Η πρωτοεμφανιζόμενη Λουίζα Γουίλιαμς, δεν είναι απλώς υπέροχη. Είναι μοναδική. Μόνο με τα μάτια της, με τις ομιλίες και τις σιωπές των ματιών της, κατάφερε, με πολύ πειστικό τρόπο, να μας μεταφέρει στο εσωτερικό μιας νεαρής κοπέλας, η οποία ιεροτελεστικά προετοιμάζεται και τελικά ζώνεται με βόμβες και βγαίνει στην κεντρικότερη πλατεία της Νέας Υόρκης, την πασίγνωστη «Τάιμς Σκουέρ», στην καρδιά του καπιταλισμού, για να αυτοκτονήσει! Να αυτοκτονήσει, παίρνοντας μαζί της όσους τυχαίους περαστικούς, όσους «αθώους» και «ουδέτερους» θα χτυπήσει η εμβέλεια της έκρηξης! Να χτυπήσει, να πεθάνει, να τιμωρήσει, να διαμαρτυρηθεί και να αφυπνίσει!

Αυτή είναι η ταινία! Ενα νεαρό κορίτσι προετοιμάζεται από τους συντρόφους της, οι οποίοι, για λόγους ασφαλείας, έχουν κρυμμένα τα πρόσωπά τους, για μια ακόμα επίθεση αυτοκτονίας. Η σκηνοθέτις δίνει μεγάλο βάρος στην προετοιμασία, αλλά και στις στιγμές, στις τελευταίες στιγμές της εκτέλεσης, αλλά και στις τελευταίες στιγμές της ίδιας της ζωής της ηρωίδας. Η προετοιμασία, ιδιαίτερα η εσωτερική προετοιμασία, έχει ομοιότητες με τις αρχαίες τραγωδίες! Απέναντί σου ο θάνατος και εσύ έχοντας συναίσθηση πως θα σε πάρει μαζί του, πλένεσαι, χτενίζεσαι και καθαρός πια, τραβάς κατ' ευθείαν απάνω του. Τον προκαλείς και τελικά φεύγετε μαζί! Εχει ομοιότητες, εξωτερικές έστω ομοιότητες, με τους δικούς μας ήρωες που έπεφταν από τα αποσπάσματα τραγουδώντας! Που ξύπναγαν το πρωί και έβαζαν το κοστούμι τους και τη γραβάτα τους και στέκονταν όμορφοι μπροστά στο απόσπασμα! Και η ηρωίδα της ταινίας, και οι δικοί μας ήρωες αγαπούσαν, αυτοί πια κι αν δεν αγαπούσαν, τη ζωή. Και παρ' όλα αυτά!

Οποια γνώμη και ένα έχεις, τελικά, για τις επιθέσεις αυτοκτονίας, δεν μπορείς παρά να σταθείς με σεβασμό, αλλά και με ερευνητικό μάτι, απέναντι στο θάρρος και στην πίστη αυτών των ανθρώπων. Η πράξη τους, όσο ακραία και αν είναι, όσο «αδιανόητη» και αν φαίνεται, έχει μέσα της μεγαλείο. Το οποίο πρέπει να ερευνηθεί! Οι όποιες κατηγορίες που ακούγονται, ότι δήθεν ο φανατισμός στραβώνει, δε φτάνουν για να εξηγήσουν την απόφαση και την αποφασιστικότητα αυτών των ανθρώπων. Θέλει θάρρος, κάτι περισσότερο από θάρρος, για να μην το βάλεις στα πόδια λίγο πριν τιναχτείς, λίγο πριν αυτοτιναχτείς στον αέρα! Φανατικός ή όχι, είσαι άνθρωπος, φοβάσαι! Ξέρεις τι χάνεις φεύγοντας! Η νεαρή κοπέλα, η Λουίσα Γουίλιαμς, η σκηνοθέτις, η ταινία τελικά, με πολύ λεπτούς τρόπους και πολύ καλούς κινηματογραφικούς χειρισμούς, κατάφερε να μεταφέρει στην οθόνη και από εκεί στο θεατή όλους αυτούς τους προβληματισμούς!

Θεωρώ ότι η ταινία ανοίγει, με πολύ σοβαρό τρόπο, αυτήν την κουβέντα. Ο θεατής φεύγοντας από την αίθουσα θα πάρει μαζί του δεκάδες ερωτηματικά, για τα οποία πρέπει να βρει πειστικές απαντήσεις. Ετσι ή αλλιώς το ζήτημα είναι υπαρκτό και καθημερινό! Είναι ανόητο να του γυρνάμε την πλάτη. Να κάνουμε πως δε μας αφορά. Ή να δίνουμε εύκολες εξηγήσεις. Ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι συνολικός. Και αυτή η πράξη, τόσο η ίδια όσο και οι αιτίες της, είναι μέρος του ανθρώπινου πολιτισμού της εποχής μας.

Παίζουν: Λουίζα Γουίλιαμς, Τζος Π. Βέινστάιν, Γκάρεθ Σαξ, Ναϊάμπι Ναϊάμπι, κ.ά.