Πέμπτη 15 Μάη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΩΝ
ΖΥΛ ΝΤΑΣΣΕΝ
Δέκα και μισή καλοκαίρι βράδυ

Είναι πολλές οι στιγμές που μείνεις εκστατικός από τους πίνακες - πλάνα του Ζυλ Ντασσέν. Τόσο η σωστή θέση της μηχανής του, κάδρα πολύ καλά ζυγισμένα, με άψογα τοποθετημένα τα πρόσωπα στο εσωτερικό τους, όσο και τα ντεκόρ, τα κοστούμια, οι φωτισμοί, παράγουν ένα σχεδόν άρτιο εικαστικό αποτέλεσμα. Εχεις την αίσθηση ότι βλέπεις πίνακες μεγάλων ζωγράφων. (Ο χρόνος που πέρασε, και η αλλοίωση που έφερε στα χρώματα, έκανε το χρώμα της κόπιας ακόμα πιο ενδιαφέρον!)

Και ενώ το εικαστικό και σκηνοθετικό μέρος παίρνουν υψηλό βαθμό, δυστυχώς, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για το σενάριο. Η ιστορία του είναι μια συνηθισμένη μεγαλοαστική ερωτική ιστορία αγάπης, απιστίας και προδοσίας. Αλλά και μεγαλοαστικής ερωτικής αρρώστιας και παρακμής! Ενα τρίο, γυναίκα (Μελίνα Μερκούρη), άντρας (Πίτερ Φινς), ερωμένη (Ρόμι Σνάιντερ), ζούνε μέσα στις ενοχές. Ενοχές που τις μετατρέπουν σε ηδονή (φαντασιώνονται ερωτικές συμπτύξεις) και σε μονοτονία και κούραση. Να μην ξεχάσουμε και το ποτό!

Αυτό το τρίο της παρακμής, ενώ βρίσκεται σε διακοπές στην επαρχία της Ισπανίας, ξαφνικά και ανεπάντεχα, έρχεται σε επαφή με το «αληθινό πάθος». Ενας απατημένος νεαρός Ισπανός σκοτώνει τη γυναίκα του. Για να αποφύγει τους αστυνομικούς, που τον κυνηγάνε, κρύβεται στις στέγες των σπιτιών (ενώ συνεχώς πέφτει βροχή). Η απατημένη αστή γυναίκα, νιώθοντας ότι αυτός έκανε κάτι που η ίδια δεν μπορεί να κάνει, γεμάτη θαυμασμό γι' αυτόν και την πράξη του, αποφασίζει να τον βοηθήσει να δραπετεύσει.

Πράγματι, με το αυτοκίνητό της, τον βγάζει από το μπλόκο των αστυνομικών. Τον βοηθάει να κρυφτεί αρκετά μακριά από τον τόπο του εγκλήματος. Γυρίζει πίσω στον άντρα της και στην ερωμένη του, με την οποία και η ίδια διατηρεί μια υπολανθάνουσα ερωτική σχέση, και τους αναγγέλλει το γεγονός. Το τρίο γεμάτο θαυμασμό για τον «πρωτόγονο» και παθιασμένο άντρα - δολοφόνο, όπως κάνει και με τα υπόλοιπα παιχνίδια του, τρέχει κοντά στον απατημένο Ισπανό. (Δε θα σας πω το τέλος).

Η ταινία στηρίζεται σε μυθιστόρημα της Μαργκαρίτ Ντιράς (η ίδια έγραψε και το σενάριο). Το βιβλίο της «ανήσυχης» Γαλλίδας συγγραφέα δεν έφτανε για μια μεγάλου μήκους ταινία. Ο Ζυλ Ντασσέν αναγκάστηκε να το ξεχειλώσει. Με αποτέλεσμα να φανούν ακόμα περισσότερο οι ελλείψεις του! Οι ήρωες είναι σχηματικοί. Το σενάριο βλέπει με το ίδιο μάτι, που και το τρίο βλέπει το «αληθινό πάθος» του Ισπανού. Το βλέπει τουριστικά. Σαν μια ακόμα παραλλαγή της Κάρμεν! Σαν ένα ακόμα βουκολικό δράμα!

Η αλήθεια είναι πως και στις δυο εκδοχές του ο έρωτας της ταινίας είναι το ίδιο κακός. Στη μία, την αστική εκδοχή, μετατρέπεται σε αρρώστια και πνίγεται στην πλήξη και στο ποτό. Στην άλλη, καταφεύγει στη βία. Και οι δυο εκδοχές είναι αληθινές και υπαρκτές. Ομως, και οι δυο έχουν τα δικά τους κοινωνικά αίτια. Κάτι που δε φαίνεται να απασχολεί την ταινία. Αυτή προτιμάει να δει το ζήτημα τουριστικά. Σαν κάτι που συμβαίνει «Δέκα και Μισή, Καλοκαίρι Βράδυ». Μια θαυμάσια ώρα για ερωτικές υποσχέσεις, θα έλεγε η Μαργκαρίτ Ντιράς, γεμίζοντας το ποτήρι της με ουίσκι. Συγνώμη, παρασύρθηκα!

Παίζουν: Μελίνα Μερκούρη, Πίτερ Φινς, Ρόμι Σνάιντερ, Τζούλιαν Ματέος, Ιζαμπέλ Μαρία Περέζ, Μπεατρίζ Σαβόν.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