Κυριακή 4 Φλεβάρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 11
ΠΑΙΔΕΙΑ
ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΟΓΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
Η ανισοτιμία μέσα από την εκπαίδευση

Η έρευνα που διεξήγαγε η ΟΓΕ σε δείγμα 12 δήμων του Λεκανοπεδίου Αττικής και Θεσσαλονίκης για το ζήτημα των παιδικών σταθμών είναι αποκαλυπτική. Χιλιάδες αιτήσεις δημοτών απορρίπτονται κάθε χρόνο κι έτσι πολλοί γονείς αναγκάζονται να στραφούν στην ιδιωτική πρωτοβουλία
Η έρευνα που διεξήγαγε η ΟΓΕ σε δείγμα 12 δήμων του Λεκανοπεδίου Αττικής και Θεσσαλονίκης για το ζήτημα των παιδικών σταθμών είναι αποκαλυπτική. Χιλιάδες αιτήσεις δημοτών απορρίπτονται κάθε χρόνο κι έτσι πολλοί γονείς αναγκάζονται να στραφούν στην ιδιωτική πρωτοβουλία
Την προηγούμενη Κυριακή` (28/1/2007) αναφερθήκαμε στην πρόσφατη ημερίδα της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας με θέμα «Η Παιδεία είναι κοινωνικό δικαίωμα και όχι εμπόρευμα - η Παιδεία της αγοράς και οι επιπτώσεις της στη γυναίκα» και στις αρνητικές συνέπειες των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση στην υπόθεση «ισοτιμία των δύο φύλων». Σήμερα, συνεχίζοντας την παρουσίαση των ζητημάτων που ανέδειξε η ημερίδα, θα αναφερθούμε στις διακρίσεις, ιδιαίτερα σε εργασιακά ζητήματα, σε βάρος των γυναικών που προκύπτουν από την εφαρμογή αυτής της πολιτικής.

Υποεκπαιδευμένες

Η θέση της γυναίκας σε σχέση με το δείκτη εκπαίδευσης παραμένει δεινή, υπογράμμισε ο εκπαιδευτικός και διδάκτωρ Κοινωνιολογίας Θωμάς Κασσελούρης, μέλος της ομάδας ΤΕΠ του ΚΜΕ, σε ομιλία του με θέμα «Τι ανθρώπους ετοιμάζει το σημερινό σχολείο». Αν κοιτάξει κάποιος τα ψιλά νούμερα των στατιστικών στοιχείων που προέρχονται από την ΕΣΥΕ θα διαπιστώσει ότι στο σύνολό τους οι γυναίκες είναι υποεκπαιδευμένες σε σχέση με τους άνδρες. Θα διαπιστώσει επίσης ότι η γυναίκα παραμένει πρώτη στους δείκτες ανεργίας και ετεροαπασχόλησης ενώ δεινή είναι η θέση των γυναικών - αρχηγών των μονογονεϊκών οικογενειών. Ειδικά, δε, για τις γυναίκες εκείνες που αποφασίζουν να ακυρώσουν τη σύναψη του γάμου τους και να εισέλθουν στην παραγωγική διαδικασία στα τριάντα τους χρόνια (κατά μέσο όρο) και ενώ στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι απόφοιτες λυκειακής εκπαίδευσης, διαφαίνονται έντονα τα συμπτώματα έλλειψης εργασιακής εμπειρίας, ειδίκευσης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το 60% των ψευτοπρογραμμάτων του ΟΑΕΔ και των προγραμμάτων STAGE Ι,2 αφορούν σε περιπτώσεις και «ευκαιρίες» γυναικείας απασχόλησης (κι όχι εργασίας), σε θέσεις ωρομίσθιας υπαλλήλου.

