Ομολόγησε έτσι, δημόσια και απροκάλυπτα, για άλλη μια φορά, ότι η μόνη διαφορά στην εσωτερική και ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση είναι οι ρυθμοί προώθησης των μέτρων, η ταχύτητα των ιδιωτικοποιήσεων, του στραγγαλισμού των κοινωνικών κατακτήσεων της ασθματικής προσέγγισης των δεικτών, με δραματικό τίμημα την ανεργία και τη φτώχεια.

Μάταια, συνεπώς, πασχίζει η κυβέρνηση να χαράξει τεχνητές διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ, επαναφέροντας το ιδεολόγημα της κεντροαριστεράς συμμαχίας και τις αναζητήσεις, στην ομίχλη, του διπρόσωπου "κοινωνικού προσώπου", του Ιανού. Ποιες είναι, λοιπόν οι διαφορές μεταξύ τους, που ανασύρονται μόνο στις τηλεοπτικές επιφανειακές αψιμαχίες για την παραπλάνηση του κοινού;

Αυτές τις συγκλίνουσες συμμαχίες του νεοφιλελευθερισμού, καλούνται να ανατρέψουν οι κομμουνιστικές και λαϊκές προοδευτικές δυνάμεις, γιατί, όπως λέει ο παλαμικός στίχος για τον κυρίαρχο λαό: "Ακούστε, εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ' εγώ ο χτίστης".