Πέμπτη 15 Μάη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΩΝ
ΤΟΜΙ Ο' ΧΑΒΕΡ
Μια αληθινή ιστορία

Εχοντας ακόμα στους δέκτες της τηλεόρασής μας νωπή την υπόθεση του πατέρα - τέρατος της Αυστρίας, η ταινία του Τόμι Ο' Χάβερ παίρνει πιστοποίηση, πως σίγουρα μπορεί να έχει συμβεί στην πραγματικότητα και να είναι, πράγματι, «Μια Αληθινή ιστορία», όσο και αν είναι αποτρόπαια και ακραία. (Η ιστορία είναι αληθινή, συνέβη στην πολιτεία της Ιντιάνα των ΗΠΑ, στη δεκαετία του 1960. Και ήταν η πρώτη παρόμοια ιστορία που βγήκε στο φως της δημοσιότητας στις ΗΠΑ!)

Μια γυναίκα, μάνα πολλών παιδιών, πιεσμένη από τις υποχρεώσεις, από τα καθημερινά οικονομικά αδιέξοδα, πιεσμένη από την έλλειψη κάθε κρατικής μέριμνας και πρόνοιας, μεγαλωμένη μέσα στη βία και στην άγνοια για τις ανθρώπινες αξίες, τον ξεπεσμό των οποίων βιώνει στο πετσί της, αναγκασμένη να κάνει πολλές και διάφορες δουλειές, για να συντηρήσει την οικογένειά της και τον εαυτό της, αλλά και τον κατά πολύ νεότερο εραστή της, σιγά - σιγά χάνει τα λογικά της, αποκολλιέται από την πραγματικότητα, που την πληγώνει, και μετατρέπεται σε τέρας. Στο σπίτι της φιλοξενεί, με αμοιβή, δυο νεαρά κορίτσια που οι γονείς τους είναι αναγκασμένοι να λείψουν σε περιοδεία (εργάζονται σε τσίρκο). Μια άτυχη - και τυχαία στιγμή - και το ένα από τα δυο κορίτσια, το μεγαλύτερο (15 χρόνων) γίνεται ο στόχος. Ο σάκος του μποξ, που πάνω του θα ξεσπάσει όλη η καταπίεση και η οργή της μοναχικής γυναίκας. Και όχι μόνον!

Το κορίτσι χρεώνεται ότι συκοφάντησε μια από τις κόρες της. Για τιμωρία μεταφέρεται στο υπόγειο. Εκεί βασανίζεται απάνθρωπα. Πρώτα από τη μητέρα, η οποία τη χτυπάει όπως θα ήθελε να χτυπήσει όλες τις αιτίες που την καταπιέζουν, ύστερα από τα παιδιά της, τα οποία και αυτά έχουν συνηθίσει και εθιστεί στη βία, αφού η ζωή τους είναι μια τραγωδία, στη συνέχεια από τους φίλους των παιδιών της... Ακόμα και από περαστικούς! Οι γείτονες, όλη αυτή η θλιβερή σιωπηρή πλειοψηφία, η ίδια με αυτή της Αυστρίας, η ίδια με τη δική μας στο Κωσταλέξι και αλλού, κάνει πως δεν ακούει, πως δεν καταλαβαίνει. Αλλοτε γυρίζει την πλάτη και άλλοτε, όταν τα πράγματα σκληραίνουν, κλείνει τα παράθυρα - και τα μάτια βεβαίως - για να μη βλέπει!

Σκληρή ταινία! Με θαυμάσιες ερμηνείες. Τόσο από το τέρας (Καθρίν Κίνερ) όσο και από το θύμα (Ελεν Πέιτζ). Με πολύ δυνατούς και συγκινησιακούς ρυθμούς. Η ταινία στο τέλος έχει και ηθικό δίδαγμα! Οι ένοχοι, λέει η ιστορία, συνελήφθησαν και τιμωρήθηκαν από τη Δικαιοσύνη. Το σύστημα, δηλαδή, λειτούργησε! Κατασταλτικά πήρε σχεδόν άριστα! Προληπτικά, βέβαια, πήρε μηδέν! Οι αιτίες που οδήγησαν μια συνηθισμένη νοικοκυρά να γίνει χειρότερη από τα SS, δεν τιμωρήθηκαν ακόμα. Το εργοστάσιο, ο καπιταλισμός, με την ηθική του, με τη βία του, με την απάνθρωπη μεταχείριση των ανθρώπων, με τη λειψή εκπαίδευση, εξακολουθεί να γεννάει Γερτρούδες Μπανιζέφσκι (το αληθινό όνομα του τέρατος). Τις οποίες, στη συνέχεια - και επιπλέον - τις κλείνει φυλακή, για τιμωρία!

Παίζουν: Ελεν Πέιτζ, Καθρίν Κίνερ, Τζέιμς Φράνκο.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