Προλαβαίνεις να βγεις. Κοιτάς γύρω σου. Ψάχνεις απεγνωσμένα. Κάποιος δικός σου έμεινε μέσα. Το αίσθημα της απώλειας. "Γιατί να ζήσω εγώ;". Θέλεις να γυρίσεις πίσω. Δεν μπορείς. Η αγωνία, τρέλα. "Θ' αναποδογυρίσω τα ερείπια". Η αδυναμία, οργή.

Αναζητάς βοήθεια. Αργεί. "Γιατί;". Ο θάνατος δεν περιμένει. Οι ώρες περνούν. "Νάτοι, έρχονται". Οι άνδρες της ΕΚΑΜ. Μόνο σ' αυτούς έχεις εμπιστοσύνη. Και δε σε διαψεύδουν. Ο άνθρωπός σου σώθηκε.

Σκέφτεσαι. Δεν άντεξαν οι γερασμένες πολυκατοικίες και τα χαμόσπιτα, όπου στριμώχνονται οι φτωχοί. Αυτά οι εργολάβοι τα χτίζουν πρόχειρα, φτηνά. Οσο μειώνεται η αξία των υλικών, τόσο αυξάνονται τα κέρδη τους. Κι όταν το κέρδος πρωτεύει, ο άνθρωπος περισσεύει. Δεν άντεξαν τα απαρχαιωμένα εργοστάσια. Οι βιομήχανοι δεν ανανεώνουν την κτιριακή υποδομή, για να μη μειώσουν τα κέρδη. Στην παρακμιακή εποχή του Χρηματιστηρίου, "αξία" είναι μόνο το χρήμα κι όχι η ζωή των εργατών.

Ξέρεις. Το έγκλημα, εκ προμελέτης. Οι εγκληματίες ανεξέλεγκτοι. Οι ένοχοι θα μείνουν ατιμώρητοι. Οι ηθικοί αυτουργοί ανέγγιχτοι.

Και οι φταίχτες πότε και πώς θα "πληρώσουν"; Που αφήνουν τη σεισμογενή Ελλάδα χωρίς αντισεισμική προστασία. Που συνεργάζονται με τους εργολάβους στις "δουλιές της αρπαχτής". Που βοηθούν τους βιομήχανους να κερδίζουν κι από το αίμα των εργαζομένων. Που δεν έρχονται γρήγορα, την ώρα της ανάγκης και της μεγάλης δοκιμασίας σου, όταν ζητάς απεγνωσμένα βοήθεια. Που δε σε συμπαραστέκονται μετά την καταστροφή, όταν χρειάζεσαι την αρωγή τους.

"Θα την πληρώσουν". Θα κάνεις τη σκηνή της άχαρης ζωής σου ταμπούρι του αγώνα. Θα συντονίσεις την πάλη σου με τους άλλους άστεγους. Θα στηριχτείς στη λαϊκή αλληλεγγύη που θα εκδηλωθεί. Θα κυνηγήσεις τους "πολιτικάντηδες" που θα 'ρθουν να σε παρηγορήσουν. Θα τιμωρήσεις την κυβέρνηση των βιομηχάνων, των εργολάβων και του Χρηματιστηρίου, που έθαψε στα χαλάσματα τα όνειρά σου.

Στον αγώνα θα βρεις τη δύναμη να ξαναχτίσεις τη ζωή σου. Ν' αλλάξεις τη μοίρα σου. Να γκρεμίσεις το κράτος της αδιαφορίας και του εγκλήματος. Να δημιουργήσεις μια διαφορετική κοινωνία, στην οποία ο άνθρωπος θα είναι η πρωταρχική αξία και η εξυπηρέτηση των αναγκών του η μοναδική μέριμνα της Πολιτείας.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