Κυριακή 17 Ιούνη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ
Αδιαίρετη αθλιότητα

1. Οι αλληλοκατηγορίες που ανταλλάσσουν μεταξύ τους πρωθυπουργός και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θυμίζουν ανάκριση υπόπτων κατά αντιπαράσταση. Αξίζουν την περιφρόνησή μας, γιατί παρά το χάλι τους περιφέρονται ευτυχείς σαν να πηγαίνουν στη θεία λειτουργία και με την άνεση που νιώθει κάθε μικρόνους ο οποίος πιστεύει πως γεννήθηκε για να τον λατρεύουν.

2. Και ενώ η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει τα αίσχη της με τα ομόλογα, το ΠΑΣΟΚ, που διανύει τη γεροντική του ηλικία, επιδίδεται σε πρωτόγνωρο αντικομμουνισμό. Αλλά ουδέν κακόν αμιγές καλού. Αυτές οι εκλογές μάς δίνουν το δικαίωμα να τελειώνουμε μια για πάντα με τους όρους «αριστερός» ή «προοδευτικός». Ας τους χαρίσουμε στην επιστήμη της ψυχανάλυσης, τη μόνη που μπορεί να φέρει στο φως τις ενοχές που κρύβει η εμμονή σ' αυτή την ορολογία. Τι είδους αξιοπιστία μπορούν να έχουν δηλώνοντας αριστεροί η Μαρία Δαμανάκη ή ο Νίκος Μπίστης; Τι διαφορά έχει ο πρώην αριστερός, προοδευτικός, «λαμπράκης» Πάγκαλος, όταν «δίνει» τον Οτσαλάν στους Τούρκους, από τον Γιώργο Βουλγαράκη όταν αποθεώνει τις ξένες μυστικές υπηρεσίες εμπλεκόμενος στην υπόθεση απαγωγής των Πακιστανών; Στις μέρες μας ο «αριστερός» έχει καταντήσει πια να ταυτίζεται με τον «αντικομμουνιστή».

3. Η μοιρολατρία του ψηφοφόρου είναι η κρυφή χαρά του Καραμανλή. Ο άνθρωπος αυτός, που ξεπερνά σε απάθεια ακόμη και τον αρχιεπίσκοπο, συμπεριφέρεται με ύφος γείτονα που τον ξύπνησαν από τον μεσημεριανό του ύπνο. Μιλά όπως κοιμάται, σίγουρος για τη μαλθακότητα των οπαδών του και αποφασισμένος να μην κουραστεί όπως ο θείος του για να κτίσει τον κολοφώνα της δόξης του. Ο σημερινός πρωθυπουργός θα μείνει στην Ιστορία σαν η μόνη σαπουνόφουσκα που θριάμβευσε σ' έναν ήδη κλονισμένο κόσμο ο οποίος έχει εναποθέσει όλες του τις ελπίδες στον ουρανό.

4. Με διασκεδάζει ο κύριος Αλαβάνος. Μου θυμίζει παλιό μεγαλογιατρό που ασχολείται αποκλειστικά με μεγαλοκυρίες που πάσχουν από νευρώσεις πολυτελείας. Επαινεί και υπερασπίζεται τις μωρές παρθένες του Συνασπισμού τις οποίες... συκοφαντούν ακατάπαυστα οι «βάρβαροι μπολσεβίκοι». Θα πάψει να με διασκεδάζει αν μάθω ότι δε διαβάζει ούτε τα ίδια του τα κείμενα που δημοσιεύει στην εφημερίδα «Αυγή». Γιατί, απ' ό,τι φαίνεται, άλλα λέει και άλλα γράφει. Οι ευσεβείς του πόθοι για ένα καίριο χτύπημα στα ποσοστά του Κομμουνιστικού Κόμματος έχουν πάρει διαστάσεις ψύχωσης. Ο Συνασπισμός πλήρωσε και θα πληρώνει στο διηνεκές ότι ξέχασε την πρώτη του φωνή και τώρα κατοικείται από φιλήσυχους και καπάτσους οπαδούς.

Η έλλειψη ψυχραιμίας των ηγετών των δύο μεγάλων κομμάτων οφείλεται στην κίβδηλη πίστη τους στο λαό. «Δεν πρόκειται παρά για προσωπικούς πολέμους» μεταξύ αυτών των κομμάτων «με δυναστικά κίνητρα», σύμφωνα με τον «ποιητή» του πολέμου Κλαούζεβιτς. Γι' αυτό και δεν μπορούν να προκαλέσουν το μίσος μας, γιατί δε διέπονται από αρχές. Το μίσος μας αφορά μόνο πραγματικούς αντιπάλους. Από την αντιπολίτευση μέχρι σήμερα, το μάθημα που προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας δώσουν οι δύο οικογένειες, με δόλωμα τη δήθεν αντιπαράθεση μεταξύ τους, πρέπει να τελειώνει διά παντός. Κύριο μέλημά μας πρέπει να γίνει η ενδυνάμωση των γραμμών του κινήματος ώστε να μπορούμε να δίνουμε αποφασιστικές μάχες τόσο μέσα στο Κοινοβούλιο όσο και - κυρίως - έξω από αυτό.


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