Οι πλημμύρες, οι κατακλυσμοί, τα χιόνια και ο κακός μας ο καιρός... Αυτά κι αν είναι φυσικά φαινόμενα και δεν μπορούμε, ή δεν επιδιώκουμε, να κάνουμε τίποτα. Διαμαρτυρόμαστε. Ετσι είναι, αν έτσι νομίζετε. Σκύβουμε το κεφάλι και το χάφτουμε.

Μέχρι εκεί μπορεί να φτάσει το όριο του θράσους και της υποκρισίας τους. Πως το «Ανθρώπινο Λάθος», που πάντα εκεί τα ρίχνουνε, είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Και περιμένουνε να το αποδεχτούμε και να σκύψουμε ξανά το κεφάλι... «Εκείνο... έτσι είναι μαθές...», όπως θα έλεγε και η Λωξάντρα.

Με τη λογική αυτή, ας τα πάρει όλα η μπάλα. Το «Σαμίνα», το «Δύστος» κ.ά. που βουλιάζανε μπροστά στα μάτια μας. Τα καράβια που χτυπιούνται στα λιμάνια και προσαράζουνε στις ξέρες. Τα τρένα που αντί να πάνε εμπρός πάνε πίσω και συγκρούονται ή εκτροχιάζονται.

Τα καθημερινά και σε ανησυχητικό βαθμό τροχαία δυστυχήματα σε δρόμους καρμανιόλες που καλοπληρώνουμε με πανάκριβα διόδια. Η κακή και ανεύθυνη συντήρηση των αυτοκινήτων, η κακή σηματοδότηση και ο κακός φωτισμός, η έλλειψη νησίδων. Ολα αυτά είναι «φυσικά φαινόμενα». Στο εδώλιο η ευθύνη και ο κακός χειρισμός του οδηγού (είναι κι αυτό).

Οχτώ μανάδες ...γυναίκες κι αδελφές - όρθιες στο κατώφλι του σπιτιού θα προσμένουν τα παλικάρια τους, που δε θα 'ρθουνε ποτέ.

Οχτώ μάνες θα γευτούν κατάστηθα το τρομερό μαντάτο και δε θα ξαναδούνε πια το φωτερό χρώμα του ήλιου.

Οχτώ μάνες, αντάμα με το θρήνο θα ανηφορίσουν τα υπόλοιπα σκαλοπάτια της ζωής τους.