"Ονειρευόμαστε μια Ελλάδα και μια Ευρώπη χωρίς την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μια Ελλάδα που χτίζει πραγματικά προοδευτικές μορφές συνεργασίας, μια Ελλάδα που διεκδικεί, μια Ευρώπη που αντιμάχεται τα μονοπώλια, μια Ευρώπη δίχως μονοπώλια και κεφάλαιο, τελικά μια Ευρώπη του σοσιαλισμού. Από εδώ προκύπτει η θέση μας για αντίσταση, για αντεπίθεση, για πολιτική ρήξης με την Ευρωπαϊκή Ενωση και ανατροπής, διάλυσης του οργανισμού αυτού, που βεβαίως θα προκύψει σαν αποτέλεσμα συντονισμένων χτυπημάτων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αλλά για να υπάρξει μια τέτοια πανευρωπαϊκή προοπτική, χρειάζεται να υπάρξει κίνημα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ σε εθνικό επίπεδο".Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα,στην ομιλία της στη χτεσινή, προ ημερήσιας διάταξης, συζήτηση στη Βουλή για την πορεία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ). Παραθέτουμε, στη συνέχεια, την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

"Είναι αδιανόητο", σημείωσε στην αρχή της ομιλίας της η Αλέκα Παπαρήγα, "να γίνεται λόγος για την πορεία της ΕΕ και την πορεία της Ελλάδας μέσα σ' αυτή, χωρίς να υπολογίζουμε ως ένα το κρατούμενο τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας. Η ΕΕ είναι μέσα στον πόλεμο, είναι γενεσιουργός αιτία του με την πολιτική της και με τη συμμαχία της με τις ΗΠΑ στο συγκεκριμένο ζήτημα. Με δύο τρόπους:

1.Ο πιο φανερός, ο πιο διακριτός είναι η υπογραφή που έθεσαν οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών της ΕΕ (εννοείται ότι φαρδιά - πλατιά υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση και όχι βεβαίως η Ελλάδα, μια και ο λαός της είναι αμέτοχος και μάλιστα αντίθετος), στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, αλλά και με τις αποκρουστικές αποφάσεις κατά της χώρας - θύμα τους - που περιέχουν εμπάργκο, απαγόρευση πτήσεων, δεσμεύσεις χρημάτων της χώρας στις τράπεζες, κλπ.). 2.Η πιο ουσιαστική σχέση όμως της ΕΕ με τον πόλεμο φαίνεται στο χαρακτήρα και στη φύση της στρατηγικής της, στις αρχές, στους σκοπούς και τους στόχους για τους οποίους υπάρχει αυτός ο αντιδραστικός από γεννησιμιού του συνασπισμός. Η πιο ουσιαστική σχέση φαίνεται στον τομέα της ΚΕΠΠΑ και στην επίσημη σχέση της με το ΝΑΤΟ. Η ΕΕ έχει επιλέξει το ΝΑΤΟ σαν τον στρατιωτικό μηχανισμό της, το στρατό της. Δίχως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ δεν μπορεί να προωθήσει την οικονομική της πολιτική, τον ανταγωνισμό της εντός και εκτός Ευρώπης.Βεβαίως, δεν μπορεί να αποκλειστεί στην πορεία, ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, να γίνουν ορισμένες τροποποιήσεις, πάντως αυτοί που τροποποιούν, δε θα έχουν διαφορετικούς σκοπούς από αυτούς που κυριαρχούν σήμερα. Εκτός αν οι λαοί κάνουν πιο αισθητή την παρέμβασή τους.

Είναι υποκρισία και ψέμα να υποστηρίζεται ότι η σχέση της ΕΕ με το ΝΑΤΟ είναι προσωρινή, αφού ο βασικός κορμός του ΝΑΤΟ είναι η Ευρώπη.Είναι υποκρισία να υποστηρίζεται από την κυβέρνηση, αλλά δυστυχώς και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, αν η Ευρώπη αποκτήσει τους δικούς της ευρωπαϊκούς μηχανισμούς άμυνας και ασφάλειας.

