Την πρόσφατη γλυπτική της δημιουργία παρουσιάζει η Κλειώ Μακρή στην γκαλερί «Αστρα» (Καρυατίδων 8, Ακρόπολη). Τριάντα πέντε έργα, μικρών κυρίως διαστάσεων, φιλοτεχνημένα τα τελευταία τρία χρόνια, αποτελούν τη νέα εικαστική της πρόταση. Ανθρώπινες φιγούρες σε μπρούντζο και τερακότα, καθισμένες ή όρθιες, μοναχικές ή σε συντροφικές ομάδες, συνθέτουν ένα γοητευτικό σύνολο. Μορφή, χώρος, θεατής είναι οι λέξεις «κλειδιά» σ' αυτήν τη δημιουργική κατάθεση. Η σχέση της μορφής και του χώρου απασχολεί ιδιαίτερα τη δημιουργό. Η Κ. Μακρή αναζητά το δρόμο που θα δώσει τη δυνατότητα στο θεατή να κάνει τους δικούς του συνειρμούς. Να ερμηνεύσει ο ίδιος τη σύνθεση, να συμμετέχει και να κάνει τη δική του ιστορία. Αν και η γλυπτική είναι συνυφασμένη με τη στατικότητα, η Κ. Μακρή αποδέχεται την πρόκληση και δημιουργεί έργα που δεν είναι στατικά.

Στοιχεία που σηματοδοτούσαν την παλιότερη δημιουργία της, τώρα απουσιάζουν. Στα πορτρέτα - τα οποία κυριαρχούσαν στην προηγούμενη έκθεσή της - ήταν εμφανής η προσπάθεια της Κ. Μακρή να «πιάσει» την ψυχολογία τους, το χαρακτήρα, το συναίσθημα. Στα τωρινά της έργα λείπουν τα χαρακτηριστικά των προσώπων και οι λεπτομέρειες, ενώ το χρώμα χρησιμοποιείται με φειδώ, αφού, όπως υπογραμμίζει η δημιουργός «σε ένα μικρό άγαλμα, το χρώμα τραβάει την προσοχή και κρύβει τη φόρμα». Τα μοντέλα της, στέκονται ή κάθονται ανυποψίαστα, χωρίς να στήνονται, όπως συνέβαινε στα πορτρέτα. Επιδίωξη της Κ. Μακρή είναι να «αιχμαλωτίσει» τη στιγμή. Να σταματήσει το χρόνο. Τα μικρά γλυπτά της έχουν την ίδια έννοια που έχει το σκίτσο στη ζωγραφική.

Η Κλειώ Μακρή γεννήθηκε στη Βουδαπέστη το 1954. Κόρη της χαράκτριας Ζιζής Μακρή και του γλύπτη Μέμου Μακρή, σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού (τμήματα ζωγραφικής, ψηφιδωτού, γλυπτικής, φρέσκο, ταπισερί και λιθογραφίας). Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε το 1985 και αρχικά ασχολήθηκε με το ψηφιδωτό. Από το 1993, όμως, στράφηκε αποφασιστικά και προς τη γλυπτική. Η ενασχόλησή της με τα ψηφιδωτά είχε ως αφετηρία βυζαντινά και λαϊκά πρότυπα, δημιουργώντας λιτές και υποβλητικές συνθέσεις, που απεικονίζουν ηλιακά ρολόγια και φύλλα και έχουν χαρακτήρα διακοσμητικό.

Η γλυπτική της δημιουργία, την οποία παρουσίασε μέχρι σήμερα σε πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, είναι ανθρωποκεντρική. Σε μπρούντζο και συχνότερα σε επιζωγραφισμένη τερακότα, αποδίδει, κατά προτίμηση σε μικρή κλίμακα, φιγούρες και κεφάλια μικρών παιδιών. Τα έργα της διακρίνονται για την αρχαϊκή απλότητα, τη στοχαστική έκφραση και την εύστοχη προσπάθεια απόδοσης του στιγμιαίου.

Οπως σημειώνει ο Αγγελος Δεληβορριάς σε κείμενό του, στον κατάλογο της τωρινής έκθεσης «... ο κόσμος που συγκροτούν οι μικρογλυπτικές αυτές προτάσεις μοιάζει σα να μας έχει διαφύγει, τόσο με την κινητική ευπλασία της ουσίας των μορφών του, όσο και με τις μεταλλάξεις της πνευματικής του ρευστότητας. Ενώ όμως τα ασαφή του περιγράμματα ενσταλάζουν στην αίσθηση έναν τόνο μελαγχολίας, μαζί με μια νοσταλγική διάθεση αναπόλησης του χαμένου καιρού, ο ιδεολογικός του ορίζοντας μοιάζει προσδιορισμένος. Στη γενικότητα των χαρακτηριστικών που σφραγίζει τη μορφοπλασία των επιμέρους ανθρώπινων μονάδων, είτε με την απόδοσή τους σε μοναχικές στιγμές είτε με την εμψυχωτική τους ανάδειξη σε συντροφικές ομάδες, δε θα έπρεπε συνεπώς να αναζητηθεί ως δεσπόζουσα η ένταση της αφαιρετικής όρασης. Αλλά μια πιεστική διάθεση αναγωγής από την ατομική ιδιαιτερότητα στο επίπεδο της γενικής θεώρησης, η οποία και εξασφαλίζει τη νοηματική τους πρόσληψη πέρα από φυλετικά ή κοινωνικά γνωρίσματα, χρωματικές ή αξιολογικές διακρίσεις». Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 3/4.