Μαθαίνοντας τις σχετικές δηλώσεις και διεργασίες ανάμεσα στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τους φερόμενους ως "αντάρτες" και μπροστά στην απειλή κυβερνητικής κρίσης και προσφυγής άμεσα σε εκλογές, ο πρόεδρος του Συνασπισμού Ν. Κωνσταντόπουλος, φανερά αγχωμένος ζήτησε και πήρε το λόγο για να θέσει το ζήτημα στη Βουλή, λίγο πριν κλείσει η συζήτηση για ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σημίτη. Με δραματικό τόνο, όπως φάνηκε, ο Ν. Κωνσταντόπουλος, ανέδειξε ότι έχει δημιουργηθεί κυβερνητική κρίση έξω από την αίθουσα της Βουλής - με αφορμή και τις σχετικές ανεπίσημες δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου για το πρόβλημα που δημιουργούνταν με τους 11 βουλευτές που δήλωναν πως δίνουν ψήφο ανοχής - θέτοντας το ζήτημα πως δεν ενημερώθηκε επίσημα η Βουλή που συνέχιζε τη συζήτηση και τι νόημα, τελικά, είχε η συζήτηση, πια!

Η παρέμβαση αυτή - η οποία εκτός των άλλων ήταν και "άκομψη", αφού έθεσε το ζήτημα βάσει φημών και ενώ δεν υπήρχε επίσημη κυβερνητική τοποθέτηση - δημιούργησε εύλογα ερωτηματικά για το μέγεθος της "αγωνίας" του προέδρου του ΣΥΝ και για το ότι η παρέμβαση αυτή έδειχνε να προσπαθεί να προλάβει την όποια εξέλιξη για άμεση προσφυγή σε εκλογές... Ο τρόπος με τον οποίον παρουσιάστηκε το όλο ζήτημα λειτούργησε σαν ένα ακόμη στοιχείο άσκησης πίεσης προς τους υποτιθέμενους "αντάρτες" του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να υπαναχωρήσουν, τελικά, και να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σημίτη. Ετσι, μ' αυτόν τον τρόπο, ο ΣΥΝ πρόβαλε, μια ακόμα φορά, ως στήριγμα, στην πράξη, προς την κυβέρνηση. Μάλιστα, πληροφορίες ανέφεραν πως η παρέμβαση αυτή αποφασίστηκε μετά από σχετικές συνεννοήσεις στην ηγεσία του ΣΥΝ που ανησύχησε από το ενδεχόμενο να μη λάβει ψήφο εμπιστοσύνης η κυβέρνηση. Κι αυτό, βεβαίως, δεν αναιρείται από το γεγονός πως, λίγο αργότερα, ο πρωθυπουργός έδειξε να επιτίθεται φραστικά στο ΣΥΝ, αφού, όμως, προηγούμενα, είχε εξασφαλίσει την απόλυτη νομιμοφροσύνη των φερόμενων ως "ανταρτών".

Πάντως, από το Γραφείο Τύπου του ΣΥΝ ο Θ. Τσίκας,μέλος της ΚΠΕ του, πρόβαλε πως η σχετική παρέμβαση του Ν. Κωνσταντόπουλου στη Βουλή δεν είχε άλλο στόχο παρά να θέσει το ζήτημα αναντιστοιχίας που δημιουργούνταν με όσα κυκλοφορούσαν εκτός Βουλής και τη συζήτηση που γινόταν εντός.