Την περασμένη Πέμπτη (27 Νοέμβρη) ο «Ρ» δημοσίευσε την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα καθήκοντα των κομμουνιστών απέναντι στην οικονομική κρίση και την παρέμβαση του Κόμματος στις πολιτικές εξελίξεις. Απέναντι στις διάφορες σειρήνες που με σημαία την κρίση κάνουν αναλύσεις και νέα κηρύγματα υποταγής στο λαό, η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ μιλά για τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης και καλεί τα μέλη, τα στελέχη και τους φίλους του Κόμματος σε ένταση της πάλης για τη λαϊκή συμμαχία, σε δράση κατά της διαχείρισης της κρίσης και της δικομματικής εναλλαγής.

Ανάλογα με την ανάλυση και την εκτίμηση που κάνει κανείς για το χαρακτήρα της κρίσης, διαμορφώνει και τα αιτήματά του, στη βάση πάντα της στρατηγικής του. Επειδή η στρατηγική των αστικών κομμάτων είναι η επιβίωση του συστήματος που σαπίζει, παίρνουν μέτρα στήριξης των καπιταλιστών και των επιχειρήσεων, ενώ ακριβώς για να κρύψουν ότι το πρόβλημα των κυκλικών οικονομικών κρίσεων είναι φαινόμενο σύμφυτο του εκμεταλλευτικού τους συστήματος, βαφτίζουν την κρίση «χρηματοπιστωτική». Γνωρίζουν όμως ότι είναι κρίση του καπιταλισμού, ότι είναι κρίση υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής. Λόγω ακριβώς της ανυπαρξίας κεντρικού σχεδιασμού, λόγω της αναρχίας της παραγωγής στον καπιταλισμό και της αχαλίνωτης - εξ ορισμού - επιδίωξης του κεφαλαίου για μεγιστοποίηση του κέρδους και συμπίεση προς τα κάτω της τιμής της εργατικής δύναμης, αυτές οι κρίσεις είναι περιοδικές και αναπόφευκτες στον καπιταλισμό.

Οι αστικές δυνάμεις μιλούν για «χρηματοπιστωτική» κρίση ακριβώς για να κρύψουν τα παραπάνω και ενισχύουν τις τράπεζες γιατί γνωρίζουν ότι η ενίσχυση στις τράπεζες θα καταλήξει ως χρήμα σε στήριξη συνολικά του κεφαλαίου. Με απλά λόγια: Θέλουν να κρύψουν ότι το θηρίο είναι βαριά λαβωμένο και μιλούν για ένα περιφερειακό τραύμα, για να μη σηκωθούν τα θηράματα και το νεκρώσουν πιο εύκολα, τώρα ακριβώς που είναι λαβωμένο.

Κι αυτό ισχύει για όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα πλην ΚΚΕ, ισχύει για τα κόμματα της δικομματικής εναλλαγής, αλλά και για τα δεκανίκια τους (είτε αποδέχονται είτε όχι αυτό τον όρο). Ισχύει επίσης για τις συνδικαλιστικές δυνάμεις αυτών των κομμάτων που, ενώ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την κρίση, τη φτώχεια και «το κακό που μας βρήκε», μέσα στους χώρους δουλειάς τρομοκρατούν τους εργαζόμενους να κατεβάσουν τις απαιτήσεις τους με την απειλή των απολύσεων ή της μείωσης των αποδοχών. Κι όταν δεν τρομοκρατούν, αποπροσανατολίζουν, ότι φταίει τάχα η πολιτική του ενός ή του άλλου υπουργού, η κακιά κυβέρνηση, ή οι συντεχνίες και οι αγκυλώσεις που δεν αφήνουν να επιταχυνθούν... οι αναδιαρθρώσεις υπέρ του κεφαλαίου.

Ομως οι εργαζόμενοι πρέπει να αναλογιστούν ότι τόσα χρόνια τώρα, οι ίδιοι τους καλούσαν να κάνουν θυσίες για την ανάπτυξη και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Και το κεφάλαιο πράγματι αναπτυσσόταν και κέρδιζε, οι εργαζόμενοι όμως από αυτή την κερδοφορία δεν απόλαυσαν τίποτα. Αντίθετα έχαναν διαρκώς δικαιώματα, πλήρωναν όλο και πιο ακριβά όσα τους ανήκουν και έπρεπε να απολαμβάνουν, έχαναν διαρκώς από την πραγματική δύναμη του εισοδήματός τους.