Για τη χρήση της νέας τεχνολογίας και την κοινωνία της γνώσης και της πληροφορίας μίλησε ο Μάκης Παπαδόπουλος, μηχανολόγος - μηχανικός, μέλος της αντιπροσωπείας του ΤΕΕ, επισημαίνοντας ότι το ερώτημα που τίθεται είναι: Από ποιον και σε όφελος ποιου θα αναπτυχθεί η νέα τεχνολογία;

Η δυνατότητα που ανέδειξε η τηλε-εργασία για σχετική «απελευθέρωση» του εργαζόμενου από την υποχρεωτική παρουσία σε συγκεκριμένο χώρο εργασίας, μετατράπηκε από το κεφάλαιο σε εργαλείο για προώθηση της μερικής απασχόλησης και αναδιάρθρωση του ωραρίου. Αυτός ο στόχος παρουσιάζεται μάλιστα από την ΕΕ σαν ευκαιρία προς τις γυναίκες εργαζόμενες για να εξισορροπήσουν τάχα τον επαγγελματικό βίο με την οικογένεια, με την τηλε-εργασία, από το σπίτι, με όρους μερικής απασχόλησης και ευέλικτου ωραρίου. Σύμφωνα με την εθνική έρευνα της VPRC για λογαριασμό του ΕΔΕΤ, μόνο το 32% των Ελλήνων χρηστών Η/Υ έμαθε τη χρήση από εκπαιδευτικά προγράμματα του κράτους και των εργοδοτών. Εντυπωσιακή είναι στην ίδια έρευνα η υστέρηση του ποσοστού των γυναικών σε σχέση με τους άνδρες στη χρήση του Ιντερνετ, η οποία μάλιστα αυξάνεται μεταξύ 2001 και 2004 (24,6% έναντι 16,2%). Παράλληλα, μόνο ένα 25% των χρηστών χρησιμοποιεί το διαδίκτυο για λόγους εκπαίδευσης, ενημέρωσης και πληροφόρησης. Στο σημείο αυτό απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή μιας και η ενασχόληση με τον υπολογιστή δεν οδηγεί αυτόματα σε μορφωτική αναβάθμιση!

Ενισχύονται από την ΕΕ προγράμματα τόνωσης της λεγόμενης γυναικείας επιχειρηματικότητας. Ετσι συγκαλύπτεται ένα μέρος της ανεργίας και αφ' ετέρου το τραπεζικό κεφάλαιο αποκτά γρήγορα νέους αιχμαλώτους που εργάζονται στην πραγματικότητα για τη δική του κερδοφορία.

Ποιες εργασιακές σχέσεις

Για την αποκαρδιωτική κατάσταση των παιδικών σταθμών σήμερα μίλησε η Τασούλα Λουδάρου, βρεφονηπιοκόμος, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ.

Η έρευνα που διεξήγαγε η ΟΓΕ σε δείγμα 12 δήμων του Λεκανοπεδίου Αττικής και Θεσσαλονίκης για το ζήτημα των παιδικών σταθμών είναι αποκαλυπτική. Χιλιάδες αιτήσεις δημοτών απορρίπτονται κάθε χρόνο κι έτσι πολλοί γονείς αναγκάζονται να στραφούν στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Τα κτίρια σε πολλές περιπτώσεις είναι ακατάλληλα, έχουν σκάλες, δεν έχουν αυλές, ούτε μεγάλους χώρους ώστε να μπορεί το παιδί να κινηθεί και να αναπτύξει τις δεξιότητες και ικανότητές του. Τα παιδιά στοιβάζονται σε αίθουσες - κλουβιά χωρίς να λαμβάνονται σε πολλές περιπτώσεις τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας και υγιεινής. Το ειδικευμένο προσωπικό δεν επαρκεί ενώ οι εργασιακές σχέσεις ακόμα και μέσα στους ίδιους τους παιδικούς σταθμούς καταρρέουν.

Ενα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων σε παιδικούς σταθμούς (40%) βιώνει την ανασφάλεια αφού εργάζεται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, συμβάσεις έργου ή προγράμματα. Τα τροφεία από το 2001 μέχρι και σήμερα σε πολλές περιπτώσεις έχουν αυξηθεί μέχρι και 250%, ενώ στους σταθμούς που λειτουργούν ήδη με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, τα τροφεία αγγίζουν ακόμα και τα 230 ευρώ μηνιαίως ανά παιδί. Η υποβάθμιση δε σταματάει εδώ, αφού και η αγωγή δεν είναι μόνο σε δεύτερη μοίρα, αλλά μπορεί να διαφέρει από δήμο σε δήμο ανάλογα με την οικονομική του κατάσταση. Το ενιαίο της προσχολικής αγωγής κατακερματίζεται, κι έτσι το «όραμα» περί ταξικότητας της Παιδείας, περί Παιδείας δύο ταχυτήτων ξεκινάει απ' όταν το παιδί βρίσκεται ακόμα στην κούνια.

