Από τα αδέλφια του Βασίλη Ραφαηλίδη, Χάιδω Ραφαηλίδου - Μήλια και Μανώλη Ραφαηλίδη, πήραμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή:

«Κύριε Διευθυντά,

Αρκετοί άδικοι χαρακτηρισμοί συνόδευαν τον αδελφό μας Βασίλη Ραφαηλίδη όσο βρισκόταν στη ζωή και μοιραία το ίδιο γίνεται και μετά το θάνατό του.

Δε θα σχολιάσουμε ούτε αυτά που γράφτηκαν στον Τύπο, σχετικά με την κηδεία του, ούτε τον επικήδειο που εκφώνησε κατά τη νεκρώσιμη ακολουθία ο πατήρ Γ. Μεταλληνός. Θα μας επιτρέψετε ένα σχόλιο μόνο - πιστεύουμε επί της ουσίας - επειδή αγγίζει καίρια την κοσμοθεωρία και την υπαρκτική αντίληψη του αδελφού μας.

Είπε και έγραψε σε επιστολή του στον Τύπο της 16ης Σεπτεμβρίου, ο π. Γ. Μεταλληνός ότι ζήτησε "αυτός ο θεωρούμενος άθεος, εκκλησιαστική και όχι πολιτική κήδευση".

Πρόκειται για μέγα λάθος. Ο Βασίλης δε ζήτησε τίποτα. Δε μας είχε εν ζωή εκφράσει οποιαδήποτε επιθυμία του και όσο και αν ερευνήσαμε το σπίτι του αμέσως μετά το θάνατό του, δε βρήκαμε κάποια γραπτή υπόδειξη ή στοιχείο που να μας οδηγήσει για τη δική του θέληση. Δεν πρόλαβε επίσης στο νοσοκομείο, να μας εκφράσει οποιαδήποτε επιθυμία του λόγω της γρήγορης επιδείνωσης της κατάστασής του από νόσο την οποία αγνοούσε τόσο ο ίδιος όσο και εμείς.

Η απόφαση για κηδεία θρησκευτικού χαρακτήρα ήταν αποκλειστικά δική μας. Ετσι κρίναμε εκείνες τις ταραγμένες στιγμές, έτσι αποφασίσαμε και αυτή η απόφαση σε εμάς πρέπει να χρεωθεί και όχι στο Βασίλη.

Απόφαση δική μας ήταν επίσης, να ψάλλει τη νεκρώσιμη ακολουθία ο π. Γ. Μεταλληνός και να τον αποχαιρετήσει με δύο λόγια. Η τηλεφωνική επικοινωνία με τον π. Γ. Μεταλληνό έγινε μέσα από το Νοσοκομείο, μετά από το οδυνηρότατο άγγελμα του θανάτου του αδελφού μας, σε κατάσταση πλήρους σύγχυσης και ίσως η επιθυμία μας να εκλήφθηκε εκ μέρους του, εσφαλμένα, ως επιθυμία του.

Ετσι δημιουργήθηκε μια πελώρια παρεξήγηση: ότι ο Βασίλης Ραφαηλίδης ζήτησε να έχει εκκλησιαστική κηδεία. Σαν να ήταν κάποιο ανθρωπάκι που τρόμαξε στα τελευταία του και αναζήτησε τη θεϊκή αγκαλιά. Σαν να ήταν κάποιος που φθάνοντας στο τέλος, άλλαξε τις απόψεις του για τη ζωή και το θάνατο.

Ο Βασίλης έμεινε ως το τέλος γενναίος και ανυποχώρητος στις ιδέες του, που όχι απλώς υποστήριζε αλλά αποτελούσαν το θεμέλιο της όλης ύπαρξής του.

Ο Βασίλης εκείνο που επέλεξε, ήταν ο τρόπος που έζησε και παρακαλούμε να γίνει δεκτό το αυτονόητο, ότι δεν μπορεί να χρεωθεί εκείνος τις οποιεσδήποτε δικές μας αποφάσεις και επιλογές.

Ευχαριστούμε θερμά.

Χάιδω Ραφαηλίδου - Μήλια

Μανώλης Ραφαηλίδης».