Σαν πρώτο βήμα χρειάζεται η επανίδρυση του Κόμματος. Η ηγεσία που θα προκύψει από το Συνέδριο να καλέσει όλα τα μαρξιστικά κόμματα της Ελλάδας (κομμουνιστικά, τροτσκιστικά κλπ.), να διαλυθούν και να προσχωρήσουν στο ΚΚΕ, το οποίο να έχει ως ιδεολογία αποκλειστικά το μαρξισμό και στο οποίο να υπάρχει ελευθερία ιδεών και συγκρότησης πλατφορμών και ρευμάτων, στα πλαίσια του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Δεν πρέπει το ΚΚΕ να έχει μέλη μη μαρξιστές. Το Μέτωπο πρέπει να επεκταθεί σε όλα τα αριστερά και οικολογικά κόμματα, συμπεριλαμβανομένων του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ. Στο Μέτωπο να υπάρχει η μεγαλύτερη δυνατή συμφωνία για υποστήριξη των προοδευτικών κινημάτων. Εξαιτίας της ανομοιογένειας των δυνάμεών του, το Μέτωπο εκλογικά δεν μπορεί να καταγράφεται ενιαία, αλλά το ΚΚΕ να καταγράφεται ξεχωριστά. Χρειάζεται όμως να υπάρξει συμφωνία για κυβερνητική συνεργασία των δυνάμεων του Μετώπου, πάνω σε απαράβατες αρχές για το ΚΚΕ, όπως υπεράσπιση και διεύρυνση της κρατικής ιδιοκτησίας, έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ κλπ. Πρέπει όμως, πάντα να είμαστε έτοιμοι για την αντίδραση της αστικής τάξης. Η εμπειρία της Χιλής είναι διδακτική. Οσον αφορά την Οικολογία, το ΚΚΕ πρέπει να υποστηρίζει όλα τα οικολογικά κινήματα. Ο Μαρξ έλεγε προφητικά ότι ο καπιταλισμός καταστρέφει τις δύο μόνιμες πηγές πλούτου, τον άνθρωπο και τη γη. Ο Ενγκελς, έλεγε ότι πριν κάνουμε το οποιοδήποτε βήμα επέμβασης στη φύση, πρέπει να σκεφτούμε από πριν τις συνέπειες αυτού του βήματος. Το ΚΚΕ πρέπει να συνεργάζεται συνεχώς με όλες τις οικολογικές οργανώσεις. Το ΚΚΕ δεν μπορεί να υποστηρίζει τα μεγάλα έργα, τις διανοίξεις δρόμων, τις εκτροπές ποταμών. Μάχεται ενάντια στην ιδιωτική αυτοκίνηση και εγκληματικές πρακτικές (οικοπεδοποίηση ελεύθερων χώρων, κυνήγι κλπ.). Παλεύει για τον εκσυγχρονισμό των μέσων μαζικής μεταφοράς, κυρίως των τρένων, για τα δικαιώματα των ζώων.

Στις διεθνείς συνθήκες το ΚΚΕ μάχεται για την εξάλειψη των πυρηνικών όπλων ενάντια στο μιλιταρισμό και στους άδικους πολέμους, απ' οπουδήποτε και αν προέρχονται, π.χ. επιδρομή του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, επιδρομή της Ρωσίας στην Τσετσενία κλπ. Υποστηρίζει την ένοπλη αντίσταση των μαρξιστικών κομμάτων και των δημοκρατικών κινημάτων ενάντια στον καπιταλισμό, όπως την ένοπλη αντίσταση των Χιλιανών μαρξιστών ανταρτών του Πατριωτικού Μετώπου Μανουέλ Ροντρίγκες, ενάντια στη μεταμφιεσμένη χιλιανή δικτατορία, την ένοπλη αντίσταση των Ινδιάνων Ζαπατίστας στο Μεξικό κλπ.

Το ΚΚΕ πρέπει να έχει σχέσεις φιλίας και κοινή δράση με τα μαρξιστικά κόμματα όλου του κόσμου, τα οποία αποτελούν την ιστορική συνέχεια των μεγάλων μαρξιστικών κομμάτων των χωρών τους. Πρέπει να υπάρχει ανεξαρτησία και αλληλοσεβασμός των διαφορετικών απόψεων των κομμάτων. Ιστορική θα μείνει η ηρωική αντίσταση της μεγάλης πλειοψηφίας των μελών του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας το 1948 και του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας το 1968, που στα συνέδρια των κομμάτων τους απέρριψαν την ηγεμονική πολιτική του ΚΚ Σοβιετικής Ενωσης. Παράλληλα πρέπει να είναι ελεύθερη η δημόσια κριτική των πολιτικών θέσεων των κομμάτων στις συναντήσεις τους. Πρέπει το ΚΚΕ να ασκήσει δριμεία κριτική στο ΚΚ Ρωσικής Ομοσπονδίας για τον εθνικισμό του και την υποστήριξη του πολέμου στην Τσετσενία, στο ΚΚ Κίνας για την πολιτική καπιταλιστικοποίησης της Κίνας που ακολουθεί, στο Γαλλικό ΚΚ για τη συμμετοχή του στη γαλλική κυβέρνηση και για το ότι σταμάτησε να είναι μαρξιστικό κόμμα, καθώς απάλειψε από το καταστατικό του κάθε αναφορά στο Μαρξισμό. Ετσι θα μιλήσουμε στα μέλη των κομμάτων αυτών που μένουν πιστά στο Μαρξισμό.