Αλλά και η εκπαιδευτικός Αννα Γαλανού, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ, μίλησε για την επιβάρυνση της γυναίκας εκπαιδευτικού σήμερα, με τις περίφημες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις:

Ειδικότερα στα ιδιωτικά σχολεία: Εντατική εξαντλητική εργασία πέρα από το προβλεπόμενο από το υπουργείο Παιδείας διδακτικό ωράριο, χωρίς διαλείμματα. Απλήρωτες ώρες εργασίας (η περίφημη φύλαξη των παιδιών μέχρι να σχολάσουν οι γονείς ή η δουλιά της συνοδηγού στο σχολικό λεωφορείο που μεταφέρει τα παιδιά). Παρακολούθηση με μικρόφωνα, τώρα ίσως και με κάμερες, της διδακτικής πράξης μέσα στην τάξη από το αφεντικό του ιδιωτικού και βέβαια δήλωση του εκπαιδευτικού από την αρχή ότι δε θα απεργεί, αλλά θα εργάζεται σύμφωνα με τα πρότυπα της σχολής, τα οποία του επιβάλλουν συγκεκριμένο τρόπο ντυσίματος, χτενίσματος, συμπεριφοράς προς τους πελάτες μαθητές που ακριβοπληρώνουν.

Με το διευρυμένο ωράριο στα σχολεία - νηπιαγωγείο και δημοτικό - μιλάμε για χιλιάδες ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς - το 2004 υπολογίζονταν σε 7.500 όλων των ειδικοτήτων, δηλαδή μουσικούς, γυμναστές, ξένων γλωσσών, εκπαιδευτικούς Η/Υ, καλλιτεχνικών μαθημάτων - που είναι ανασφάλιστοι, κακοπληρωμένοι (7 ευρώ την ώρα), τρέχουν από σχολείο σε σχολείο για να συμπληρώσουν κάποιες ώρες εργασίας με το πρόσχημα της απόκτησης προϋπηρεσίας, που σε συνδυασμό με μια επιτυχή συμμετοχή στον ΑΣΕΠ ίσως κάποτε να τους δώσει το δικαίωμα διορισμού ως αναπληρωτή και ως μόνιμου.

Η γυναίκα εκπαιδευτικός, όπως και ο άντρας συνάδελφός της, είναι αναγκαίο να μορφωθεί ολόπλευρα ώστε να αποκτήσει καθαρότητα σκέψης, ικανότητα ανάλυσης και σύνθεσης της πραγματικότητας, πέρα από την πειστικότητα και τη διαλεκτική ικανότητα που πρέπει να έχει. Το πιο πολύτιμο εφόδιο για τη ζωή των νέων ανθρώπων είναι η διαμόρφωση κριτηρίου για τη ζωή. Δεν είναι η πολυγνωσία και οι σκόρπιες δεξιότητες. Μαθαίνουμε για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της ζωής και κυρίως για να την αλλάξουμε.

Μιλώντας για τη γυναίκα στη σχολική ιστοριογραφία, η ιστορικός Δώρα Μόσχου παρατήρησε ότι η μόνη εντελώς συγκεκριμένη αναφορά που γίνεται από σχολικό εγχειρίδιο στο γυναικείο ζήτημα και στην ανάπτυξη του γυναικείου κινήματος βρίσκεται στο εγχειρίδιο Ιστορίας Γενικής Παιδείας της Γ΄ Λυκείου - ένα μάθημα εντελώς περιφρονημένο από τους μαθητές, αφού δεν εξετάζεται πανελλαδικά (και το σημερινό λύκειο, μεταξύ άλλων επιτευγμάτων του, διαπαιδαγωγεί τους μαθητές να εκτιμούν τη γνώση μόνο ως κάτι άμεσα χρηστικό). Το βιβλίο συνδέει σωστά τη γέννηση και την ανάπτυξη του γυναικείου κινήματος με τη μαζική έξοδο των γυναικών στην παραγωγή. Από την άλλη πλευρά σφάλλει ισχυριζόμενο ότι το γυναικείο κίνημα γεννήθηκε κυρίως από τις γυναίκες της «μεσαίας τάξης» - ό,τι και να σημαίνει αυτός ο όρος - που διεκδίκησαν την έξοδό τους στην παραγωγή ως γραμματείς, διδασκάλισσες, νοσοκόμες, αποσιωπώντας την τεράστια συμβολή των βιομηχανικών εργατριών και υποβαθμίζοντας το ρόλο του σοσιαλιστικού κινήματος.

