Ανεπανάληπτες στιγμές έζησαν χτες όσοι είχαν την τύχη να συμμετέχουν στις κεντρικές εκδηλώσεις του 26ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». Δεν ήταν μόνο το μέγα πλήθος, το μεγαλύτερο από κάθε άλλη φορά, τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία. Δεν ήταν η πληθώρα των ποιοτικών πολιτιστικών εκδηλώσεων. Ηταν κυρίως η αίσθηση που αποκόμιζε ο καθείς ότι το κεντρικό σύνθημα του Φεστιβάλ «Τραγουδάμε και αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση» αποκτούσε περιεχόμενο. Φαινόταν ξεκάθαρα στα φωτεινά πρόσωπα, στις συζητήσεις μεταξύ των επισκεπτών, στην επικοινωνία και την επαφή καλλιτεχνών και κοινού.

Η κοσμοσυρροή που παρατηρήθηκε την Πέμπτη ήταν σαφές προμήνυμα για το τι θα γινόταν χτες, Παρασκευή. Ο χώρος στην Πανεπιστημιούπολη στα Ιλίσια αποδείχτηκε πολύ μικρός.

Κορυφαία στιγμή της χτεσινής τρίτης ημέρας των εκδηλώσεων αποτέλεσε η ομιλία του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ Νίκου Σοφιανού, η οποία δημοσιεύεται ολόκληρη παρακάτω. Ηταν λίγο μετά τις 9.30 το βράδυ, όταν η μουσική σταμάτησε σε όλες τις σκηνές του, για να δώσει χώρο στη ζωντανή επικοινωνία, σ' αυτήν την επικοινωνία που κάθε χρόνο λαμβάνει χώρα μεταξύ των ομιλητών και των συγκεντρωμένων. Νέοι με την ελπίδα στα μάτια, με τη διάθεση και την ορμή να αλλάξουν τα κακώς κείμενα αυτού του κόσμου, ένωσαν τις φωνές τους, ύψωσαν τις κόκκινες σημαίες τους, ύψωσαν τα κεφάλια και τις φωνές και αντιτάχθηκαν με συνθήματα στον κοινό εχθρό, τον ιμπεριαλισμό. «Εμπρός λαέ μην σκύβεις το κεφάλι, με το ΚΚΕ αντίσταση και πάλη» και «Μέτωπο λαϊκό - ΚΚΕ ισχυρό», ήταν τα κυρίαρχα συνθήματα, η παρότρυνση, αλλά και η υπόσχεση μαζί.

Μ' αυτά και άλλα συνθήματα, οι νέοι και οι νέες κομμουνίστριες κατευθύνθηκαν μπροστά στην κεντρική σκηνή του Φεστιβάλ και στάθηκαν δίπλα στους παλιότερους αγωνιστές. Η σκυτάλη αλλάζει χέρια, ο στόχος όμως παραμένει και είναι κοινός. «Δίνει περηφάνια ο αγώνας κατά της αδικίας, ο συλλογικός αγώνας», είπε σε κάποια στιγμή της ομιλίας του ο Ν. Σοφιανός. Κι ήταν ακριβώς έτσι. Ηταν περήφανοι χτες οι κομμουνιστές, ήταν πολλοί, ήταν δυνατοί. Ο ένας δίπλα στον άλλον. Μια γροθιά, έτοιμη να συντρίψει, έτοιμη να δώσει το χτύπημα. Ο νέος να παίρνει δύναμη απ' τον ηλικιωμένο, ο φοιτητής απ' τον εργαζόμενο, ο άνεργος απ' τον συνδικαλιστή, η γυναίκα απ' τον συνταξιούχο, ο εργάτης απ' τον διανοούμενο. Μια αλυσίδα, που κανείς δεν μπορεί να σπάσει, που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει...

Μεγάλωσε πολύ φέτος το Φεστιβάλ. Μεγαλώνει κάθε χρόνο, μαζί με το δυνάμωμα, τη μαζικοποίηση της ΚΝΕ, που αποκτά όλο και πιο σταθερούς και πλατιούς δεσμούς με τη νεολαία. Μεγαλώνει και δίνει δύναμη στη φωνή των νέων ανθρώπων, που δεν υποτάσσονται, που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους στη μόρφωση, στη δουλιά, στη ζωή. Συμβάλλει στην ισχυροποίηση του κινήματος της νέας γενιάς, ο απόηχός του αποτελεί παρακαταθήκη για τους αγώνες που θα 'ρθουν. Δίνει δύναμη και τονώνει τον ενθουσιασμό πρώτα απ' όλα των ίδιων των παιδιών της ΚΝΕ, για να συνεχίσουν ακόμα πιο μαχητικά την ακούραστη καθημερινή τους δράση σε όλα τα μέτωπα, σε όλους τους χώρους που σπουδάζει, δουλεύει, μοχθεί η νεολαία. Φέρνει όμως και τους χιλιάδες νέους επισκέπτες του ακόμα πιο κοντά στις θέσεις και την πολιτική του ΚΚΕ, συμβάλλει ώστε να γίνεται ορατή σε ακόμα περισσότερες νεανικές συνειδήσεις η προοπτική της διεξόδου από τη σημερινή μίζερη πραγματικότητα.