Ενα πρόβλημα που κρατά ανάστατους τους εργαζόμενους του λεκανοπεδίου είναι οι αλλαγές που προωθούνται στο ασφαλιστικό καθεστώς, οι οποίες πάνε να στερήσουν από το ασφαλιστικό ταμείο των εργαζομένων πάνω από 2 τρισ. δραχμές. Οπως μας εξηγούν οι εργαζόμενοι, το ασφαλιστικό τους σύστημα που ισχύει σήμερα ξεκίνησε το 1966, σαν σύστημα αυτασφάλισης στον εργοδότη. Από το ποσό που κατέβαλλε μηνιαίως ο κάθε εργαζόμενος στο ταμείο ασφάλισης, μόνο ένα μικρό ποσοστό χρησιμοποιόταν για να καλύψει έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και το υπόλοιπο παρέμενε στο ταμείο της ΔΕΗ. Με τα χρήματα αυτά των εργαζόμενων η επιχείρηση χρηματοδότησε όλα αυτά τα χρόνια πολλά από τα επενδυτικά της προγράμματα. Εχει υπολογιστεί από τα σωματεία των εργαζομένων, ότι με βάση το μικρό επιτόκιο του 4% η επιχείρηση χρωστά στο ασφαλιστικό ταμείο του προσωπικού της 2,173 τρισ. δραχμές.

Τώρα προσπαθούν να μεταφέρουν τους ασφαλισμένους σε άλλο ταμείο χωρίς να αναγνωρίζουν το οφειλόμενο από τη ΔΕΗ ποσό για την ασφάλιση του προσωπικού. Εχουν αναθέσει στην εταιρία COOPERS, να διεξάγει αναλογιστική μελέτη και να υποβάλει σχετική έκθεση με την εκτίμησή της για το πόσο τελικά είναι το ποσό που ανήκει στο ασφαλιστικό ταμείο των εργαζομένων της ΔΕΗ.

Η γραμματεία της ΕΣΑΚ - ΔΕΗ σε πρόσφατη ανακοίνωσή της τονίζει για το θέμα αυτό: "Το ασφαλιστικό συνεχίζει τον επικίνδυνο δρόμο του. Η περιβόητη "έκθεση" της COOPERS δεν έχει ακόμα δημοσιοποιηθεί. Στους "προβληματισμούς" της κυβέρνησης και των εκπροσώπων της στα συνδικάτα, όλο και πιο καθαρά προωθείται η αντίληψη πως δήθεν η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ θα διευκολύνει τη λύση του ασφαλιστικού! ".

Πίνοντας τον καφέ μας σε καφενείο της Πτολεμαϊδας συνεχίζουμε την κουβέντα μας με μια παρέα εργαζομένων στην επιχείρηση. Υποβάλλουμε το ερώτημα ποια είναι η θέση των σωματείων και των παρατάξεων στα σοβαρά αυτά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι. Μαθαίνουμε έτσι ότι στο συγκρότημα της ΔΕΗ λειτουργούν 28 σωματεία, από τα οποία δύο είναι μεγάλα σε αριθμό μελών: Ο "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" με περίπου 3.500 μέλη και η "ΕΝΩΣΗ" με 2.500 μέλη.

Και τι κάνουν όλοι αυτοί; Την απάντηση τη δίνει ο Ιορδάνης Καλαϊτζόπουλος: "Και τα δύο αυτά σωματεία, αλλά και τα μικρότερα, είναι μηχανισμοί φρεναρίσματος των εργατικών αγώνων". "Υπάρχει μεγάλη αδιαφορία από τα συνδικάτα", συμπληρώνει ο Παναγιώτης Ταταρίδης και προσθέτει: "Δεν παίρνουν καμία ουσιαστική πρωτοβουλία, παραμένουν αδρανή".

Και οι συνδικαλιστικές παρατάξεις, πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα; Ο Πέτρος Ταταρίδης παρεμβαίνει στη συζήτηση: "Οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, αλλά και η παράταξη του ΣΥΝ είναι ενσωματωμένες στη λογική της ΟΝΕ. Δεν πάνε σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις για να μη δημιουργήσουν πρόβλημα στην κυβέρνηση". Η μόνη παράταξη, συμπληρώνει, που έχει ολοκληρωμένη αγωνιστική θέση και κινητοποιεί δυνάμεις για την υπεράσπιση εργατικών δικαιωμάτων και αντίσταση στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - εργοδοσίας, είναι η ΕΣΑΚ.

Η ΕΣΑΚ πιστεύει ότι η ΔΕΗ πρέπει να κρατηθεί 100% στο δημόσιο ως μονοπώλιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και μοχλός ανάπτυξης της περιοχής και της κοινωνίας γενικά. Η θέση αυτή κερδίζει υποστήριξη μέσα στους εργαζόμενους, χρειάζεται όμως πολλή δουλειά ακόμα για να απεγκλωβιστεί η μεγάλη μάζα των εργαζομένων από τη λογική του συμβιβασμού και του ρουσφετιού και να μετακινηθεί σε θέσεις αγωνιστικής αντιμετώπισης των προβλημάτων.

"Πραγματικό σκάνδαλο αποτελεί η στάση της διεύθυνσης της επιχείρησης, στο θέμα υγείας και ιατρικής περίθαλψης των εργαζομένων", καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι. Σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς, έπρεπε να υπάρχουν στο λεκανοπέδιο 7 γιατροί εργασίας με ειδίκευση στις εργατικές ασθένειες και στα εργατικά ατυχήματα. Σήμερα υπάρχει μόνο ένας γιατρός για τις ανάγκες 9.500 εργαζομένων! Τόσο έχει απαυδήσει ο γιατρός, από τη στάση των υπευθύνων, που έχει πάρει την απόφαση να υποβάλει μήνυση κατά της διεύθυνσης, όπως μας ενημερώνουν οι εργαζόμενοι.

"Για μας δεν ενδιαφέρεται κανείς, συμφωνούν όλοι. Πρέπει μόνοι μας να ενδιαφερθούμε για τις τύχες μας. Εδώ ο άνθρωπος τελειώνει στα 55. Πολλοί δεν προλαβαίνουν να πάρουν τη σύνταξη. Είμαστε οι σύγχρονοι σκλάβοι των ορυχείων", λέει οργισμένος ο Π. Ταταρίδης. "Μας λιώνει τα κορμιά ο σκληρός μόχθος. Μας τρώει τα σωθικά και τα πνευμόνια η σκόνη και η μουντζούρα, κι από πάνω μάς εμπαίζουν κιόλας. Η κοροϊδία και το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια. Με την πάλη μας θα αλλάξουμε την κατάσταση".