Τρίτη 30 Ιούνη 1998
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Ελαχιστοποιούνται τα περιθώρια του καπιταλισμού να ελίσσεται

Αποσπάσματα από την παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη Συνδιάσκεψη της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης

Παρεμβαίνοντας στη συνδιάσκεψη της ΚΟΘ η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και αναφερόμενη στις δυνάμεις ταχείας επέμβασης και στις εξελίξεις στο Κοσσυφοπέδιο τόνισε τα παρακάτω:

"Αρκετοί από αυτό το βήμα ανέφεραν ότι γενικά επιβεβαιώνονται οι πολιτικές προβλέψεις του Κόμματός μας. Ετσι είναι. Να το δούμε όμως λίγο βαθύτερα. Δεν αφορά μόνο το γεγονός ότι το Κόμμα πρόβλεψε ότι θα ανέβει η ανεργία, η φτώχεια, ούτε μόνο ότι προβλέψαμε τις εξελίξεις στα Βαλκάνια. Γιατί η θεωρία μας, η μακρόχρονη πείρα του Κόμματος, μας βοηθάνε, βεβαίως, σ' αυτά τα πράγματα, να τοποθετηθούμε. Δεν είναι δύσκολο. Αυτό όμως, που έχει σημασία, είναι κυρίως, μελετώντας και το Πρόγραμμα του Κόμματος και τις εξελίξεις, ότι επιβεβαιωθήκαμε σε ορισμένα καίρια ζητήματα, π.χ. στο πώς εκτιμήσαμε τα τελευταία χρόνια αυτό που λέμε "συμμετοχή της Ελλάδας στο σύστημα του ιμπεριαλισμού". Εχουμε ορισμένες εκτιμήσεις που επιβεβαιώνονται π.χ. ότι ελαχιστοποιούνται, γίνονται δηλαδή πολύ στενά τα περιθώρια του καπιταλισμού να ελίσσεται αυτή την περίοδο. Αυτές οι θέσεις είναι πολύ ουσιαστικές για να καθορίσουμε τον τρόπο δουλιάς μας και να μη βλέπουμε μόνο κλασικές μορφές και μεθόδους".

Η διανομή της λείας

"Επιβεβαιώνονται ορισμένες προσπάθειες που έκανε το Κόμμα μας συνολικά, να επικεντρώσει μερικά ζητήματα. Θέλω να συγκεντρώσω την προσοχή σας στο εξής και επείγον: Θα έχετε δει ότι εμείς, εδώ κι ένα - δυο χρόνια, πάρα πολύ ασχολούμαστε μ' αυτό το ζήτημα της διανομής της λείας... Το ότι η Ελλάδα δεν είναι μία χώρα η οποία απλώς δέχεται την πίεση του ιμπεριαλισμού, να υποταχθεί και να εφαρμόζει την πολιτική των διεθνών οργανισμών, αλλά πιέζεται να πάρει ενεργό μέρος στη "νέα τάξη πραγμάτων". Η εισήγηση το βάζει το ζήτημα επαρκώς. Ακόμη όμως δεν είναι βαθύτερα κατανοητό στις γραμμές μας. Βλέπουμε τη μια πλευρά. Την πλευρά, δηλαδή, της πίεσης που ασκούν οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στις χώρες σαν την Ελλάδα, που είμαστε σε μια ενδιάμεση εξαρτημένη θέση. Δε βλέπουμε όμως, ότι αυτή η Ελλάδα, μέσα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, παίζει ταυτόχρονα έναν ενεργό ρόλο - δεν μπορούμε να πούμε παγκόσμιο, είναι αστείο - αλλά έναν ενεργό ρόλο στην περιοχή.

