Ηταν το Μεσαίωνα, όταν ζούσαν εξόριστοι στα χωριά των βάλτων, νάνοι, καμπούρηδες, κουλοί και γιγαντόμορφοι, πόρνες, κλέφτες και αιρετικοί. Αυτοί ήταν οι μπουφόνοι. Κατέβαιναν στα χωριά και στις πόλεις για να βγάλουν τα προς το ζην παίζοντας τις ανατρεπτικές παραστάσεις τους μπροστά στο λαό, αλλά και στους βασιλιάδες και τους ευγενείς. Συχνά επειδή το παράκαναν με τις σάτιρες και τις παρωδίες τους, κινδύνευαν να χάσουν και την ίδια τη ζωή τους από μια βασιλική καρμανιόλα. Τότε συνήθως «μαζεύονταν» με πονηριά και άλλα τεχνάσματα γλίτωναν τη ζωή τους και συνέχιζαν την τέχνη τους.

Χωρίς το φόβο της βασιλικής καρμανιόλας, η θεατρική ομάδα δρόμου των Μπουφόνων έπαιξε χτες, για δεύτερη συνεχόμενη μέρα, στο χώρο του Φεστιβάλ τη σάτιρα «Δέκα χρόνια μπουφόνοι: Η μελωδία της δεκαετίας». Τα παιδιά της θεατρικής ομάδας μίλησαν με το δικό τους, ανατρεπτικό τρόπο για την ελληνική πραγματικότητα, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα. Μίλησαν για τον ανώδυνο τρόπο που πέρασαν εδώ και μια δεκαετία οι πόλεμοι από την τηλεόραση, για το κέρδος που έγινε αξία και το χρήμα ιδεολογία.

Για το θεσμό του Φεστιβάλ της ΚΝΕ, η Βίλη Σωτηροπούλου, σκηνοθέτης της παράστασης, υπογράμμισε ότι είναι ένας τρόπος «να βρισκόμαστε σε εγρήγορση και να παίρνουμε θέση για όσα συμβαίνουν γύρω μας». Και εξέφρασε την ελπίδα ο θεσμός του Φεστιβάλ να σταθεί αφορμή να αφυπνιστούν όλο και περισσότερες συνειδήσεις.