Μια γυναίκα μόνη. Ζει κοντά στη φύση. Μέσα στη φύση. Λατρεύει τη φύση. Παίρνει από αυτή τα απολύτως απαραίτητα. Η γη είναι μέρος του εαυτού της. Τα ζώα που τρέφει είναι μέρος του εαυτού της. Οταν τα αποχωρίζεται, το κάνει με συντριβή! Δεν πρέπει να πονέσουν! Δεν πρέπει να πονέσει και η ίδια! Ολα απαιτούν σεβασμό! Ολα πρέπει να γίνονται με σεβασμό!

Η ίδια, όμως, είναι μόνη! Η ελευθερία της την εμποδίζει να συμβιβαστεί. Στη ζωή της, και στον έρωτα φυσικά, δε δέχεται υποδείξεις. Προτιμά την αυτοϊκανοποίηση από τη συμβατικότητα. Ομως, φοβάται κιόλας! Δεν είναι ώριμη να συμβιώσει! Είναι ακατέργαστη!

Μια μέρα πέφτει στην πόρτα της ένας άντρας! Το αμάξι που οδηγούσε εξόκειλε της πορείας του και βρέθηκε στην αυλή της μικρής και χρεωμένης φάρμας της. Τον διασώζει και τον περιποιείται.

Ο άγνωστος άντρας ζει τις τελευταίες του μέρες! Οι γιατροί του δίνουν μόνο μικρό διάστημα ζωής. Ο επικηρυγμένος από το θάνατο άντρας αποφάσισε το μικρό αυτό διάστημα που του μένει να το περάσει σε ένα ηλιόφωτο και ζεστό μέρος. Κοντά στη θάλασσα με τον ατέλειωτο ορίζοντα!

Μια απροσεξία στη στροφή και το αυτοκίνητό του πέφτει στην αυλή της! Τα δυο αυτά άτομα, η Εμμα και ο καταδικασμένος σε θάνατο άντρας, αφού ξεπεράσουν τις πρώτες αναστολές και φοβίες, θα γεμίσει ο ένας το κενό του άλλου! Και θα νιώσουν πλήρεις. Τόσο που εκείνος μπορεί να φτάσει στο θάνατο χωρίς φόβο και εκείνη στη ζωή, πάλι χωρίς φόβο! Γιατί, τελικά, ο φόβος είναι εκείνος που δημιουργεί αναχώματα, κρατάει αποστάσεις, δημιουργεί μοναξιές! (Ο φόβος εμποδίζει και «μεγαλύτερα» πράγματα. Να μπεις μπροστά στο απόσπασμα, για παράδειγμα. Να αλλάξεις τον κόσμο).

Δε θέλω να σας κουράσω με λεπτομέρειες για την υπόθεση του έργου, δεν είναι εκεί η ουσία της ταινίας! «Οι Φίλοι της Εμμα» κρίνονται στις ανάσες! Κρίνονται στο άνοιγμα των καρδιών. Παρακολουθώντας τα δυο αυτά άτομα, είναι σαν να παρακολουθείς ένα μπουμπούκι που ανοίγει. Μια φυσική πράξη, η οποία φαίνεται ότι γίνεται «αυτόματα», αλλά, στην πραγματικότητα, έχουμε να κάνουμε με όλες τις λειτουργίες, όλους τους νόμους της φύσης! Γι' αυτό μοιάζει με κοσμογονία! Η Εμμα έμαθε σε εκείνον να μη φοβάται το θάνατο. Το θάνατο που τον τρομοκρατεί. Και εκείνος έμαθε στην Εμμα να μη φοβάται τη ζωή! Τη ζωή που την τρομάζει!

Δέστε αυτό το μικρό κομψοτέχνημα με καλή διάθεση και ανοιχτή καρδιά! Μιλάει με θαυμάσιο κινηματογραφικό τρόπο, με έξοχες ερμηνείες, με πολύ καλή και λειτουργική ηχητική μπάντα για τον άνθρωπο! Κάθε στιγμή του είναι όμορφη. Η ολοκλήρωσή του, όμως, είναι πράγματι μια πλήρης πράξη! Η Εμμα σε αναγκάζει να φύγεις από την αίθουσα πιο βαρύς και πιο υπεύθυνος, αλλά την ίδια στιγμή πιο ανάλαφρος και πάλι πιο υπεύθυνος! Τα καλά συναισθήματα, τελικά, «βαραίνουν», αλλά την ίδια στιγμή ανακουφίζουν!

Παίζουν: Τζόερντις Τριεμπέλ, Τζούργκεν Βόγγελ, Χίνερκ Σόινεμαν, Μάρτιν Φέιφελ, Καρίν Νιουχάισερ, κ.ά.