Αν διαβάσει κανείς τα σύγχρονα ντοκουμέντα του ΝΑΤΟ και την ΚΕΠΠΑ της ΕΕ, τότε θα δει ότι και οι δύο οργανισμοί, δηλαδή ΝΑΤΟ και ΕΕ, θεωρούν ότι έχουν τον ίδιο εχθρό, δηλαδή τους λαούς, έχουν τις ίδιες ακριβώς αντιλήψεις για το τι είναι κρίση και τι σημαίνει γι' αυτούς διαχείριση της κρίσης. Ο,τι βαφτίζει το ΝΑΤΟ εχθρικό, το ίδιο ακριβώς βαφτίζει η ΕΕ. Ο,τι αποκαλεί "κρίση" το ΝΑΤΟ, το ίδιο θεωρεί "κρίση" η ΕΕ.

Και οι δύο οργανισμοί ενδιαφέρονται να ανοίξουν δρόμοι για τα κεφάλαια, να διαμορφωθούν κάποιοι παράγοντες διανομής της πίτας, άρα μοιραία είναι η χρήση βίας και όπλων, όταν τα οικονομικά, πολιτικά και ιδεολογικά μέσα δε φτάνουν.

Το γεγονός ότι οι ευρωεκλογές γίνονται με φόντο τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας δεν είναι γεγονός παράδοξο, παράλογο και ανορθολογικό.

Βεβαίως και πρέπει να εξασφαλιστεί η μέγιστη πίεση για να σταματήσει ο πόλεμος. Ωστόσο δε φθάνει να λέμε να πάψει ο πόλεμος. Ενδιαφέρει από αυτήν τη στιγμή και το τι θα γίνει μετά.

Ολες οι "ειρηνευτικές" προτάσεις που γίνονται από τις κυβερνήσεις της ΕΕ, από την "Ομάδα των 8", δεν είναι τίποτε άλλο παρά προσπάθεια να υλοποιηθούν οι στόχοι για τους οποίους έγινε ο πόλεμος.

Οι προτάσεις που γίνονται μόνο για καλλιγραφία ξεχωρίζουν, για γενικολογία και αοριστία, αν και στο κείμενο των "8" ο στόχος είναι προφανής: Να μετατραπεί το Κόσσοβο σε προτεκτοράτο, να υπάρχει Κόσσοβο εκτός Σερβίας σαν πρώτο βήμα για να βγει συνολικά από την ΟΔΓ. Τελικά το κρίσιμο ζήτημα είναι αν θα υπάρξουν ΝΑΤΟικές ή μεταμφιεσμένες ΝΑΤΟικές δυνάμεις στο Κόσσοβο, οι οποίες δε θα παίζουν μόνο το ρόλο του τρομοκράτη στρατού, αλλά θα εκτελούν και κυβερνητικές υπηρεσίες. Τελικά το Κόσσοβο θα είναι μια ΤΡΥΠΑ μέσα στο σώμα της Γιουγκοσλαβίας, ένα ορμητήριο για γενικότερη αλλαγή συνόρων.

Η δική μας θέση είναι να σταματήσει ο πόλεμος. Αλλά δε θα σταματήσει ο πόλεμος, αν η κάθε χώρα δεν αποφασίσει να πάρει πρώτη πρωτοβουλία και να βγει από τον βρώμικο πόλεμο".

"Σωστό βεβαίως είναι το γενικό αίτημα προς όλες τις κυβερνήσεις", συνέχισε η ομιλήτρια, "αλλά δε μας φαίνεται ρεαλιστικό να μιλάμε γενικά κατά του πολέμου και να μην απευθύνουμε πολύ ρεαλιστικά το αίτημα και προς την ελληνική κυβέρνηση. Από εκεί και πέρα είναι κυρίως εσωτερικό ζήτημα της Γιουγκοσλαβίας να λύσει το ζήτημα του Κόσσοβου και του πλαισίου της αυτονομίας του. Αν σταματήσουν οι βομβαρδισμοί, τότε είναι εφικτό να γυρίσουν οι πρόσφυγες. Εννοείται ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση, όταν η επιστροφή των προσφύγων γίνει υπό την ευθύνη των διαιτητών που είναι οι ίδιοι που οργάνωσαν τον πόλεμο. Το πιο ρεαλιστικό για τα συμφέροντα των Βαλκανίων αίτημα και το πιο δίκαιο για το γιουγκοσλαβικό λαό είναι να μην υπάρξει ξένος στρατός στην περιοχή. Δεν ξέρω γιατί τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν στην πρώτη γραμμή το ζήτημα αυτό. Γιατί αν υπάρξει ΝΑΤΟικός στρατός, η όποια ειρήνευση θα είναι ένα μικρό διάλειμμα.

