Πέμπτη 27 Νοέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Υποκρισία...

Μια ακόμα δημαγωγική αντιπαράθεση για το θεαθήναι εξελίχτηκε χτες με αφορμή την Υγεία. Αυτή τη φορά, στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» και με φόντο τα εκρηκτικά προβλήματα που προκύπτουν από την έλλειψη προσωπικού. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλέξης Τσίπρας, επισκέφτηκε χτες το νοσοκομείο και μίλησε στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των εργαζομένων για πλήρη εγκατάλειψη των δημόσιων νοσοκομείων. Αλλά και για στοχευμένη πολιτική, αφού «δεν υπάρχει σήμερα ασφαλέστερη και αποδοτικότερη επένδυση για το επιχειρηματικό κεφάλαιο από την επένδυση σε ιδιωτικές νοσηλευτικές μονάδες». Ο πρόεδρος του ΣΥΝ επιδόθηκε υποκριτικά σε ανέξοδους μύδρους, αφού το κόμμα του αποδέχεται τη μήτρα που γεννάει τα προβλήματα: Τη συνύπαρξη του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, την επιχειρηματική δράση στην Υγεία, αλλά και τις ευρωεπιταγές σ' αυτήν την κατεύθυνση.

Συνυπεύθυνοι

Οι ίδιοι που χρόνια τώρα έχουν αποδεχτεί και στηρίζουν την αρμοδιότητα της μεταφοράς μαθητών, που πίνουν νερό στο όνομα της «αποκέντρωσης», δηλώνουν τώρα ότι παραιτούνται από αυτήν την αρμοδιότητα, αφήνοντας ξεκρέμαστα εκατοντάδες παιδιά. Ο λόγος για τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αθήνας, εκπρόσωποι της οποίας, κατά τη χτεσινή συνάντηση με αντιπροσωπεία των φορέων που κινητοποιούνταν για το ζήτημα της μεταφοράς μαθητών, τους κάλεσαν σε κινητοποίηση στο ελεγκτικό συνέδριο που αύριο αποφασίζει για το θέμα.

Ωστόσο, όσοι στηρίζουν ανοιχτά την κεντρική στρατηγική κατεύθυνση για αποκέντρωση και ιδιωτικοποίηση, από την οποία πάντα κερδισμένοι βγαίνουν κάποιοι ιδιώτες και μεγάλος χαμένος ο λαός που βλέπει τις ανάγκες του να θυσιάζονται, δεν μπορούν να ζητούν από τα θύματα της πολιτικής στην οποία υποκλίνονται, να τους διευκολύνουν να ξεπλύνουν τις ευθύνες τους. Κυβέρνηση και νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις του ΠΑΣΟΚ, είναι το ίδιο υπόλογοι στα 700 περίπου παιδιά που κάθονται τρεις μήνες σπίτι τους, περιμένοντας να τους μεταφέρει κάποιος στο σχολείο τους. Γιατί οι κυβερνήσεις, που θα έπρεπε να έχουν την ευθύνη και να παρέχουν αποκλειστικά δωρεάν κοινωνικές παροχές ιδιαίτερα για τα ΑμΕΑ και τις οικογένειές τους τα «αποκεντρώνουν» στις νομαρχίες, δηλαδή στο έλεος κρατικών αντιλαϊκών μηχανισμών, που και την ίδια πολιτική με τις κυβερνήσεις ασκούν και ταυτόχρονα κάνουν προτάσεις εξατομίκευσης στην αντιμετώπιση του προβλήματος, όπως η πρόταση του νομάρχη Αθήνας, να πληρώνει τους γονείς η κυβέρνηση και ας κόψουν το λαιμό τους ο καθένας για να πάει όπως θέλει το παιδί του στο σχολείο.

