ΒΙΕΝΝΗ.-

Διστακτικά αλλά ουσιαστικά βήματα στην κατεύθυνση ενίσχυσης της αμυντικής - στρατιωτικής διάστασης της Ευρωπαϊκής Ενωσης και διαμόρφωσης των προϋποθέσεων μιας κοινής άμυνας, διαπίστωσε ο Ελληνας υπουργός Εθνικής Αμυνας, Α. Τσοχατζόπουλος,ο οποίος παραβρέθηκε, στη Βιέννη, στα πλαίσια της αυστριακής προεδρίας, στην πρώτη άτυπη σύνοδο των υπουργών Αμυνας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στη σύνοδο συζητήθηκαν οι σύγχρονοι τρόποι παρέμβασης στους χειρισμούς σε τοπικές και περιφερειακές κρίσεις ασφάλειας και ειρήνης και προτάσεις για τη διαμόρφωση ευρύτερης πολιτικής ασφάλειας και άμυνας στο επίπεδο της Ευρώπης.

Το μήνυμα που αναδύεται - ακόμη διστακτικά αλλά σε προχωρημένο στάδιο μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών - είναι, σημείωσε ο Α. Τσοχατζόπουλος, αν θα παραμείνει η υπόθεση της άμυνας των ευρωπαϊκών χωρών ως συλλογική έκφραση στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, ή θα διαμορφωθεί και στο πλαίσιο της ΕΕ, είτε μέσα από την αξιοποίηση της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ), είτε μέσα από την απορρόφηση της ΔΕΕ από την ίδια την ΕΕ ως ειδικού τέταρτου πυλώνα ασφάλειας και άμυνας. Η απάντηση στο ερώτημα έχει να κάνει, όπως είπε, με τη μακροχρόνια αντιπαράθεση μεταξύ "ευρωπαϊστών" και "ατλαντιστών",θα πρέπει όμως να αποσαφηνιστεί η δυνατότητα - με βάση και τη Συνθήκη του Αμστερνταμ - να προωθήσει η ΕΕ μια Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας, με σκοπό να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις Κοινής Αμυνας.

Η κατάθεση νέων προτάσεων από Γαλλία και Βρετανία δείχνει, κατά τον Ελληνα υπουργό Αμυνας, να αντιλαμβάνονται και οι ίδιες ότι η κοινή άμυνα και ασφάλεια στην Ευρώπη γίνεται πλέον επιτακτικό θέμα. Από την πλευρά της η Ελλάδα, όπως ανέφερε ο Α. Τσοχατζόπουλος, επισήμανε την αδυναμία αποφασιστικής λύσης στην αντιμετώπιση των κρίσεων στα Βαλκάνια (Βοσνία, Αλβανία, Κοσσυφοπέδιο), λόγω μη έγκαιρης και ουσιαστικής παρέμβασης της ίδιας της ΕΕ.

Ανέφερε ακόμα πως έχει μεγάλη προτεραιότητα να ξεκαθαριστεί, στο επίπεδο της Ευρώπης και στη βάση της Συνθήκης του Αμστερνταμ, ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσει τελικά η Ευρωπαϊκή Ενωση και αν θα έχει την ικανότητα να δημιουργήσει πολιτική όχι μόνον ασφάλειας, αλλά και άμυνας, ως μια ενιαία συλλογική κοινοτική πολιτική για όλες τις χώρες. Και για να μην υπάρξουν βέβαια προστριβές με τις ΗΠΑ, η ΕΕ, σύμφωνα με τον Α. Τσοχατζόπουλο, αναλαμβάνει, στο πλαίσιο της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Ταυτότητας Αμυνας και Ασφάλειας, ένα πολύ συγκεκριμένο ρόλο στο σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει το ΝΑΤΟ ως ευρύτερος, παγκόσμιας πλέον εμβέλειας οργανισμός ασφάλειας.

Ο Α. Τσοχατζόπουλος ανέφερε ακόμα ότι οι εξελίξεις στην πολεμική βιομηχανία, σε παγκόσμιο επίπεδο, οι ανταγωνισμοί, οι συνενώσεις που προωθούνται στο χώρο της ΕΕ, αποτελούν ένα επιπλέον στοιχείο που επηρεάζει και επιταχύνει την ανάγκη λήψης απόφασης και στον τομέα αυτό. Η προώθηση, σημείωσε, κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας, μιας ΔΕΕ που έχει σήμερα ολοκληρωμένη δομή, με στρατιωτικό συμβούλιο και επιχειρησιακές δυνατότητες, άρα ικανή να παρέμβει σε θέματα χειρισμού κρίσεων και ανθρωπιστικές αποστολές, καθιστά αναγκαία μια κοινή πολιτική αντίστοιχα και στον τομέα των εξοπλισμών. Σύμφωνα με τον υπουργό Αμυνας, οι στρατοί και τα στρατιωτικά μέσα των χωρών της ΕΕ, εκ των πραγμάτων, θα ακολουθήσουν μια πορεία σύγκλισης και ενοποίησης των τύπων των εξοπλισμών τους, όπως επιβάλλει ο οικονομικός ορθολογισμός και το κόστος των εξοπλισμών, αλλά συγχρόνως και η αποτελεσματικότητα στη διασυνεργασία μεταξύ τους και στην επιτυχή αντιμετώπιση των αποστολών τους.