Τρίτη 28 Νοέμβρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 11
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
Η μονιμότητα στο «συνταγματικό» απόσπασμα

Οι βολές κατά της μονιμότητας, τα τελευταία κυρίως χρόνια, είναι καθημερινές και προέρχονται από το πολιτικό υπηρετικό προσωπικό και τα ενεργούμενα του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πρώτα, είχαμε την κατεύθυνση της ευρωενωσιακής Συνθήκης του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας για ευελιξία στην εργασία. Μετά, αυτή η κατεύθυνση συγκεκριμενοποιήθηκε στη χώρα μας με την ντιρεκτίβα των προηγούμενων κυβερνήσεων που εφαρμόζεται και από τη σημερινή, για διορισμό μόνο ενός μόνιμου δημοσίου υπαλλήλου στη θέση πέντε που θα αποχωρούν για οποιονδήποτε λόγο από τη δημόσια υπηρεσία. Κατόπιν, ήρθε το κυβερνητικό πρόγραμμα «ΠΟΛΙΤΕΙΑ» του ΠΑΣΟΚ που το συνεχίζει και σήμερα η ΝΔ και έκανε πράξη τα παραπάνω.

Μετά, στην αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001, από κοινού ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, και ΣΥΝ ψήφισαν και πρόσθεσαν στο υπό αναθεώρηση και πάλι σήμερα 103 άρθρο του Συντάγματος διάταξη που λέει: «Απαγορεύεται η από το νόμο μονιμοποίηση του προσωπικού (συμβασιούχοι) που υπάγεται στο πρώτο εδάφιο ή η μετατροπή των συμβάσεών του σε αορίστου χρόνου». Δηλαδή, λέει να προσλαμβάνονται μεν συμβασιούχοι, ουδέποτε όμως να έχουν το δικαίωμα να μονιμοποιούνται. Υστερα, το ΠΑΣΟΚ στο συνέδριό του, το 60% των συνέδρων του ψήφισε να καταργηθεί η μονιμότητα. Μετά, είχαμε τη σωρεία των ιδιωτικοποιήσεων τομέων του Δημοσίου που είχε ως αποτέλεσμα την αλλαγή και της εργασιακής σχέσης των εργαζομένων σ' αυτούς.

Πάνω σ' αυτό το «στρωμένο» έδαφος, αύριο η κυβέρνηση της ΝΔ προτείνει να υπάρξει και νέα προσθήκη στο 103 άρθρο του Συντάγματος που λέει: «Επιτρέπεται μέσω ΑΣΕΠ η κάλυψη οργανικών θέσεων του Δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα από υπαλλήλους με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου. Και γι' αυτούς τους υπαλλήλους θα πρέπει να προβλέπεται για λόγους ίσης μεταχείρισης, δυνατότητα εξέλιξης (δηλαδή να μπορούν να γίνονται και προϊστάμενοι) με ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων που ισχύουν για τους μόνιμους υπαλλήλους».

Με μια τέτοια διάταξη, που δίνει τη δυνατότητα να προσλαμβάνονται συμβασιούχοι αορίστου χρόνου σ' όλη την γκάμα του Δημοσίου, αποκαλύπτεται η πρόθεση της κυβέρνησης - και όχι μόνο - να δώσει τη χαριστική βολή στην όποια διασφάλιση μόνιμης εργασίας υπάρχει σήμερα και να γενικεύσει παραπέρα τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις και στο Δημόσιο. Και αυτή η προσπάθεια αποτελεί μέρος των γενικότερων αναδιαρθρώσεων και αντιδραστικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, και υπηρετεί τη διαβόητη ανταγωνιστικότητα, την υπερκερδοφορία του κεφαλαίου. Εάν υλοποιηθεί κάτι τέτοιο, θα οδηγηθούμε σε ένα καθεστώς άκρατων πελατειακών σχέσεων και θα επαναληφθούν τα οδυνηρά φαινόμενα της πλατείας Κλαυθμώνος, των αρχών του περασμένου αιώνα. Η κάθε κυβέρνηση θα μπορεί να διορίζει τους «ημετέρους» της, τους οποίους θα απολύει η επόμενη κυβέρνηση και τούμπαλιν.

Οι ταξικές πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις, έχοντας στο κέντρο της πολιτικής τους τον άνθρωπο με τις ανάγκες και τα δικαιώματά του, αντιπαλεύουν την εργασιακή βαρβαρότητα του κεφαλαίου και των πολιτικών εκφραστών του. Προτάσσουν το δικαίωμα στη μόνιμη, σταθερή, πλήρη και με πλήρη δικαιώματα εργασία για όλους και απαιτούν: Την κατάργηση της σημερινής συνταγματικής παραγράφου που απαγορεύει τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Την κατάργηση του θεσμού της πολιτικής και εργασιακής ομηρίας του εκτάκτου, συμβασιούχου και την πλήρη κατοχύρωση της μονιμότητας για όλους.

Πάνω σ' αυτά, όλοι κρίνονται και θα κριθούν στην επικείμενη αναθεώρηση του άρθρου 103 του Συντάγματος. Οι συνένοχες πολιτικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ που μαζί με τη ΝΔ ψήφισαν στην προηγούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001 τη διάταξη για διά βίου ομηρία του συμβασιούχου και τώρα μπροστά στην επικείμενη νέα συνταγματική αναθεώρηση «ποιούν την νήσσαν» και δε θέτουν ζήτημα κατάργησής της, μπορούν να συνεχίζουν να εμφανίζονται ως «φίλοι» των συμβασιούχων, εμπαίζοντάς τους θρασύτατα; Οι συμβασιούχοι μπορούν να ανέχονται τέτοιους λαομπαίκτες; Επίσης, πώς μπορεί να χαρακτηριστεί η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ που με κοινή απόφαση των παρατάξεων της ΠΑΣΚ, της ΔΑΚΕ και της ΑΠ (ΣΥΝ) αποφάσισε μεν τετράωρη στάση εργασίας την Τετάρτη για μη περαιτέρω κατάργηση της μονιμότητας, αλλά γι' αυτήν τη διάταξη της ομηρίας των συμβασιούχων, διά της σιωπής της, λέει «ο γέγονε γέγονε»;

Συνεπώς, εκείνο που προέχει σήμερα είναι και με την αυριανή τετράωρη στάση εργασίας και με την 24ωρη απεργία στις 13 Δεκέμβρη μέσα από το μπλοκ του ΠΑΜΕ, να καταδικάσουμε έμπρακτα, δυναμικά, αγωνιστικά τους αντιδημοσιοϋπαλληλικούς και αντεργατικούς σχεδιασμούς, να εγκαταλείψουμε μαζικά και στιβαρά τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου, να συμπαραταχτούμε στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο ΠΑΜΕ, για διεκδίκηση και κατάκτηση του δικαιώματος στη σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους.


Δημήτρης ΑΓΚΑΒΑΝΑΚΗΣ
Μέλος της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ και στέλεχος του ΠΑΜΕ


Κορυφή σελίδας
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