Δικομματικό ανθυγιεινό χαράτσι

Γρηγοριάδης Κώστας

«Σήμερα δεν έχουμε ανακοίνωση κυβερνητικού Προγράμματος» ήταν η απάντηση του πολιτικού εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ για θέματα Υγείας Γιώργου Φλωρίδη σε ερώτηση του «Ριζοσπάστη» στις 23/9/2008, στα πλαίσια τότε συνέντευξης Τύπου του ΠΑΣΟΚ για την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της Υγείας. Ο Γιώργος Φλωρίδης κατάγγειλε τότε, μεταξύ των άλλων, την επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων και την αύξηση των ιδιωτικών δαπανών Υγείας και ο «Ρ» του έθεσε το ερώτημα αν το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση θα καταργήσει την κοινή υπουργική απόφαση - που φέρει και την υπογραφή του Γ. Φλωρίδη - για τα απογευματινά ιατρεία στα οποία οι άρρωστοι πληρώνουν επίσκεψη 25 - 90 ευρώ, για να εισπράξει την παραπάνω απάντηση.

Προχτές όμως ο Γ. Φλωρίδης στις δηλώσεις του και - πάλι για την κατάσταση στην Υγεία - επιτέθηκε στην κυβέρνηση - εξαιτίας κάποιων εποπτικών ρυθμίσεων στα απογευματινά - καταγγέλλοντάς την ότι θα αναστείλει μια λειτουργία όπου «προσέρχονται περίπου ένα εκατ. Ελληνες πολίτες και δέχονται υπηρεσίες υψηλού επιπέδου, ιδιαίτερα δε στις εξετάσεις με πλήρη κάλυψη από τα ασφαλιστικά τους ταμεία».

Βέβαια, ο υπουργός Υγείας, Δημήτρης Αβραμόπουλος - και ο υφυπουργός Οικονομίας Νίκος Λέγκας - φρόντισαν να διευκρινίσουν ότι αφήνουν άθικτο έναν πετυχημένο - κατά την έκφραση του Δ. Αβραμόπουλου - θεσμό, ο οποίος θα συνεχίσει να λειτουργεί όπως θεσμοθετήθηκε επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Και τούτο παρά την προεκλογική αντίθεση της ΝΔ στη λειτουργία των απογευματινών ιδιωτικών ιατρείων.

Αλίμονο στον άρρωστο! Που για να διασφαλίσει την πρόσβαση στην ώρα της ανάγκης υποχρεώνεται να πληρώσει (για τρίτη και τέταρτη φορά παρακαλώ) το χαράτσι των 25-90 ευρώ - χώρια εκείνα που χρεώνεται το ασφαλιστικό ταμείο. Πρόκειται πράγματι για το πιο πετυχημένο χαράτσι στο χώρο της Υγείας!

Αποκαλύπτουν με ποιον είναι

Μπορεί στα λόγια να κατεβάζουν επαναστατικά λογύδρια, για την κρίση που δεν πρέπει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι ή ενάντια στις παρατάξεις του συμβιβασμού ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, όταν όμως έρχεται η υπόθεση στο «διά ταύτα», τότε πρόθυμα δίνουν χέρι βοήθειας σ' αυτές τις δυνάμεις, συντάσσονται μαζί τους στη λογική του συμβιβασμού, ακυρώνοντας τη δυνατότητα αγωνιστικής απάντησης σε ταξική βάση για το κίνημα των εκπαιδευτικών. Ο λόγος για τις «Παρεμβάσεις» και «Αγωνιστικές Κινήσεις» που στα λόγια προσπαθούν να φτιάξουν ένα «αριστερό» προσωπείο, στην πράξη όμως το πετάνε με την πρώτη ευκαιρία προκειμένου να στηρίξουν στην ουσία το δικομματισμό και την υποταγή των εργαζομένων.

Παράδειγμα αυτής της τακτικής τους και η στάση τους στη γενική συνέλευση της ΕΛΜΕ Πειραιά, που σε μια 5ωρη συνεδρίαση, αφού κατήγγειλαν το δικομματισμό, τις ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ και άλλα παρόμοια, όταν ήρθε η ώρα του... διά ταύτα, καταψήφισαν την πλειοψηφούσα πρόταση της ΕΣΑΚ-ΔΕΕ για συμμετοχή στο σημερινό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ, συντασσόμενοι με τις ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ.

Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να βγάζουν συμπεράσματα για το ποιος είναι με ποιον, από τη συνολική στάση της κάθε δύναμης κι όχι από τις δήθεν «επαναστατικές κορόνες».

Διαστρέφοντας τον Μαρξ

Για την κρίση ευθύνεται η κερδοσκοπία των τραπεζών και μέσω αυτής αναδεικνύεται η αντίθεση του χρηματιστικού κεφαλαίου και της πραγματικής οικονομίας και η ανάγκη οι τράπεζες να υπηρετούν την κοινωνία και όχι να την υποτάσσουν στις ορέξεις τους. Πρόκειται για ένα στίγμα από ομιλία του Γ. Δραγασάκη, στελέχους του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, σε εκδήλωση που είχε τίτλο: «Η επιστροφή του Μαρξ»! Στίγμα μεν, ικανό δε για να αντιληφθεί ο καθένας ότι εδώ πρόκειται όχι για επιστροφή αλλά για διαστροφή απ' τους οπορτουνιστές του έργου του μεγάλου διανοητή επαναστάτη. Για το οποίο ο Γ. Δραγασάκης μας πληροφόρησε ότι «δεν είναι αλάθητο» και ότι το «αριστερό κίνημα πλήρωσε την υπεραπλούστευσή του»! Μόνο που ο Μαρξ μίλησε και ανέλυσε το αναπόφευκτο των οικονομικών κρίσεων του καπιταλισμού αναδεικνύοντας και την αιτία τους, που βρίσκεται στην κοινωνική παραγωγή (και όχι στις τράπεζες) και στην ατομική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της.

Αν κάποιος απ' όσους παρακολούθησαν την εκδήλωση δε γνώριζε τίποτα για τον Κ. Μαρξ, σίγουρα σχημάτισε την εντύπωση απ' όσα ελέχθησαν ότι δεν ήταν παρά ένας λαμπρός επιστήμονας που άσκησε μια τεκμηριωμένη κριτική στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Ο Μαρξ «πουλάει», ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης. Ομως, όταν οι όψιμοι πλασιέ του έργου του είναι οι θιασώτες της ανεδαφικής πρότασης του «εξανθρωπισμένου καπιταλισμού», τότε το έργο του στα χέρια τους κατακρεουργείται και δεινοπαθεί. Γιατί τους βολεύει να κρατήσουν την ανάλυσή του και να αποσιωπήσουν την πρόταση στην οποία κατέληγε η ανάλυση αυτή προς την εργατική τάξη.

Για τον Μαρξ το ζήτημα δεν ήταν να ερμηνευτεί ο κόσμος, αλλά να αλλάξει. «Οι φιλόσοφοι μονάχα εξηγούσαν με διάφορους τρόπους τον κόσμο, το ζήτημα, όμως, είναι να τον αλλάξουμε», έγραψε. Ο Μαρξ ήταν εκείνος που θεμελίωσε το νομοτελειακό και αναπόφευκτο της ιστορικής εξέλιξης έως τον κομμουνισμό, την αταξική κοινωνία. «Οπως ο Δαρβίνος ανακάλυψε το νόμο εξέλιξης της οργανικής φύσης, λέει ο Ενγκελς, έτσι ο Μαρξ ανακάλυψε το νόμο της εξέλιξης της ανθρώπινης ιστορίας». Στο μεγαλοφυές έργο του «Το Κεφάλαιο», μελετώντας τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής, αποκαλύπτει τις εσωτερικές του αντιφάσεις, αποδεικνύοντας ότι το ξεπέρασμά του και η αντικατάστασή του από έναν ανώτερο τρόπο παραγωγής, τον κομμουνιστικό, είναι νομοτελειακό, με κινητήριο μοχλό την ταξική πάλη, αφού «όλη η ως τώρα ιστορία των κοινωνιών είναι ιστορία της ταξικής πάλης». Ο ίδιος είπε: «Ο,τι καινούριο έκανα εγώ ήταν για να αποδείξω: 1. Οτι η ύπαρξη των τάξεων συνδέεται απλώς με ορισμένες φάσεις ανάπτυξης της παραγωγής. 2. Οτι η ταξική πάλη οδηγεί αναγκαστικά στη δικτατορία του προλεταριάτου. 3. Οτι η ίδια αυτή η δικτατορία αποτελεί μονάχα το πέρασμα στην κατάργηση όλων των τάξεων και σε μια αταξική κοινωνία».

