Τα όσα λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες μέρες γύρω από το θέμα του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, με αιχμή του δόρατος την κυριακάτικη αργία, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Η προσπάθεια απελευθέρωσης του ωραρίου και η κατάργηση της αργίας της Κυριακής είναι συστηματική, με τις κυβερνήσεις του δικομματισμού, μαζί με τους άλλους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου στο χώρο του εμπορίου, να το επαναφέρουν με διάφορες αφορμές κατά καιρούς, πάνω από δύο δεκαετίες τώρα.

Με πρόσχημα άλλοτε την καλύτερη εξυπηρέτηση των καταναλωτών, άλλες φορές τον «εκσυγχρονισμό» του ωραρίου και μια κάλπικη «προσαρμογή στα νέα δεδομένα» και σήμερα την ενίσχυση δήθεν του τζίρου των επιχειρήσεων που πλήττονται από την οικονομική κρίση ή τις ζημιές που προκλήθηκαν στα καταστήματα τις τελευταίες εβδομάδες, επιχειρείται συστηματικά η προώθηση της πάγιας αξίωσης και διαρκούς στόχου του μεγάλου κεφαλαίου για πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου επτά μέρες τη βδομάδα. Ουσιαστικά, είναι ολοφάνερο ότι αυτό προωθείται χρόνια τώρα με τη μέθοδο της «σαλαμοποίησης». Τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ επιδεικνύουν χαρακτηριστική συνέπεια απέναντι στις αξιώσεις των πολυεθνικών και των μεγαλοεργοδοτών του εμπορίου.

Τουλάχιστον μέσα στην τελευταία δεκαετία - για να μην πάει κανείς πιο πίσω όταν από το 1988 η τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έφτασε το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων τις 56 ώρες - έχουν γίνει σοβαρές ανατροπές στο θέμα του ωραρίου προς αυτή την κατεύθυνση. Το 1997 με την υπογραφή της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Λιανικών Πωλήσεων Ελλάδας (ΣΕΛΠΕ) και του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Σούπερ Μάρκετ (ΣΕΣΜΕ) εκδόθηκε υπουργική απόφαση με την οποία καθιερώθηκε η ελεύθερη ώρα έναρξης λειτουργίας των καταστημάτων χειμώνα - καλοκαίρι και κλείσιμο το καλοκαίρι στις 9 το βράδυ, το χειμώνα στις 8 το βράδυ και το Σάββατο στις 6 το απόγευμα όλο το χρόνο.

Το 2005 η κυβέρνηση της ΝΔ με υπουργό Ανάπτυξης τον Δ. Σιούφα, έχοντας βρει στρωμένο το έδαφος από τις προηγούμενες διατάξεις του ΠΑΣΟΚ, πρόβαλε ως «πρόοδο» την 24ωρη λειτουργία των καταστημάτων στην Ιρλανδία και ψήφισε τη διεύρυνση του ωραρίου μέχρι τις 9 το βράδυ από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή χειμώνα - καλοκαίρι και μέχρι τις 8 το βράδυ το Σάββατο. Διατήρησε, μάλιστα, στο ακέραιο τη φωτογραφική διάταξη του ΠΑΣΟΚ με την οποία επιτρέπεται η λειτουργία των καταστημάτων που λειτουργούν μέσα στο στάδιο Καραϊσκάκη και τις Κυριακές. Λίγους μήνες αργότερα (7/11/2005) ο τότε υπουργός Ανάπτυξης εμφανίστηκε να κάνει την ...αυτοκριτική του, δηλώνοντας ενώπιον επιχειρηματιών στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο: «Επρεπε να φανώ περισσότερο αποφασιστικός στο θέμα του ωραρίου» και παραμονές Χριστουγέννων (19/12/2005) επιχείρησε να ανοίξει «δημόσιο διάλογο» για άνοιγμα των καταστημάτων επτά Κυριακές το χρόνο.

Πρόσφατα, μέσα στο 2008, η δημοτική αρχή του Δήμου Ανω Λιοσίων έδωσε χαριστικό χτύπημα στην κυριακάτικη αργία, αποφασίζοντας με τις ψήφους των παρατάξεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ τη λειτουργία των καταστημάτων στην περιοχή και Κυριακές, απόφαση την οποία επικύρωσε η Νομαρχία Δυτικής Αττικής. Ακολούθησε ο Εμπορικός Σύλλογος της Αθήνας, προτείνοντας τη διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων κατά 10,5 ώρες τη βδομάδα, με σαφή στόχο την εξόντωση των εργαζομένων στο εμπόριο και των αυτοαπασχολούμενων κι από κοντά ο πρόεδρος του Συνδέσμου των πολυκαταστημάτων (ΣΕΛΠΕ) επαναλάμβανε ξεκάθαρα την αξίωση των μεγαλοεργοδοτών να λειτουργούν τα καταστήματα οκτώ Κυριακές το χρόνο.

Δίπλα σε όλους τους παραπάνω εμφανίζεται και το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Αθήνας, το οποίο με κάθε αφορμή βάζει ζήτημα για εκ περιτροπής εργασία τρεις ή τέσσερις ημέρες την εβδομάδα, σιγοντάροντας τα σχέδια της μεγαλοεργοδοσίας για την ανατροπή κάθε εργασιακού δικαιώματος που μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη στην αύξηση των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων. Σε μια βελτιωμένη μάλιστα έκδοση αυτής της πρότασης, ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ ζήτησε να καλύπτει ο ΟΑΕΔ (δηλαδή οι ίδιοι οι εργαζόμενοι) τα χρήματα και τις ασφαλιστικές εισφορές που θα χάνουν οι εργαζόμενοι εξαιτίας της μειωμένης εργασίας.