- Θα αντιμετωπιστούν οι δυσλειτουργίες των νοσοκομείων με την πολιτική προσλήψεων νοσηλευτικού προσωπικού, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση;

Αυτή τη στιγμή είναι κενή μία στις τρεις οργανικές θέσεις του νοσηλευτικού προσωπικού. Τα κενά αυτά υπολογίζονται με βάση τους οργανισμούς των νοσοκομείων της δεκαετίας του '80, που σημαίνει ότι οι ελλείψεις σε νοσηλευτές είναι ακόμα μεγαλύτερες.

Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στους υπόλοιπους κλάδους, ενώ ολόκληροι τομείς των νοσοκομείων (καθαριότητα, πλυντήρια, μαγειρεία) έχουν εκχωρηθεί στον ιδιωτικό τομέα - με αμφισβητούμενα μάλιστα αποτελέσματα στην ποιότητα των υπηρεσιών.

Ολα αυτά δείχνουν ότι ο χώρος της υγείας συνθλίβεται από μόνιμες ελλείψεις και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με καθεστώς εποχικών αναγκών.

Η κυβέρνηση δεν υλοποίησε ούτε και τις ελάχιστες προσλήψεις μονίμων (ο υπουργός τις υπολογίζει σε 250) με τα δύο δισ. που ήταν εγγεγραμμένα στον προϋπολογισμό του 1999. Ακόμα και αυτά τα δύο δισ. τα διέθεσε για 400 εποχιακούς και προχώρησε στην πρόσληψη προσωπικού με εντεκάμηνες συμβάσεις απ' τον ΟΑΕΔ.

Αυτό ούτε εξυπηρετεί τις ανάγκες των νοσοκομείων, ενώ, επιπροσθέτως, δημιουργεί ένα καθεστώς ομηρίας στους συγκεκριμένους εργαζόμενους. Επίσης οδηγεί και στην αλλαγή, μέσω αυτού του τρόπου, των εργασιακών σχέσεων.

- Τι θα σημάνει η νέα ρύθμιση που προβλέπει νέο κοστολόγιο για τα νοσήλια του ΙΚΑ;

Ηδη η κυβέρνηση εφαρμόζει το διαφοροποιημένο νοσήλιο. Το κόστος των νοσηλίων είτε με αυτό τον τρόπο είτε με την αναπροσαρμογή του ημερήσιου κόστους, ήδη έχει αυξηθεί αρκετά. Η λειτουργία των νοσοκομείων μετά τη διακοπή της επιχορήγησης από τον κρατικό προϋπολογισμό στηρίζεται, σχεδόν, στα έσοδα από τα ασφαλιστικά ταμεία. Πρόκειται δηλαδή για εφαρμογή ουσιαστικά των νόμων της αγοράς στο δημόσιο σύστημα υγείας. Με μαθηματική ακρίβεια δημιουργείται ανταγωνισμός βιωσιμότητας ανάμεσα στα νοσοκομεία και στο ασφαλιστικό σύστημα.

Το ίδιο το κράτος με αυτόν τον τρόπο αναιρεί την υποχρέωσή του στη χρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος υγείας. Μ' άλλα λόγια επιδιώκει την εφαρμογή της ανταγωνιστικότητας και στον τομέα της υγείας. Ετσι το κάθε νοσοκομείο θα αναπροσαρμόζει τα νοσήλια για να μπορέσει να έχει έσοδα, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία, με τη σειρά τους, θα αναπροσαρμόζουν τις εισφορές "προς τα πάνω" για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στο κόστος.

Δηλαδή και οι "δύο μαζί" θα αναπροσαρμόζουν τις απαιτήσεις από τον εργαζόμενο με τις ήδη πενιχρές απολαβές. Αλλά με την ανεργία που υπάρχει, τη μερική απασχόληση, τους ανασφάλιστους οικονομικούς μετανάστες, προοιωνίζεται μια ελάχιστη "παροχή υπηρεσιών" που θα παραπέμπει στον περασμένο αιώνα.

- Τι πρέπει να γίνει;

Η κυβέρνηση με την πολιτική της έχει, ουσιαστικά έχει θέσει υπό "καθεστώς ομηρίας" τον ελληνικό λαό και του ζητάει τα αντίστοιχα λύτρα, προκειμένου να του αποδώσει αυτά που δικαιούται. Απαιτεί δηλαδή να ξαναπληρώσει για να έχει μια παροχή υγειονομικών υπηρεσιών, η οποία θα καθορίζεται από την οικονομική του δυνατότητα. Η πολιτική αυτή έχει έντονα ταξικά χαρακτηριστικά.

Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι ενιαία και σε αγωνιστική κατεύθυνση για ένα δωρεάν δημόσιο σύστημα υγείας και υψηλού επιπέδου, καθώς και τη διασφάλιση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης. Τα αιτήματα αυτά δεν μπορούν να κατακτηθούν, αν δεν αμφισβητούνται μέσα από τους αγώνες οι αιτίες που γεννούν αυτά τα προβλήματα. Δηλαδή η προσαρμογή στους στόχους της ΟΝΕ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η επίθεση είναι ολομέτωπη αντίστοιχη πρέπει να είναι και η στάση όλων μας.

Ρ. Μπ.