Για όλα αυτά, βέβαια, τίποτα δεν ακούστηκε στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ. Και όσα ακούστηκαν ωστόσο μικρή σχέση έχουν με τις μαρξιστικές διδαχές. Ο Μαρξ δεν τράβηξε καμιά διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο «χρηματιστικό κεφάλαιο και την πραγματική οικονομία», ούτε ισχυρίστηκε ποτέ ότι το χρηματιστικό κεφάλαιο, το βιομηχανικό, το κεφάλαιο γενικότερα, μπορεί να υπηρετεί την κοινωνία. Οσοι προσπαθούν να «κοντύνουν» τον Μαρξ για να τον φέρουν στα μέτρα τους, απλά δείχνουν πόσο μικρό είναι το δικό τους μπόι.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Τα «σεντούκια» ανοίγουν για το κεφάλαιο...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΙ ΕΓΙΝΕ, ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ; Πώς ανοίγουν έτσι τα ...σεντούκια με τα ευρώ το ένα μετά το άλλο...

Υστερα από τα κυβερνητικά 28 δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες, ο Μπαρόζο (πρόεδρος της Κομισιόν είναι αυτός) δήλωσε ότι μοιράζει 200 δισεκατομμύρια ευρώ!

Φαίνεται, κάνανε οικονομίες τόσα χρόνια για μια ...δύσκολη ώρα και τώρα εμφανίζονται από παντού χρήματα!

Μόνο, που εννοούσαν τη ...δύσκολη ώρα των πολυεθνικών. Μια και για τους 25 εκατομμύρια ανέργους και τα 50 εκατομμύρια «επισήμως» φτωχούς, δε βρέθηκαν ποτέ τέτοια κονδύλια.

Προφανώς, κατά την Κομισιόν, αυτοί δεν περνάνε δύσκολα και τα καταφέρνουν. Σε αντίθεση με τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές και τους βιομήχανους, που πάντα χρειάζονται τη στήριξή μας.

ΑΝ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΤΕΙ ο προϋπολογισμός, θα πάμε σε πρόωρες εκλογές! Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης το είπε αυτό και για κάποιο λόγο θεωρήθηκε ...ιδιαιτέρως σοβαρή δήλωση.

Δηλαδή, τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν, σε μια τέτοια περίπτωση; Να ...επαναλάβουν την ψηφοφορία μέχρι να βγει «σωστή»;

Η κατάσταση μάλλον έχει ως εξής: Επειδή δεν έχουμε (ή δε θέλουμε) κάτι ουσιαστικό να πούμε, αναμασάμε τα αυτονόητα.

Κάτι που, φυσικά, βοηθάει στο να συνεχίζεται η φιλολογία περί εκλογών και να καλύπτει την ανυπαρξία ουσιαστικής πολιτικής συζήτησης.

ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΑ γήπεδα, δηλώνουν οι δυο μεγάλες ΚΑΕ, μετά τα έκτροπα στο ντέρμπι της Κυριακής μεταξύ ΠΑΟ και Ολυμπιακού...