Δε θέλω να επεκταθώ πολύ, απλώς να θυμίσω, ότι το ζήτημα των δυνάμεων ταχείας επέμβασης, των μεικτών πολυεθνικών δυνάμεων που γίνονται στα Βαλκάνια, είναι ένα κρίσιμο ζήτημα. Δεν άκουσα προβληματισμούς. Οχι ότι είναι θέμα θεσσαλονικιώτικο. Αλλά επειδή γίνεται "φασαρία" για την έδρα. Εχει άμεση σχέση το ζήτημα αυτό με το θέμα που συζητάμε για την υπόθεση της πάλης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, την υπόθεση του σοσιαλισμού. Πολύ φοβάμαι ότι δεν έχει κατανοηθεί αυτό που θέτει το Πρόγραμμα του Κόμματος και που το έχουμε πει σε αρκετά ντοκουμέντα και ομιλίες. Είναι η σύγχρονη δύναμη της αντεπανάστασης, της νομιμοποίησης της ανοιχτής επέμβασης στην Ελλάδα, όχι μόνο όταν πλησιάζει προς το σοσιαλισμό, αλλά όταν "σκάει μύτη" ν' ανέβει το κίνημα. Για δείτε τι γίνεται τώρα στη Γιουγκοσλαβία. Βρισκόμαστε στη διαμόρφωση ενός συστήματος θεσμοθέτησης και νομιμοποίησης των επεμβάσεων. Βεβαίως, ένα λαϊκό κίνημα πρέπει να προετοιμαστεί να το αντιμετωπίσει αυτό.

Και στο παρελθόν βλέπαμε και προβλέπαμε ότι θα είχαμε σύγκρουση και με εξωτερικό εχθρό. Θα τον καλούσε ο εσωτερικός παράγοντας. Υπάρχει μεγάλη πείρα στη χώρα μας. Ομως δεν ήταν τόσο εύκολα αυτά να συμβούν, με δεδομένο ότι βρισκόμαστε μέσα σε σοσιαλιστικά Βαλκάνια. Βεβαίως είμαστε χώρα του ΝΑΤΟ, με βάσεις, αλλά υπήρχε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Δε λέω θα ήταν εύκολο το πρόβλημα. Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Και σας το λέω αυτό όχι για να παραιτηθούμε από την πάλη για το σοσιαλισμό, δεν το διανοούμαστε κάτι τέτοιο, αλλά γιατί υπάρχει ανάγκη σύντροφοι, να ξεσηκώσουμε το λαό κατά των δυνάμεων ταχείας επέμβασης, κατά των στρατιωτικών πολυεθνικών δυνάμεων, οι οποίες έχουν στόχο να αντιμετωπίζουν τον "εχθρό - λαό", τον "εχθρό - λαϊκό κίνημα"".

Στο Κόσσοβο πέφτει χρήμα...

"Τι είδαμε στην τηλεόραση τις τελευταίες μέρες: Ο εξοπλισμός στο Κόσσοβο του "αυτονομιστικού" στρατού, όπως τον λένε - που στην ουσία είναι εγκάθετοι του ΝΑΤΟ - γίνεται ανοιχτά. Και μέσα ακόμα από επιβατηγά πλοία περνάνε όπλα. Είχε το MEGA ολόκληρη ταινία. Ανοιχτά γίνεται εξοπλισμός. Κανείς δε μιλάει γι' αυτά.

Δεύτερον, για να μην πω τώρα για τα αιτήματα των Κοσσοβάρων. Τι κίνημα αυτοδιάθεσης και λαϊκό κίνημα είναι, που βγαίνουν στους δρόμους με ταμπέλες στα αγγλικά και λένε "ΝΑΤΟ μπες"; Χρήμα πέφτει στο Κόσσοβο... Αυτά γράφονται. Αποκορύφωμα είναι ο Χόλμπρουκ αγκαλιά με τους Κοσσοβάρους. Τώρα εδώ πέρα χωράει συζήτηση. Πολλοί πιστεύουν ότι θέλουν αυτονομία και αυτοδιάθεση. Τι αυτονομία και αυτοδιάθεση; Το σχέδιο είναι η παραπέρα διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Γιατί αυτή τη στιγμή η Νέα Γιουγκοσλαβία είναι η μόνη χώρα στην περιοχή που, για διάφορους λόγους, αντιστέκεται στα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Για διάφορους λόγους. Δε λέμε ότι είναι από κομμουνιστικές θέσεις, αλλά εν πάση περιπτώσει αντιστέκεται.

Επιβεβαιώνεται η πολιτική μας, αλλά πρέπει να δούμε βαθύτερα εκείνα τα σημεία τα οποία ενδεχόμενα να μην έχουν επιβεβαιωθεί στα μάτια του κόσμου και να μη μας διακατέχει η εύκολη ικανοποίηση. Επιβεβαιωθήκαμε για την ανεργία, για την ακρίβεια, για τη λιτότητα, για τα σταθεροποιητικά προγράμματα, αλλά πρέπει με πιο κριτικό μάτι να δούμε ότι πρέπει να επιβεβαιωθεί η πολιτική μας και σ' εκείνα τα σημεία που είναι στη δεύτερη γραμμή του πυρός, για αρκετούς, για πολλούς.