Τώρα στο όνομα της κρίσης πάλι καλούν τους εργαζόμενους να κάνουν θυσίες. Κι επειδή τώρα φοβούνται κι οι ίδιοι πραγματικά, φοβούνται για το σύστημά τους και την κυριαρχία τους, γίνονται πιο επιθετικοί στην προπαγάνδα και σ' όλους τους μηχανισμούς τους.

Στην απόφασή της, η ΚΕ του ΚΚΕ επισημαίνει σχετικά: «Οι αστικές κυβερνήσεις φοβούνται μήπως δεν μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την αμφισβήτηση της στρατηγικής τους από τους λαούς, μήπως τεθεί σε δοκιμασία το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Γι' αυτό και ρίχνουν βάρος να εξασφαλίσουν τη συμμαχία των μεσαίων στρωμάτων, αλλά και την ανοχή του εργατικού κινήματος, τη συναίνεση. Ταυτόχρονα, προβάλλοντας τις συνέπειες από την κρίση ωσάν να είναι φυσικό φαινόμενο, δημιουργούν κλίμα τρομοκρατίας, ώστε με εύκολο τρόπο να πετύχουν παραίτηση από διεκδικήσεις, παραχωρήσεις από τους ίδιους τους εργαζόμενους, ανοχή ακόμη και στις απολύσεις. Σημασία έχει επίσης ότι με το μανδύα της κρίσης προωθούν ταχύτερα μέτρα, που τα είχαν προαποφασίσει, όπως στην Ευρώπη το 65ωρο και κυρίως το διαχωρισμό της εργασίας σε παραγωγικό και παθητικό χρόνο».

Το ΚΚΕ δεν έχει καμιά αγωνία για την επιβίωση του συστήματος. Αντιθέτως, επιδιώκει την ανατροπή του. Γι' αυτό και δεν κάνει εκπτώσεις στις απαιτήσεις και τα αιτήματά του στο όνομα της κρίσης. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν έχει προτάσεις. Ισα ίσα, τώρα είναι που φωνάζει με την πιο μεγάλη ένταση για άμεσα μέτρα που θα ανακουφίσουν τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τη λαϊκή οικογένεια. Μέτρα σε όλους τους τομείς, στο εισόδημα, την ασφάλιση, την υγεία, την παιδεία, τα δάνεια, όλα όσα αφαιμάζουν το πορτοφόλι της λαϊκής οικογένειας.

Ετσι, στην απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ σημαίνει σάλπισμα προς όλα τα μέλη, τα στελέχη και τους φίλους του Κόμματος: «Να πρωτοστατήσουν στην ανάπτυξη των αγώνων, να πάρουν μέρος σε κάθε μορφή πάλης και αγώνα που προβάλλει αντιμονοπωλιακούς στόχους, υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων, εκφράζει κατηγορηματικό "όχι" στο κάλεσμα να φορτωθούν για μια ακόμη φορά τα βάρη της κρίσης». Και από την ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνονται τα μέτωπα πάλης όπου το ΚΚΕ θα εντείνει αυτή τη δράση του:

• «Αμεση αντίδραση κατά των απολύσεων, στήριξη των απολυμένων για επαναπρόσληψη, αλλά και μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους.
• Οργάνωση δράσης για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, μέτρα κατά της ακρίβειας.
• Δράση για τη στήριξη των ασφαλιστικών ταμείων, που δοκιμάζονται και από τις συνέπειες της κρίσης, εξαιτίας της πολιτικής να επενδύονται τα αποθεματικά των Ταμείων σε αμοιβαία κεφάλαια κλπ. Ιδιαίτερο βάρος για την υπεράσπιση Ταμείων που έχουν ιδιαίτερα οξυμένο πρόβλημα όπως είναι το ΟΑΕΕ, το Ταμείο Πρόνοιας, το ΝΑΤ.
• Αγώνας για τη μείωση των επιτοκίων, την προστασία των λαϊκών στρωμάτων που έχουν στεγαστικά δάνεια, αντιμετώπιση του κινδύνου κατασχέσεων κλπ.
• Εντατικός αγώνας, κοινή δράση εργατοϋπαλλήλων και μικρών επιχειρηματιών κατά της επέκτασης του ωραρίου.
• Αμεση οργάνωση κινητοποιήσεων και στήριξη αγώνων που είναι σε εξέλιξη για το ζήτημα της Υγείας και των σοβαρών ελλείψεων στα νοσοκομεία.
• Συνέχιση της καμπάνιας του Κόμματος για τα ΤΕΙ, τα ΚΕΣ, τα ιδιαίτερα προβλήματα των ΕΠΑΛ (Επαγγελματικά Λύκεια), ΕΠΑΣ (Επαγγελματικές Σχολές), των σχολών ΟΑΕΔ.
• Πρωτοβουλίες και αγωνιστικές δραστηριότητες κατά των νέων ιδιωτικοποιήσεων.
• Στήριξη της δράσης του αγωνιζόμενου αγροτικού κινήματος, για τα οξυμένα προβλήματα των εγγυημένων τιμών και επιδοτήσεων των αγροτικών προϊόντων, μείωση του κόστους παραγωγής, αύξηση των αγροτικών συντάξεων κλπ.
• Υπεράσπιση των μικροεπιχειρηματιών, στήριξη του συνταξιοδοτικού οργανισμού τους, κατάργηση των φορομπηχτικών μέτρων.
• Δράση για την επιτυχία των συλλαλητηρίων, των απεργιακών κινητοποιήσεων, όλων των μορφών του αγώνα που οι εργαζόμενοι αποφασίζουν, κλιμακώνοντας τις απαιτήσεις και την αποτελεσματικότητα πίεσης».

