Η Σαρίκα Επς σε μια σκηνή της ταινίας

Ο Νταν, λοιπόν, ο νεαρός και ιδεολόγος καθηγητής, βάζει στην άκρη τις απαρχαιωμένες μεθόδους διδασκαλίας και χρησιμοποιώντας την υλιστική διαλεκτική μαθαίνει στα παιδιά την αντικειμενική αλήθεια. Οι μαθητές του βρίσκουν τα μαθήματά του, και τον τρόπο διδασκαλίας, πολύ ελκυστικά. Ολα, φαίνονται, πολύ αισιόδοξα! Τρίβεις τα μάτια σου και αναδεύεσαι ανήσυχα στο κάθισμά σου, περιμένοντας με αγωνία να δεις, πού θα οδηγηθεί η ταινία και πού θα μας οδηγήσει ο δημιουργός της. Δυστυχώς, εκεί κατά τη μέση, η ταινία παίρνει - απότομη - στροφή! Φεύγει από το θέμα, παλιά και νέα μέθοδος διδασκαλίας, συγκρούσεις ανάμεσα στο νέο και το παλιό, κλπ., και «προσωποποιεί» την ιστορία. Ο ιδεολόγος καθηγητής είναι χρήστης! Η ταινία, λοιπόν, φεύγει από το γενικό, που είναι το άξιο ενδιαφέροντος, και περνάει στο ειδικό, που είναι τόσο τετριμμένο! Δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος προοδευτικός Αμερικανός εκπαιδευτικός που κάνει χρήση ναρκωτικών. Αξίζει κάποιος να κάνει ένα κινηματογραφικό έργο πάνω σε ένα τέτοιο ζήτημα. Αυτό, όμως, είναι μια άλλη ταινία...

Πριν προχωρήσουμε, είναι αναγκαίο να κάνουμε μια μικρή παρένθεση. Ο Ράιαν Φλεκ, κάνοντας τον καθηγητή χρήστη, συνειδητά ή ασυνείδητα, ακυρώνει τα μαθήματα του καλού καθηγητή, τη στέρεα ιδεολογία του. Με αποτέλεσμα ό,τι καλό έχει λεχθεί μέχρι τη μέση της ταινίας να μπαίνει σε αμφισβήτηση. Ο καθένας περιμένει ο ιδεολόγος, και μάλιστα ο μαρξιστικά ενημερωμένος ιδεολόγος καθηγητής, να μην υποκύπτει σε τέτοιες πολιτικές αδυναμίες. Ενας τέτοιος καθηγητής ξέρει, ο καθένας από εμάς ξέρει, πως τα ναρκωτικά είναι εργαλείο του συστήματος και γι' αυτό τα απορρίπτει χωρίς δεύτερη κουβέντα. Σε καμία περίπτωση δεν τα θεωρεί λύση στα αδιέξοδά του. Αντίθετα, τα θεωρεί μια ακόμα παγίδα. Ωστόσο, για να είμαστε αντικειμενικοί, μπορεί στη ζωή να υπάρξει μαρξιστής καθηγητής, που να έχει υποκύψει! Αυτό, όμως, συμβαίνει μια φορά στα 100 εκατομμύρια, οπότε δεν αποτελεί είδηση!

Ας είναι! Η συνέχεια της ταινίας γίνεται η ανάγκη του καθηγητή να πιαστεί από κάπου, για να μπορέσει να υπάρξει. Οταν το «μυστικό» του γίνει γνωστό, όταν μάθουν στο σχολείο ότι είναι χρήστης, ο καθηγητής νιώθει απέραντα μόνος και τρομερά ευάλωτος! Τότε τον πλησιάζει η πιο απείθαρχη μαθήτριά του. Και του συμπαραστέκεται. Μέχρι το τέλος. Τα δυο αυτά «προβληματικά» άτομα δένονται με μια υπέροχη φιλία.

Και αυτό το κομμάτι της ταινίας, παρότι είναι έξω από το αρχικό θέμα, είναι καμωμένο με ευαισθησία και σεβασμό προς τον άνθρωπο. Αποφεύγεται το μελό και κρατιούνται χαμηλοί και παραγωγικοί τόνοι. Τελικό συμπέρασμα. Μια ταινία που ξεκινάει φιλόδοξα και που, για «ανεξήγητους» λόγους, κάνει στροφή και γίνεται λιγότερο φιλόδοξη!

Παίζουν: Ράιαν Γκόστλινγκ, Σαρίκα Επς, Αντονι Μακί, Στέφανι Μπαστ, Κάρεν Σίλτον, Νάθαν Κόρμπετ.