Στην τροχιά των συνεχιζόμενων ασφυκτικών πιέσεων για «επίλυση» του Παλαιστινιακού στο πλαίσιο των σχεδιασμών ΗΠΑ - EE για πλήρη έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των οδών στη Μέση Ανατολή παραμένουν οι εξελίξεις στην περιοχή. Οι εντατικές περιοδείες της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις απ' το Γενάρη έως το Νοέμβρη του 2007 σε παλαιστινιακά εδάφη, Ισραήλ και χώρες του Κόλπου, καθώς και η περιβόητη «ειρηνευτική διάσκεψη, στην Ανάπολη, των ΗΠΑ» (στα τέλη Νοέμβρη) δεν έφεραν κανένα ουσιαστικό θετικό αποτέλεσμα για τον παλαιστινιακό λαό. Ολο αυτό το διάστημα, οι ισραηλινές (χερσαίες και εναέριες) επιδρομές κλιμακώθηκαν. Ο οικονομικός στραγγαλισμός του παλαιστινιακού λαού εντάθηκε όχι μόνον απ' το Ισραήλ, αλλά και από τις ΗΠΑ και ΕΕ, που επέλεξαν αυτόν τον τρόπο για να απομονώσουν την κυβέρνηση της Χαμάς και να τιμωρήσουν τον παλαιστινιακό λαό που την εξέλεξε το Μάρτη του 2006.

Οι αμερικανο-ευρωενωσιακές πιέσεις και παρεμβάσεις έφεραν «αποτέλεσμα» στα μέσα του περασμένου Ιούνη, οπότε επήλθε «μοιραία» το ρήγμα στην παλαιστινιακή ηγεσία και άρχισαν αιματηρές ενδοπαλαιστινιακές συγκρούσεις... Ετσι, αντί να δημιουργηθεί «ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος» - όπως ισχυρίζονταν πως προσπαθούσαν ΗΠΑ και ΕΕ... - η παλαιστινιακή ηγεσία διχάστηκε. Επήλθε διάλυση της κυβέρνησης του πρωθυπουργού της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια και ο πρόεδρος Αμπάς όρισε (17/6/07) νέα κυβέρνηση στη Δυτική Οχθη με πρωθυπουργό τον Σαλάμ Φαγιάντ. Εκτοτε, έμεινε η Χαμάς να διοικεί τα (υπό συνεχή ισραηλινή τρομοκρατία και σκληρό οικονομικό αποκλεισμό) εδάφη της Λωρίδας της Γάζας, ενώ η Παλαιστινιακή Αρχή του προέδρου Μαχμούτ Αμπάς διοικεί τη Δυτική Οχθη έχοντας χριστεί ο μοναδικός «νόμιμος» Παλαιστίνιος συνομιλητής της «διεθνούς κοινότητας». Παράλληλα, έγινε ο μοναδικός (εν αναμονή) παραλήπτης της διαβόητης «διεθνούς οικονομικής βοήθειας» αρκετών δισ. δολαρίων που ανακοινώθηκε στις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη στη διάσκεψη «δωρητών» για το Παλαιστινιακό στο Παρίσι.

Η τακτική απομόνωσης της Χαμάς επιδείνωσε περαιτέρω την κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας και παράλληλα «νομιμοποίησε» τις τακτικές, αιματηρές επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού στην περιοχή, ο οποίος αξιοποίησε κάθε ευκαιρία για να καταπνίξει την παλαιστινιακή αντίσταση. Στη Δυτική Οχθη, πάλι, διαμορφώθηκε μία κατάτι καλύτερη κατάσταση, χωρίς ωστόσο να λείπουν και εκεί οι κατά καιρούς επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού...

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως παράλληλα με τις εξελίξεις στα παλαιστινιακά εδάφη, συντηρήθηκε η επικίνδυνη ένταση στο Λίβανο, όπου οι παρεμβάσεις των ξένων δυνάμεων προκάλεσαν νέες αναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό λίγους μήνες μετά την προπέρσινη αποτυχημένη (στρατιωτικά...) ισραηλινή φονική επιδρομή.

Το Γενάρη του 2007, οι λιβανέζικες δυνάμεις της αντιπολίτευσης με επικεφαλής τη Χεζμπολάχ εντείνουν τις πιέσεις τους για παραίτηση της φιλοδυτικής κυβέρνησης του πρωθυπουργού Φουάντ Σινιόρα. Οι πολύμηνες διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες δεν οδηγούν σ' αυτό το αποτέλεσμα... Το Μάρτη ξεσπούν οι συγκρούσεις ισλαμιστών ενόπλων και Λιβανέζων στρατιωτών στον παλαιστινιακό προσφυγικό καταυλισμό Ναχρ αλ Μπάρεντ του Λιβάνου. Διήρκεσαν έως το Σεπτέμβρη του 2007 και τερματίστηκαν έπειτα από τουλάχιστον 300 νεκρούς και πάνω από 40.000 εκτοπισμένους.

Στο μεσοδιάστημα (Μάης του 2007) το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφασίζει τη συγκρότηση δικαστηρίου για την παραπομπή των δραστών της δίκης του δολοφονηθέντος πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι. Εκτοτε και έως το τέλος του χρόνου ακολουθεί σειρά δολοφονικών (ενίοτε προβοκατόρικων) επιθέσεων. Τον Ιούνη του 2007 δολοφονείται στη Βηρυτό ο αντισύρος βουλευτής Ουαλίντ Εϊντο. Το Σεπτέμβρη ο επίσης αντισύρος βουλευτής Αντουάν Γκάνιμ. Στις αρχές Δεκέμβρη ο στρατηγός Φρανσουά αλ Χατζ, που επρόκειτο να αναλάβει την ηγεσία του στρατού σε περίπτωση εκλογής νέου προέδρου.

Το Νοέμβρη παραιτείται ο φιλοσύρος πρόεδρος του Λιβάνου, Εμίλ Λαχούντ και η ένταση ανεβαίνει επικίνδυνα όταν παραδίδει τη σκυτάλη εξουσιών του στο στρατό, ενώ παράλληλα ο πρωθυπουργός Σινιόρα λέει πως επωμίζεται και με τις προεδρικές εξουσίες... Απ' το φθινόπωρο έως σήμερα η ψηφοφορία στο κοινοβούλιο για την εκλογή νέου προέδρου αναβάλλεται από βδομάδα σε βδομάδα, αντανακλώντας τις πιέσεις ξένων δυνάμεων και τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που περιπλέκουν την κρίση...

Υπό το βάρος αυτών των εξελίξεων, η επικείμενη περιοδεία του προέδρου Μπους στη Μέση Ανατολή (που ξεκινά στις 9/1/07 με την επίσκεψή του σε Ισραήλ και Δυτική Οχθη) αναμένεται να οδηγήσει σε επανάληψη των γνωστών θεατρινισμών περί «ενίσχυσης» της ειρηνευτικής διαδικασίας για το Μεσανατολικό. Υπόθεση που βεβαίως δεν μπορεί να λυθεί δίκαια και ειρηνικά, όσο οι θύτες (Ισραήλ) εξισώνονται με τα θύματα (παλαιστινιακός λαός), όσο στην Παλαιστίνη δε δυναμώνει το κίνημα σύγκρουσης και ρήξης με τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.