Πάντως ένα πράγμα έχει αξία σήμερα, ύστερα από τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας: Οι λαοί πρέπει να βγάλουν πλήρη συμπεράσματα για το ποια είναι η φύση και η αποστολή της ΕΕ, για τον ομφάλιο λώρο ανάμεσα στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.

Δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς είναι δυνατόν σήμερα πολιτικά κόμματα που υποστηρίζουν την αναγκαιότητα αριστερής και προοδευτικής αντιπολίτευσης, να συνεχίζουν να πιστεύουν ότι μπορεί η ΕΕ και το ΝΑΤΟ να αλλάξουν φύση, να αλλάξουν χαρακτήρα. Πώς είναι δυνατόν σήμερα να υποστηρίζεται ότι είναι μονόδρομος η ΕΕ και ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος οικοδόμησης της ενότητάς της. Δε μιλάμε βεβαίως για άλλη μορφή, γιατί οι μορφές δε διασφαλίζουν ότι αλλάζει και το περιεχόμενο. Δική μας εκτίμηση είναι ότι ο αγώνας κατά του πολέμου δεν μπορεί παρά να περιέχει ως συστατικό του όχι μόνο την πάλη κατά του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ, αλλά και τη συνολική εναντίωση με τη στρατηγική της ΕΕ, που αναπόφευκτα φέρνει τον πόλεμο.

Το καμπανάκι του κινδύνου για νέες τοπικές αναμετρήσεις ήδη χτυπά όχι μόνο λόγω της πάγιας δίψας για κέρδη, αλλά και εξαιτίας του ότι οι κύκλοι της κρίσης, η κρίση γενικότερα θα οξυνθεί στην Ευρώπη και όχι μόνο".

"Η κυβέρνηση", επισήμανε παραπέρα η Αλέκα Παπαρήγα, "το τελευταίο διάστημα έχει διαμορφώσει μια επιχειρηματολογία υπέρ της ΕΕ και του στρατιωτικού μηχανισμού της του ΝΑΤΟ, ότι ανεξάρτητα από τα όποια προβλήματα υπάρχουν, ανεξάρτητα από τα συναισθήματα που προκαλούν ορισμένες ενέργειες, όπως είναι ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας, αυτό που έχει σημασία είναι η Ελλάδα να μετέχει ενεργά, να παίρνει μέρος σε όλα, ώστε να μη μείνει πίσω, να μην την περάσει η Τουρκία, να μη γίνει στόχος επικίνδυνων επιθέσεων πολιτικών ή και επιθέσεων σε βάρος της ακεραιότητάς της.

Αυτό το επιχείρημα λίγο - πολύ το υιοθετούν με διαφορετικές αποχρώσεις και τόνους και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία ευχαρίστως στηλιτεύουν την κυβέρνηση, αποφεύγουν όμως να μιλήσουν καθαρά για τους σκοπούς και τους στόχους, το χαρακτήρα και τη φύση των συγκεκριμένων οργανισμών. Δεν αρκούν οι τοποθετήσεις κατόπιν εορτής, τώρα δηλαδή που έχει ξεφτίσει το κύρος της ΕΕ και πριν τον πόλεμο και μετά τον πόλεμο ακόμα πιο πολύ. Σημασία έχει έγκαιρα να προειδοποιείται ο ελληνικός λαός, γιατί θέλει χρόνο για να ετοιμάσει την αποτελεσματική αντίστασή του.

Το κυριότερο επιχείρημα που ακούει ο ελληνικός λαός είναι ότι κινδυνεύουμε αν αμφισβητήσουμε το ρόλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Δηλαδή κινδυνεύουμε από οργανισμούς που υποτίθεται ότι θέλουν το καλό του τόπου και του λαού".