"Ηλθε, είδε και απήλθε, αφού πρώτα μας έπλεξε το συνηθισμένο πλέον εγκώμιο που μας πλέκει, ο κάθε πολιτικός του είδους του. Και δεν έχουν περάσει και λίγοι τα τελευταία χρόνια από τη μακρινή τούτη χώρα. Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος όμως, ήταν διαφορετικός από τους άλλους. Ο κ. Βενιζέλος διαθέτει μαζί με τα άλλα και μεγάλο ταλέντο κολακείας. Στην ομιλία του εδώ στη Μελβούρνη εξήρε τη συμβολή των εδώ ομογενών όσον αφορά τα εθνικά μας θέματα και στη συνέχεια μας δήλωσε ότι η Ελλάδα χωρίς τα ξενιτεμένα της παιδιά είναι ανάπηρη.

Αφού μας περιέγραψε την Ελλάδα σαν μια από τις δυναμικές χώρες του κόσμου(19η την τοποθέτησε στην κλίμακα των οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών του πλανήτη), δεν παρέλειψε να μας πει ότι το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων είναι ανώτερο και από αυτό ακόμα των Γερμανών. Δε μας εξήγησε όμως γιατί η Γερμανία είναι γεμάτη από Ελληνες εργάτες, ούτε γιατί η ανεργία στην Ελλάδα βρίσκεται στο 12% και αυξάνει διαρκώς.

Το μεγάλο φιάσκο του κ. Βενιζέλου ήταν αυτό του αποκλεισμού της Κοινότητας Σίδνεϊ και νέας Νοτίου Ουαλίας από τους οργανισμούς που επισκέφτηκε. Υπακούοντας στην εντολή του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Στυλιανού Χαρχιανάκη, έσβησε από τα κιτάπια του μια από τις σημαντικές Κοινότητες της Αυστραλίας. Μια Κοινότητα με δράση εκατό χρόνων.

Ο κ. Βενιζέλος αρνήθηκε να συναντηθεί με το Διοικητικό Συμβούλιο της εν λόγω Κοινότητας γιατί (υποπτευόμαστε) ο κ. Στυλιανός Χαρχιανάκης του έριξε το συνηθισμένο σύνθημα. Μην πηγαίνετε κ. υπουργέ σε τέτοιου είδους κοινότητες που υπάγονται σε σχισματικές. Ο κ. Χαρχιανάκης έχει συνηθίσει να αποκαλεί όλες τις εκκλησίες που δεν ελέγχει ο ίδιος, και επομένως δεν αρμέγει, "σχισματικές". Ο κ. υπουργός υπάκουσε τυφλά, λες και οι εκκλησίεςκάνουν τους Ελληνες και όχι η ιθαγένειά τους.

Τα ίδια μάς έκαναν και κάτι άλλοι υπουργοί που πέρασαν από εδώ, Νιότης, Ρωμαίος κλπ. Ολοι παίρνουν εντολές από την Αρχιεπισκοπή, ποιους επιτρέπεται να δουν και ποιους δεν επιτρέπεται. Ποιους θα συμπεριλάβουν στο Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού και ποιους όχι. Και άντε οι έπαινοι και τα εγκώμια που μας αραδιάζανε. Φθάνουν πλέον οι υποκρισίες, χορτάσαμε. Αφήστε μας κύριοι ήσυχους. Εμείς δεν έχουμε την ανάγκη σας, εσείς έχετε τη δική μας. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως αν ήμασταν νεομετανάστες και άφραγκοι, ούτε που θα μας ξέρατε καθόλου. Οπως κάνατε δηλαδή τα πρώτα χρόνια που μας πετάξατε σαν σκουπίδια στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Τώρα που με χίλια βάσανα σταδιοδρομήσαμε κάπως και λίγο πολύ έχουμε και λίγα ψιλά στην τσέπη μας, είμαστε τα αγαπητά σας παιδιά. Ε! Οχι κύριοι δεν τρώμε κουτόχορτο πλέον. Σας μάθαμε πολύ καλά. Και καλά θα κάνετε να μας αφήσετε ήσυχους. Δε μας χρειάζονται φαμφάρες και παχιά λόγια, έργα θέλουμε, μόνα έργα. Αν πραγματικά μάς αγαπάτε και νοιάζεστε για μας όπως μας λέτε, έχουμε και την απαίτηση να το κάνετε πράξη. Η μας θεωρείτε όλους ίσους, ή να κάνετε υποκλίσεις μόνο σ' αυτούς που σας τραβάνε τα σχοινάκια. Εμείς είμαστε γνήσιοι Ελληνες και δε χρειαζόμαστε τη δική σας σφραγίδα για να είναι έγκυρη η ταυτότητά μας".

Παναγιώτης ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