Εννοείται πως πρόεδροι και μεγαλομέτοχοι δεν έχουν σχέση με αυτά τα φαινόμενα, τα οποία αφορούν μονίμως κάποιους «θερμόαιμους» και «ανεγκέφαλους» που μπλέκονται στο πλήθος.

Τι θα έλεγαν αμφότεροι να ...κόψουν για μια φορά το παραμύθι; Εχει παλιώσει αρκετά πια, για να μας το σερβίρουν.


Γρηγοριάδης Κώστας

Οι ψεύτες του τσίρκου...

Ο ΣΥΝ φαντάστηκε ότι με αφορμή την επίσκεψη του Κινέζου Προέδρου και την παράδοση του λιμανιού του Πειραιά από την κυβέρνηση σε πολυεθνική εταιρεία κινεζικών συμφερόντων, μπορεί να ψέξει το ΚΚΕ για «κόκκινη μεσιτεία» και να μας εγκαλέσει ότι τάχα δικαιολογούμε την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, λόγω της ταυτότητας των αγοραστών. Το 'παν μία, το 'παν δύο, το 'καναν χτες και κύριο άρθρο στην «ΑΥΓΗ», θέλοντας, οι άθλιοι, να δείξουν στους αναγνώστες τους ότι έπιασαν το ΚΚΕ να τα... στρίβει.

Οι ιμπρεσάριοι στα τσίρκο απανταχού της Γης, χρησιμοποιούν τους κλόουν για να αποσπάται η προσοχή του κοινού όταν, με βάση το πρόγραμμα, προετοιμάζεται η πίστα για το επόμενο νούμερο. Πρόκειται για τους κομπάρσους της υπόθεσης, αλλά η παράσταση που δίνουν είναι αναγκαία, προκειμένου να «δέσει» η πρωτοκαθεδρία των πρωταγωνιστών.

Ετσι κάνουν και τα στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Λειτουργώντας αποκλειστικά με τηλεοπτικούς όρους και προσβλέποντας πάντα στη δημιουργία εντυπώσεων, προσπαθούν - με παραστάσεις κουτοπονηριάς - να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού, την ώρα που το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του κλιμακώνουν την αντιδραστική τους επίθεση. Και, στο μέτρο που αυτός ο ρόλος διευκολύνει τα σχέδια της ολιγαρχίας, κερδίζουν κι αυτοί κάποιο... χρόνο στην τηλεοπτική και δημοσιογραφική παραφιλολογία.

Οι θέσεις του ΚΚΕ γύρω από το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων, συνολικά, αλλά και για τα λιμάνια, είναι θέσεις ξεκάθαρες μέχρι τελευταίας κεραίας. Είναι θέσεις πάντα σταθερές, ακόμα και όταν αυτοί οι κύριοι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δείχνοντας την οπορτουνιστική τους προσαρμοστικότητα έβαζαν πλάτη σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για την πολιτική της... μερικής ιδιωτικοποίησης, καλώντας στους εργαζόμενους να οικοδομήσουν το δικό τους μέτωπο αντίστασης. Και πάντα στο φόντο της ευρωενωσιακής τους λατρείας. Είναι θέσεις αρχής που πάντα - και τώρα - αρνούνταν κατηγορηματικά τις ιδιωτικοποιήσεις λιμανιών, βουνών, παραλιών, επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, ανεξάρτητα από το τίμημα της πώλησης και την προέλευση του αγοραστή. Είναι θέσεις, που τις γνωρίζουν οι εργαζόμενοι, στο πλευρό των οποίων με συνέπεια στέκονται οι κομμουνιστές.

... και το σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου

Οφείλουμε όμως να σημειώσουμε ότι, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, για λίγους πόντους προβολής της αντιΚΚΕ μανίας του, αναποδογυρίζει αδίστακτα την πραγματικότητα, προκειμένου να έρθει στα μέτρα του.