Πού είναι τώρα το αδύνατο σημείο, το οποίο θα το έχουμε μπροστά μας για πολλά χρόνια; (το λέω με την πολιτική έννοια του χρόνου). Πρέπει να επιβεβαιωθούμε και στο δρόμο αντιμετώπισης των προβλημάτων. Στη γραμμή αντιμετώπισης και στα μέσα αντιμετώπισης. Το είχαμε και στο παρελθόν και τώρα το ζούμε. Μας λένε πάρα πολλοί, πολλοί περισσότεροι από την επιρροή μας, "έχετε δίκιο", αλλά δεν έρχονται, όλοι όσοι μας το λένε, μαζί μας στο δρόμο που προβάλλουμε. Εχει την εξήγησή του: Μέσα στον καπιταλισμό δεν είναι εύκολο να υπάρξει επαναστατική συνείδηση μαζικά, ιδιαίτερα αυτά τα χρόνια που είχαμε τις ανατροπές, ο υποκειμενικός παράγοντας πήγε πιο πίσω. Υπάρχει μια αντικειμενικά διάχυτη πολιτική απαισιοδοξία. Επομένως, εμείς πρέπει να δουλέψουμε μεθοδικά να κερδηθούν λαϊκά στρώματα και με τη γραμμή του πώς θα αλλάξουμε αυτή την κατάσταση. Γιατί άλλος σου λέει να φύγει ο Σημίτης, άλλος σου λέει να έρθει ο Καραμανλής, άλλος σου λέει να αλλάξουν τα κόμματα και να γίνουν καινούρια κόμματα, άλλος σου λέει ν' αλλάξει ο τρόπος διακυβέρνησης, άλλος να γίνει "Κεντροδεξιά", άλλος ψάχνει διάφορους τρόπους. Ο λαός πρέπει να πειστεί ότι αναγκαστικά θα συγκρουστεί όχι απλώς με τα κόμματα που κυβερνούν, αλλά και με τα ταξικά συμφέροντα που κυριαρχούν. Μ' αυτό το μπλοκ εξουσίας. Δεν είναι μόνο τα κόμματα και οι αρχηγοί τους, είναι η κυρίαρχη τάξη, είναι οι συμμαχίες που κάνει η κυρίαρχη τάξη, είναι το αδιαίρετο μπλοκ με τους ξένους. Και οι ξένοι δεν είναι τώρα μία χώρα - δύναμη, είναι η ΕΕ, το ΝΑΤΟ κλπ.".

Πιο ευκίνητοι στις μορφές παρέμβασης

Αναφερόμενη στην κοινωνική αλληλεγγύη και με αφορμή τη συζήτηση για την ανεργία των ηθοποιών και την αυτοκτονία της Ρένας Παγκράτη, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

"Υπάρχουν ηθοποιοί που πεινάνε, εκτός από τους εργάτες, τους ΕΒΕ, τη φτωχή αγροτιά και άλλους. Μήπως στην κοινωνία που ζούμε οι ταλαντούχοι πάνε μπροστά; Πώς εξελίσσονται σε ταλαντούχους; Και σκέφτομαι τώρα μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης, όχι της φιλανθρωπίας της Κας Βαρδινογιάννη. Μορφές π.χ. αλληλεγγύης στη γειτονιά, για τα εργατικά δικαιώματα. Ιδιαίτερα οι Οργανώσεις στις συνοικίες πρέπει να δουν τέτοιες μορφές. Εμείς κολλάμε σ' έναν φορέα και σ' έναν τρόπο δουλιάς κι επιμένουμε εκεί. Απαιτούνται και νέες μορφές δράσης. Θα έλεγα να είμαστε πιο ευκίνητοι στις μορφές παρέμβασης και πιο σταθεροί στη διάδοση της πολιτικής μας και στην υλοποίηση των καθηκόντων.

Να είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας, πώς καθοδηγούμε, πώς οργανώνουμε την εσωκομματική ζωή, αλλά ανοιχτοί και ευέλικτοι στη δουλιά με τις λαϊκές μάζες που χρειάζονται χρόνο για να πειστούν. Καμιά φορά εύκολα δικαιολογούμε τον εαυτό μας και κρίνουμε με τη μεζούρα τους άλλους".


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