Επίσης δεν είναι λογικό να διατηρούμε σχέσεις με κόμματα -σέχτες, όπως το Νέο ΚΚ Γιουγκοσλαβίας που θεωρεί ότι δεν υπήρξε σοσιαλισμός στη Γιουγκοσλαβία, και να μην έχουμε προνομιακές σχέσεις σ' αυτή τη χώρα με την Ενωση Κομμουνιστών, που είναι το κόμμα κληρονόμος της Ενωσης Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας, που οικοδομούσε το σοσιαλισμό μέχρι το 1990.

Στις συναντήσεις του με ξένα μαρξιστικά κόμματα το ΚΚΕ πρέπει να υποστηρίζει την ανάγκη συνένωσης όλων των μαρξιστικών κομμάτων της συγκεκριμένης χώρας σ' ένα ενιαίο μαρξιστικό κόμμα με αποκλειστική ιδεολογία το Μαρξισμό και με πραγματική εσωκομματική δημοκρατία, που να επιτρέπει την ύπαρξη διαφορετικών πλατφορμών και ρευμάτων. Δε θα ξεχαστεί ποτέ η εξέγερση των μελών του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος στην Αν. Γερμανία το 1989 ενάντια στην αντιδημοκρατική ηγεσία του κόμματος και η πάλη ενάντια στη διάλυση του Ιταλικού ΚΚ το 1990, από τη μειοψηφία των μελών του.

Πρέπει να υποστηρίξουμε την ανάγκη ύπαρξης στο σοσιαλισμό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και του πολυκομματισμού, ώστε να αποφευχθεί ο εκφυλισμός των μαρξιστικών κομμάτων, όπως έδειξε και η πείρα των πρώην σοσιαλιστικών χωρών.

Οι διεθνείς σχέσεις του Κόμματος πρέπει να αναπτυχθούν και με όλα τα δημοκρατικά και αντιιμπεριαλιστικά κόμματα, με στόχους την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό, την κατάργηση των πυρηνικών όπλων, τη διάλυση του ΝΑΤΟ, την οικολογική επιβίωση και αναγέννηση του πλανήτη ενάντια στο μιλιταρισμό και στους άδικους πολέμους, για δημοκρατία σε όλο τον κόσμο κλπ.

Κεντρικοί στόχοι για το ΚΚΕ είναι η υπεράσπιση και διεύρυνση της κρατικής και δημόσιας ιδιοκτησίας, η οικολογική επιβίωση και αναγέννηση της Ελλάδας, η εκδίωξη του ΝΑΤΟ και των πυρηνικών όπλων, η υπεράσπιση της δημοκρατίας, των μεταναστών και των εθνικών μειονοτήτων της Ελλάδας, σε διαρκή συνεργασία με τις οργανώσεις τους.

Τα μέλη του Κόμματος πρέπει να συμμετέχουν σε όλα τα προοδευτικά κινήματα, υψώνοντας τις κόκκινες σημαίες με το σύμβολο του Κόμματος. Πιστεύω ότι πρέπει κάθε χρόνο να δημοσιεύεται ο οικονομικός απολογισμός και ο αριθμός των μελών του Κόμματος, ώστε να γνωρίζουμε σε τι κατάσταση βρίσκεται το Κόμμα. Προτείνω να καθιερωθεί κάθε χρόνο η γιορτή ίδρυσης του Κόμματός μας. Εμείς οι μαρξιστές δε θα ξεχάσουμε ποτέ τον Αρη, τον Τσε, τον Ρίχαρντ Ζόργκε, τα μέλη των μαρξιστικών κομμάτων και τους δημοκράτες που πήγαν στην Ισπανία απ' όλο τον κόσμο και πολέμησαν με τα όπλα για τη δημοκρατία, τα μέλη του ΚΚ Κίνας που έκαναν τον απίστευτο άθλο της Μεγάλης Πορείας, τους μαρξιστές και τους δημοκράτες του Στάλινγκραντ, τους μαρξιστές και τους δημοκράτες του Βιετνάμ που κατατρόπωσαν το γαλλικό, τον αμερικάνικο και τον κινέζικο στρατό, τους μαρξιστές και τους δημοκράτες που πολέμησαν και πολεμούν στην Κολομβία και στο Σουδάν, τα μέλη των Κομμουνιστικών Κομμάτων της Μόσχας που το 1993 εξεγέρθηκαν με το όπλο στο χέρι για την υπεράσπιση του Κοινοβουλίου, τα μέλη των Κομμουνιστικών Κομμάτων και τους στρατιώτες και αξιωματικούς της Γιουγκοσλαβίας που πολέμησαν με τα όπλα το ΝΑΤΟικό φασισμό. Κάθε γωνιά του πλανήτη είναι ποτισμένη από το αίμα των μαρξιστών για τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό.

Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουμε τα τεράστια επιτεύγματα των κυβερνήσεων των μαρξιστικών κομμάτων των πρώην και σημερινών σοσιαλιστικών χωρών, των κυβερνήσεων των κομμουνιστικών κομμάτων της Ινδίας στη Δυτ. Βεγγάλη και στην Κεράλα, των τοπικών κυβερνήσεων του ιταλικού ΚΚ στην Μπολόνια και στην Εμίλια Ρομάνια, στην Περούτζια και στην Ούμπρια κλπ.

Νομίζω ότι θα ήταν πολύ σπουδαία η δημοσίευση της ιστορίας των κομμουνιστικών και μαρξιστικών κομμάτων του πλανήτη, γραμμένη από τα ίδια αυτά κόμματα, στο «Ριζοσπάστη» ή στο Internet, για να δούμε όλοι τον απίστευτο ηρωισμό και το πόσο ψηλά μπορεί να ανυψώσει τους ανθρώπους ο μαρξισμός. Η ιστορία δεν τελειώνει ποτέ. Ως τη νίκη, πάντα (ΤΣΕ).