Στόχοι και διεκδικήσεις

Στο τέλος της ημερίδας, στην οποία τα θέματα αναλύθηκαν πολύμορφα και σε βάθος, η Βιβή Τσωτσώνη διάβασε τις προτάσεις - αιτήματα της ΟΓΕ για την Παιδεία:

1. ΟΧΙ στην αναθεώρηση του άρθρου 16.

2. Κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης κάθε βαθμίδας μαζί και της παραπαιδείας γιατί αυτό το αίτημα αποτελεί βασική προϋπόθεση μιας ενιαίας, αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης που θα ολοκληρώνει το έργο της για όλους, ανεξάρτητα από φύλο, χρώμα και θρησκευτικές αντιλήψεις, με ιδιαίτερη μέριμνα για τα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, των ΑμεΑ, των αλλοδαπών.

3. Θέσπιση δίχρονης δημόσιας και δωρεάν υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής μέσα από κρατικό δίκτυο παιδικών κέντρων.

4. Οικοδόμηση επαγγελματικών σχολών σε μεταλυκειακό επίπεδο.

5. Δωδεκάχρονο σχολείο ενιαίο, υποχρεωτικό, δημόσιο και δωρεάν που να υπηρετεί τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες, να παρέχει ουσιαστική μόρφωση και να μη λειτουργεί με τους νόμους της αγοράς.

6. Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση που θα παρέχει πλήρη επιστημονική επάρκεια και επαγγελματική ικανότητα στους αποφοίτους και θα αναπτύσσει την έρευνα για την εξυπηρέτηση του κοινού καλού και όχι των λίγων.

7. Αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού.

8. Γενναίες αυξήσεις στους μισθούς των εκπαιδευτικών. Μαζικοί διορισμοί από νεοσυσταθείσα επετηρίδα. Κατάργηση του θεσμού των ωρομισθίων και αναπληρωτών και όλων των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.

9. Ανασκευή της εκπαιδευτικής ύλης, προβολή της επιστημονικής γνώσης, κατάργηση της μονομέρειας των θρησκευτικών, αντικατάσταση του μαθήματος από θρησκειολογία - ιστορία θρησκειών.

10. Παύση της παραχάραξης της Ιστορίας και προβολή των κατακτήσεων των λαών με τους αντιφασιστικούς, εθνικοαπελευθερωτικούς και αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες τους.

11. Να απομακρυνθεί από την εκπαίδευση κάθε φορέας ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Να σταματήσει το σχολείο να είναι φορέας της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας.

12. Να διδάσκεται η ιστορία του γυναικείου κινήματος.

13. Κατοχύρωση και διεύρυνση της δημοκρατίας στην εκπαίδευση. Κατάργηση όλων των αυταρχικών νόμων που παρεμποδίζουν συλλογικές διαδικασίες και ακυρώνουν την ελευθερία σκέψης και δράσης στα σχολεία (Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, Νέος Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας).

14. Να αναπτύσσει το σχολείο με κρατικές δαπάνες την ερασιτεχνική δημιουργία, την τέχνη, τη συνέχεια του λαϊκού πολιτισμού. Να «δίνεται» η δυνατότητα στους νέους να αναπτύσσουν αντισώματα στην υποκουλτούρα, την τηλεβαρβαρότητα και κάθε κοινωνική παθογένεια.


Αλίκη ΞΕΝΟΥ - ΒΕΝΑΡΔΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