Οι κομμουνιστές γνωρίζουν και πρέπει να δείξουν στο λαό με τον πιο έντονο τρόπο ότι η οικονομική κρίση φανερώνει τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού συστήματος. Αυτό το γνωρίζει βέβαια και η άρχουσα τάξη, γι' αυτό και κινητοποιεί όλους τους μηχανισμούς της και παίρνει τα μέτρα της. Ωστόσο το ξέσπασμα της κρίσης δεν οδηγεί αυτόματα στην άνοδο του κινήματος. Οι κομμουνιστές το θέλουν και το επιδιώκουν, όμως δε δρουν μόνοι τους στο κίνημα. Μπορεί να κυριαρχήσει ο φόβος, μπορεί η κρίση και η διαχείρισή της να οδηγήσει και σε μεγαλύτερη ενσωμάτωση του κινήματος.

Γι' αυτό και στην απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρεται ότι: «Σήμερα, γίνεται ακόμα πιο επιτακτική ανάγκη, αντικειμενική απαίτηση, όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων να κατανοήσουν ότι δεν πρέπει να χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος. Η επιλογή είναι μία: Να απογαλακτιστούν από την πολιτική και τα ιδεολογήματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και να δώσουν όσο γίνεται χτύπημα στη δικομματική εναλλαγή με ενίσχυση του ΚΚΕ. Να απορρίψουν τη συστηματική παραπλάνηση και τα τρομοκρατικά διλήμματα περί ασταθούς κυβέρνησης, περί των κινδύνων της μη αυτοδυναμίας, περί του «μικρότερου κακού», λογική που προ πολλού έχει ξεπεραστεί, ιδιαίτερα μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, την οποία στήριξαν όλα τα κόμματα πλην του ΚΚΕ.

Να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορεί να ελπίζουν στη βελτίωση της θέσης τους σε συνθήκες κυριαρχίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ υψώνει το σύνθημα της αντεπίθεσης που απαιτεί καταδίκη και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονη δυναμική απάντηση στο ρεφορμισμό και τον οπορτουνισμό, ετοιμότητα αντίστασης σε κάθε μορφής εναλλακτικό σχέδιο μέσω ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑ.Ο.Σ. Η αντεπίθεση, η αντιστροφή της σημερινής πορείας που μόνο συνεχή επιδείνωση και βάσανα θα φέρει στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, στη νεολαία και τις γυναίκες, έχει ως βασική προϋπόθεση την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, του εργατικού κινήματος με ταξικό προσανατολισμό, προώθηση κοινής δράσης και συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους στα αστικά κέντρα, τους μικρούς επαγγελματίες, τους μικροπαραγωγούς αγρότες που αποτελούν σήμερα τις αντιμονοπωλιακές αντιιμπεριαλιστικές κοινωνικές δυνάμεις. Τις μόνες ικανές δυνάμεις να επιβάλουν αλλαγή συσχετισμών, να πυροδοτήσουν θετικές διεργασίες στο πολιτικό επίπεδο για να αλλάξει χέρια η εξουσία».

Το ΚΚΕ αξιοποιώντας την ιστορική πείρα και όντας σε προσυνεδριακή διαδικασία μπροστά στο 18ο Συνέδριό του, θέτει τον πήχη των απαιτήσεών του από τον εαυτό του σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη ικανότητα δράσης σε όλες τις συνθήκες, και σε συνθήκες ανόδου και σε συνθήκες πτώσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Γι' αυτό και δίνει αυτή τη μάχη μπροστά στην οικονομική κρίση με αισιοδοξία, που βασίζεται στην ωριμότητά του και στην επιδίωξη ολόπλευρης ενίσχυσής του.