Δε θα πάμε μακριά, ούτε θα αναφερθούμε τώρα στις ευθύνες που έχει για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που ψήφισε, για την ΟΝΕ που τη θεώρησε ως την προοπτική εκσυγχρονισμού της Ελλάδας. Ας δούμε μόνο δυο στιγμές τους που αφορούν τα ίδια τα λιμάνια.

Πρώτη: Το Νοέμβρη του 2003, όταν στο Ευρωκοινοβούλιο εξεταζόταν το θέμα της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών, οι ευρωβουλευτές του (Αλαβάνος και Παπαγιαννάκης) προσχώρησαν στην... εναλλακτική επιλογή της αποχής από την ψηφοφορία.

Δεύτερη: Το Σεπτέμβρη του 2008, πριν δύο μήνες, δηλαδή, όταν το θέμα της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών επανήλθε στο Ευρωκοινοβούλιο με τη μορφή της Εκθεσης για την ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων λιμενικών υπηρεσιών, την Εκθεση υπερψήφισαν από κοινού οι ευρωβουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης.

Τέτοια αθλιότητα, τέτοια απάτη. Αυτοί βάζουν πλάτη στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και κατηγορούν τους κομμουνιστές για «κόκκινες μεσιτείες». Και καλά, ξέχασαν ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί, δεν ήξεραν ούτε ότι ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται;

Η αλήθεια για τις «αντοχές»

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η ελληνική οικονομία, ενισχυμένη από τις μεταρρυθμίσεις της τελευταίας πενταετίας, επέδειξε - και εξακολουθεί να επιδεικνύει - ισχυρότερες αντοχές, σε σχέση με πολλές άλλες. Η αλήθεια αυτή αφ' ενός δικαιώνει την πολιτική των τελευταίων χρόνων και, αφ' ετέρου, υπαγορεύει ένταση προσπαθειών». Την «αλήθεια» αυτή επικαλέστηκε ο Κ. Καραμανλής, για να «δικαιώσει» την επιτάχυνση των «μεταρρυθμίσεων». Πράγματι, έδειξε «αντοχές» τα προηγούμενα χρόνια η ελληνική οικονομία παρουσιάζοντας σχετικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης γύρω στο 4% του ΑΕΠ κάθε χρόνο. Πώς «μοιράστηκε» όμως αυτή η αύξηση του παραγόμενου πλούτου; Οι εργαζόμενοι σίγουρα είναι οι μεγάλοι χαμένοι, καθώς από τη μια μειώθηκε το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ και ταυτόχρονα μειώθηκαν οι δαπάνες για την Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Ασφάλιση, την Πρόνοια, αυξήθηκαν οι (έμμεσοι κυρίως) φόροι κ.ο.κ. Το ίδιο διάστημα η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων γνώριζε πρωτοφανή άνοδο. Το μόνο που ενισχύθηκε λοιπόν είναι οι αντοχές και η θέση του κεφαλαίου, ενώ εξαντλούνται οι αντοχές των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Και αν οι εργαζόμενοι πλήρωσαν τόσο ακριβά την περίοδο της «ανάπτυξης», είναι εύκολα αντιληπτό πόσο πανάκριβα θα πληρώσουν την κρίση...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αγρια εκμετάλλευση των μεταναστών

Στο έλεος της άγριας εκμετάλλευσης και του ανελέητου κυνηγητού, βρίσκονται οι μετανάστες που ζουν στη χώρα μας. Το τελευταίο διάστημα, η παρέμβαση που γίνεται από διάφορους κύκλους (εκπρόσωποι κομμάτων, Τοπική Διοίκηση, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις κ.ά.) σφίγγει ακόμα περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό των βασανισμένων ανθρώπων, που αναζήτησαν στη χώρα μας καταφύγιο, διωγμένοι από τις πατρίδες τους από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Τα όσα έγιναν και γίνονται στον Αγιο Παντελεήμονα Αχαρνών, το κύκλωμα δουλεμπόρων στην Πάτρα, όσα συμβαίνουν στη Διεύθυνση Αλλοδαπών στο Ρουφ, με χιλιάδες μετανάστες να συνωστίζονται νυχθημερόν για μερικές μέρες νομιμότητας, είναι τα αποτελέσματα συγκεκριμένης αντιμεταναστευτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που υλοποιείται από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Παράλληλα, εντείνονται η αστυνομική βία και το κλίμα τρομοκρατίας. Και όλα αυτά «δένουν» με την καλλιέργεια ρατσιστικών αντιλήψεων, με τις οποίες επιχειρούν να δηλητηριάσουν τη συνείδηση των ανθρώπων που ζουν ή εργάζονται δίπλα στους μετανάστες, κάποιοι «ελληναράδες».

