«Η ελληνική οικονομία, ενισχυμένη από τις μεταρρυθμίσεις της τελευταίας πενταετίας, επέδειξε - και εξακολουθεί να επιδεικνύει - ισχυρότερες αντοχές, σε σχέση με πολλές άλλες. Η αλήθεια αυτή αφ' ενός δικαιώνει την πολιτική των τελευταίων χρόνων και, αφ' ετέρου, υπαγορεύει ένταση προσπαθειών». Την «αλήθεια» αυτή επικαλέστηκε ο Κ. Καραμανλής, για να «δικαιώσει» την επιτάχυνση των «μεταρρυθμίσεων». Πράγματι, έδειξε «αντοχές» τα προηγούμενα χρόνια η ελληνική οικονομία παρουσιάζοντας σχετικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης γύρω στο 4% του ΑΕΠ κάθε χρόνο. Πώς «μοιράστηκε» όμως αυτή η αύξηση του παραγόμενου πλούτου; Οι εργαζόμενοι σίγουρα είναι οι μεγάλοι χαμένοι, καθώς από τη μια μειώθηκε το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ και ταυτόχρονα μειώθηκαν οι δαπάνες για την Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Ασφάλιση, την Πρόνοια, αυξήθηκαν οι (έμμεσοι κυρίως) φόροι κ.ο.κ. Το ίδιο διάστημα η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων γνώριζε πρωτοφανή άνοδο. Το μόνο που ενισχύθηκε λοιπόν είναι οι αντοχές και η θέση του κεφαλαίου, ενώ εξαντλούνται οι αντοχές των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Και αν οι εργαζόμενοι πλήρωσαν τόσο ακριβά την περίοδο της «ανάπτυξης», είναι εύκολα αντιληπτό πόσο πανάκριβα θα πληρώσουν την κρίση...