Εγώ, τουλάχιστον, νιώθω μεγάλες αδυναμίες για να κατανοήσω απόλυτα και βαθιά τις λειτουργίες, τις συμπεριφορές και τις αντιδράσεις των Ασιατών! Μου λείπουν οι σοβαρές και βαθιές πληροφορίες, οι σοβαρές και οι βαθιές γνώσεις. Ετσι κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή με ένα ασιατικό έργο τέχνης, νιώθω να χάνω ένα μεγάλο κομμάτι του. Ξέρω, βέβαια, πως οι καθολικές αλήθειες είναι καθολικές για όλον τον πλανήτη. Ομως οι καθολικές αλήθειες δε φτάνουν, είναι άλλωστε τόσο γενικές, για να εξηγήσουν όλες τις ανθρώπινες συμπεριφορές.

Βλέποντας την ταινία Κιμ Τάι Γιονγκ «Δεσμοί Αγάπης» κατάλαβα, βέβαια, το γενικό νόημά της. Την αγωνία της για να μιλήσει για τους «Δεσμούς Αγάπης» που δένουν τους ανθρώπους. Τη μάνα με το παιδί, το παιδί με τη μάνα, τον αδερφό με την αδερφή και το αντίστροφο, την ερωμένη με τον εραστή και πάει λέγοντας!.. Κατάλαβα, επίσης, και την αγωνία του δημιουργού γι' αυτούς τους δεσμούς, οι οποίοι, κάτω από διάφορες συνθήκες, κρέμονται, μοιάζουν να κρέμονται, από μια κλωστή! Αλλά, και το κυριότερο, πόσο γεροί και γεμάτοι είναι αυτοί οι δεσμοί!

Εκείνο που στερήθηκα από την ταινία, από τις ασιατικές ταινίες γενικά, είναι οι μικρές λεπτομέρειες, οι τόσο απαραίτητες για την ανάγνωση ενός καλλιτεχνικού έργου. Οι κινήσεις των χεριών, το κοίταγμα των ματιών, ο τόνος της φωνής, οι αντιδράσεις στην τάδε ή στη δείνα κατάσταση, σε πολλές περιπτώσεις είναι αρκετά διαφορετικές από τις δικές μας. Και αυτό δυσκολεύει το θεατή να γευτεί όλες τις ομορφιές της ταινίας. Για παράδειγμα, ενώ μερικές φορές οι Ασιάτες μιλάνε και δείχνουν να μαλώνουν, στην ουσία βγαίνει, από τα συμφραζόμενα, ότι τελικά δε μαλώνουν, αλλά μιλάνε τρυφερά μεταξύ τους! Με το χρόνο βέβαια, και τις αρκετές ταινίες που είδα, αρχίζω να φιλιώνω μαζί τους. Θέλει υπομονή.

Γράφω τα παραπάνω για να σας προετοιμάσω ότι η ταινία, τελικά, λέει πολλά περισσότερα από αυτά που φτάνουν στις δικές μας αντιλήψεις. Εχει μεγαλύτερη αγωνία από αυτή που φτάνει στο Δυτικό θεατή.

Παίζουν: Τάι Γιου Μπονγκ, Σόρι Μουν, Τάι Γουνγκ, Ντουμ Σι Κο.