Είναι χαρακτηριστικό ότι διάφοροι μηχανισμοί (ανάμεσά τους και πολιτικά κόμματα, όπως ο ΛΑ.Ο.Σ.) αξιοποιούν τα υπαρκτά προβλήματα, που παρουσιάζονται σε περιοχές όπου ζουν και εργάζονται πολλοί μετανάστες, και τα φορτώνουν σε αυτούς. Οι μετανάστες είναι ο πρώτος στόχος. Αυτοί οι εργάτες, οι ξένοι, που ξεζουμίζονται και εξοντώνονται από τους εργοδότες στη Μανωλάδα, στη βιοτεχνία στα Πατήσια και άλλα παρόμοια γκέτο, στο εργοστάσιο στο Βοτανικό και στην οικοδομή, μόλις τελειώσουν το μεροκάματο, μπορεί να περάσουν τη νύχτα στο μπουντρούμι του κέντρου κράτησης στο Ελληνικό και από εκεί να απελαθούν.

Οσα αποφασίζονται στην Ευρωπαϊκή Ενωση συνδέονται άμεσα με τα παραπάνω. Οι πρόσφατες αντιμεταναστευτικές οδηγίες της ΕΕ και οι δύο εκθέσεις έχουν στόχο την εξασφάλιση σχεδόν τσάμπα εργατικής δύναμης για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, για να αυξήσει τα κέρδη του. Στην πράξη, εκείνο που επιδιώκεται είναι: Αγρια, στυγνή, εκμετάλλευση, σε βάρος των εργαζομένων μεταναστών, ώστε το ευρωπαϊκό κεφάλαιο να έχει γρήγορα και εύκολα κέρδη (λόγω του μεγάλου βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης) και στη συνέχεια άμεση απέλασή τους, εξόντωσή τους, δηλαδή, μέσω της έντασης της αστυνομοκρατίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, κινείται και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όπως ακριβώς κινούνταν και η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ. Στο πλαίσιο, δηλαδή, των κατευθύνσεων της ΕΕ, που συναποφάσισαν στις Βρυξέλλες. Οι μετανάστες, ως σύγχρονοι σκλάβοι, γίνονται ένα από τα πλέον εκμεταλλευόμενα τμήματα της εργατικής τάξης και - το κυριότερο - χωρίς δικαιώματα, χωρίς δυνατότητα διεκδίκησης, όντας «παράνομοι», σύμφωνα με τις αποφάσεις της ΕΕ.

Ο κοινός αγώνας Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων είναι η μόνη απάντηση που μπορεί να δοθεί στη συντονισμένη επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών κομμάτων (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) - υπηρετών του. Η ανάγκη να απομονωθούν εκείνες οι δυνάμεις που καλλιεργούν ή υποθάλπουν το ρατσισμό και τον εθνικισμό είναι πλέον επίκαιρη όσο ποτέ. Οπως επίκαιρη είναι η ανάγκη οργάνωσης των Ελλήνων και των μεταναστών εργαζομένων στα συνδικάτα τους. Η ενιαία αντίσταση στη βάρβαρη αυτή πολιτική μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Πάντως, οι κομμουνιστές είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το δίκιο των μεταναστών, γιατί είναι κομμάτι της εργατικής τάξης της Ελλάδας.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