«Οταν πήγα να βάλω το σωσίβιο, έσπασαν οι ιμάντες... Πήρα ένα άλλο και όταν έπεσα στο νερό, μου έφυγε και κολύμπαγα δύο ώρες πιασμένος μάλλον από μια σανίδα...». Με τα λόγια αυτά, ο Φίλιππος Λυμπέρης περιγράφει την άθλια κατάσταση των σωσιβίων του πλοίου «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ», που βυθίστηκε στις 26 Σεπτέμβρη 2000 στη θάλασσα της Πάρου, παίρνοντας μαζί του 80 ανθρώπους.

Ενα μήνα από την έναρξη του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου και στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά έρχονται συνέχεια στο «φως» στοιχεία που παρουσιάζουν την απαράδεκτη κατάσταση του πλοίου, το οποίο σε κατάσταση κινδύνου δεν προστάτεψε όπως έπρεπε την ανθρώπινη ζωή.

Την ίδια ώρα, ένα από τα μέλη του πληρώματος του «ΣΑΜΙΝΑ» ο Αγγ. Μίκογλου, που ήταν βοηθός φροντιστή, με την κατάθεσή του, επιχείρησε να κάνει το «άσπρο - μαύρο», καθώς σε ερωτήσεις τόσο του προέδρου όσο και του εισαγγελέα ισχυρίστηκε ότι το βράδυ του ναυαγίου όλα λειτούργησαν στην εντέλεια... Εφτασε μάλιστα στο σημείο να επιμένει ότι κάθε βδομάδα το πλήρωμα έκανε γυμνάσια, όταν όμως ρωτήθηκε από τη β' εισαγγελέα Ε. Τουμπάνη, τι ακριβώς και με ποιον ήταν «διαιρεμένος» στα γυμνάσια ...δε θυμόταν.

Οταν ρωτήθηκε από τον εισαγγελέα για τις υδατοστεγείς πόρτες του πλοίου, ισχυρίστηκε ότι το πλοίο είχε μόνο μία, η οποία έμενε πάντα ανοιχτή γι' αυτό και αν έκλεινε δε θα υπήρχε καμία διαφορά! Βέβαια, όπως του επισήμανε ο δικηγόρος της Πολ. Αγωγής Π. Τσιλιμιδός, το πλοίο είχε 11 υδατοστεγείς πόρτες και αν έκλειναν - όπως αναφέρεται και στην πραγματογνωμοσύνη - θα έπαιζαν σημαντικό ρόλο, ώστε το πλοίο να μη βυθιστεί στο χρόνο «ρεκόρ» της μισής ώρας και φυσικά να χάσουν τη ζωή τους τόσοι άνθρωποι.

Την ίδια στάση, είχε ο συγκεκριμένος μάρτυρας καθόλη τη διάρκεια της κατάθεσής του, ενώ σε στιγμές που «πιέζονταν» από τις ερωτήσεις, οι δικηγόροι των εφοπλιστών «ανέλαβαν» να τον βγάλουν από τη δύσκολη θέση δημιουργώντας ένταση στην αίθουσα.