Με τα βάρη των πολλών και οξυμένων προβλημάτων που γεννά η αντιεκπαιδευτική - αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ξεκινούν τα μαθήματα για χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές στις σχολές του Πανεπιστημίου και των ΤΕΙ στη Θεσσαλία. Ιδιαίτερα οξυμένα είναι, βεβαίως, τα προβλήματα των παιδιών φτωχών οικογενειών, των οποίων το δικαίωμά τους στη μόρφωση συναντά πρόσθετα εμπόδια.

Το πρώτο που θα πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι υποδομή του Πανεπιστημίου και των ΤΕΙ στη Θεσσαλία δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες «φιλοξενίας» των 15.000 περίπου φοιτητών και σπουδαστών, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται συνεχώς. Να σημειωθεί ότι φέτος οι πρωτοετείς φοιτητές έφτασαν στους 1.000. Τα στοιχεία που συνθέτουν την απαράδεκτη εικόνα είναι τα εξής: Οι αίθουσες διδασκαλίας και τα εργαστήρια έχουν τεράστιες ελλείψεις. Μεγάλο στεγαστικό πρόβλημα αντιμετωπίζουν τα τμήματα Ιατρικής και Βιοχημείας στη Λάρισα. Ειδικότερα, τα δύο κτίρια της Ιατρικής Σχολής δε χωρούν, πλέον, περισσότερους φοιτητές απ' αυτούς που ήδη υπάρχουν, γεγονός που το γνωρίζει πολύ καλά το υπουργείο Παιδείας, χωρίς ωστόσο να λαμβάνει μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Η λύση είναι γνωστή και δεν είναι άλλη από την ανέγερση νέου κτιρίου, που θα στεγάσει τα θεωρητικά και μέρος των εργαστηριακών τμημάτων. Επίσης, το τμήμα Βιοχημείας, που λειτουργεί από φέτος στη Λάρισα, έχει στεγαστεί «προσωρινά» (;) σε κτίριο της πρώην Ακαδημίας.

Τα προβλήματα που δημιουργούνται εξαιτίας της αύξησης του αριθμού των φοιτητών φέτος είναι έντονα και στις σχολές της Αρχιτεκτονικής, του Οικονομικού, στο ΤΕΦΑΑ των Τρικάλων κ.ά., καθώς και σε σχολές των ΤΕΙ, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται συνεχώς το επίπεδο σπουδών.

Πέραν της υποβάθμισης του επιπέδου σπουδών, οι φοιτητές και σπουδαστές έχουν ν' αντιμετωπίσουν και το υψηλό οικονομικό κόστος για την επιβίωσή τους. Η στέγη και η σίτιση κοστίζουν πολύ ακριβά, επιβαρύνοντας τις τσέπες των οικογενειών τους. Πολλοί, μάλιστα, αναγκάζονται να δουλεύουν υποαπασχολούμενοι σε φαστφουντάδικα κ.ά., για να «τα βγάλουν πέρα».

Σ' ολόκληρη τη Θεσσαλία, εκτός από τη σπουδαστική εστία του ΤΕΙ Λάρισας, που ικανοποιεί τις στεγαστικές ανάγκες ελάχιστων σπουδαστών, δεν προβλέπεται η παροχή στέγης. Κατά συνέπεια, οι φοιτητές και σπουδαστές προσφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα για την εξεύρευση σπιτιού, τα νοίκια των οποίων είναι ιδιαίτερα υψηλά, λόγω και της μεγάλης ζήτησης. Ιδιαίτερα στη Λάρισα και στο Βόλο, το ενοίκιο μιας γκαρσονιέρας - οι περισσότερες εξ αυτών που δίνονται στους φοιτητές και τους σπουδαστές είναι ελάχιστων τετραγωνικών, παλιές και σε κάκιστη κατάσταση - ανέρχεται από 60 έως 80 χιλ. δρχ. μηνιαίως.

Στο Βόλο προβλέπεται, για ελάχιστους φοιτητές, επιδότηση ενοικίου, η οποία, μάλιστα, έχει μειωθεί από φέτος. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές δαπανούν πολλά χρήματα και για τη σίτισή τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε σχολές του Πανεπιστημίου Βόλου μόνο για 100 φοιτητές, από τους 3.000 που είναι συνολικά, προβλέπεται παροχή μειωμένης τιμής γεύματος.

Μιλώντας στο «Ρ» η Σίσσυ Κόντου, τεταρτοετής στη σχολή Μηχανολόγων - Μηχανικών Βιομηχανίας που εδρεύει στο Βόλο, τονίζει: «Ενώ κάθε χρόνο ο αριθμός των φοιτητών στα τμήματα του Πανεπιστημίου αυξάνονται, με ευθύνη της κυβέρνησης δε γίνεται κανένα βήμα για τη βελτίωση της υποδομής, που θα συμβάλλει, κατά συνέπεια, και στη βελτίωση του σπουδών μας. Και όσον αφορά στο κόστος ζωής, αυξάνεται συνεχώς. Για σπίτι, φαγητό και όλες τις άλλες ανάγκες μας απαιτούνται πολλά χρήματα».

Και στη Λάρισα η έλλειψη λέσχης σίτισης και τα ελάχιστα εστιατόρια που υπάρχουν - κι εκεί τα φαγητά πωλούνται σε υψηλές τιμές - δημιουργούν υπέρογκο οικονομικό κόστος.

Χωρίς φοιτητική εστία και λέσχη είναι και το ΤΕΦΑΑ που εδρεύει στα Τρίκαλα, όπου οι 400 περίπου φοιτητές και οι οικογένειές τους υπόκεινται σε μεγάλη οικονομική αφαίμαξη για να μπορέσουν να σπουδάσουν στην εποχή που ακόμα μερικοί επιμένουν να ισχυρίζονται ότι υπάρχει «δωρεάν παιδεία».

Μιλώντας στο «Ρ» η Γιώτα Πολλάτου, δευτεροετής στο ΤΕΦΑΑ Τρικάλων, επισημαίνει: «Ενας φοιτητής, για να επιβιώσει σε μια επαρχιακή πόλη, όπως στα Τρίκαλα, θέλει το λιγότερο 150.000 δρχ. Τα έξοδα αυξάνονται, καθώς εκτός από σπίτι, φαγητό, πρέπει ν' αγοράζουμε τα συγγράμματα και να πληρώνουμε το κόστος των εργασιών μας και του αθλητικού εξοπλισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κόστος ενός, από τους αθλητικούς εξοπλισμούς που χρειαζόμαστε, ανέρχεται περίπου στις 60.000 δρχ. Πρόσθετο μεγάλο έξοδο είναι για μας το κόστος μεταφοράς στους χώρους που αθλούμαστε, οι οποίοι είναι διάσπαρτοι στην πόλη. Για ν' αλλάξει αυτή η κατάσταση, οι φοιτητές και οι σπουδαστές, που έχουν δώσει πολλές φορές δυναμικό "παρών" στο δρόμο του αγώνα, πρέπει να οργανώσουν τη δράση τους μαζί με τους άλλους φορείς της παιδείας, τους εργαζόμενους κ.ά., ώστε να απαιτήσουν όλοι μαζί αναβάθμιση των σπουδών μέσα από την ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης».