Ο "αιφνιδιασμός" των πρώτων ωρών, γρήγορα μετατράπηκε σε οργή. Είναι κάτι που το διαπιστώνει κανείς πολύ εύκολα. Αρκεί να τεντώσει λίγο το αυτί του στο λεωφορείο, στο καφενείο, στο σούπερ μάρκετ, στα μαγαζιά... Το κατεπείγον ζήτημα τώρα είναι να μετατραπεί γρήγορα και αποφασιστικά αυτή η οργή, σε αγώνα. Ο ψίθυρος να γίνει κραυγή. Η μουρμούρα, υψωμένη γροθιά. Η ατομική ή παρεϊστικη αντίδραση, ομαδική αντίσταση, συλλογική διεκδίκηση και οργανωμένη πάλη. Μια μεγάλη αναμέτρηση με την εφιαλτική επίθεση που εξαπέλυσε η κυβέρνηση ενάντια σε ό,τι απόμεινε από το λαϊκό εισόδημα με την υποτίμηση της δραχμής, εξαγγέλλοντας ταυτόχρονα εντελώς συγκεκριμένα το χρονοδιάγραμμα της κατεδάφισης συνολικά των εργατικών κατακτήσεων. Κατακτήσεις, που από καιρό έχει προγράψει, στοχεύοντας όχι απλώς στην κατάργηση δικαιωμάτων, αλλά σε μια συνολική ήττα του εργατικού κινήματος. Τέτοια ακριβώς μέτρα ήταν τα όσα εξάγγειλε την επομένη της υποτίμησης του εθνικού νομίσματος ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Δηλαδή, η κατάργηση του οχτάωρου και το σμπαράλιασμα συνολικά του χρόνου εργασίας. Η γενίκευση της μερικής απασχόλησης στον ιδιωτικό, αλλά και στο δημόσιο τομέα. Το δραστικό χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η πληρωμή και η ασφάλιση με την... ώρα. Το ξεθεμελίωμα, σε δύο δόσεις, της κοινωνικής ασφάλισης. Η μετατροπή, εν ολίγοις, των εργαζομένων σήμερα με όρους και κανόνες, σ' ένα ανοργάνωτο μπουλούκι "απασχολήσιμων".

Χθες οι απόμαχοι της δουλιάς, οι άνθρωποι με τις πιο πλούσιες και πολύτιμες αγωνιστικές εμπειρίες, βγήκαν ξανά στους παγωμένους δρόμους και διαμήνυσαν ότι "αυτά που με αγώνες σκληρούς έχουμε κερδίσει, θα κόψουμε το χέρι σε όποιον τα αγγίξει". Εδειξαν, ταυτόχρονα, το δρόμο σε όλους τους εργαζόμενους, αν δε θέλουν σύντομα - πολύ σύντομα - να μετράνε βαρύτατες απώλειες σε όλα τα μέτωπα και μια συνολική υποτίμηση της ζωής τους ολόκληρης. Τη "σκυτάλη" του αγώνα πήραν ήδη ομοσπονδίες και δεκάδες πρωτοβάθμια σωματεία της Αθήνας, με τη διοργάνωση πανεργατικής συγκέντρωσης την ερχόμενη Δευτέρα και με προοπτική απεργιακής κλιμάκωσης. Ανάλογες πρωτοβουλίες παίρνουν σωματεία και συνδικαλιστές και σε άλλες πόλεις, καλύπτοντας το κενό που αφήνουν σκόπιμα οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, οι οποίες - τουλάχιστον σε επίπεδο ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ - έφτασαν στην κατάντια να αναζητούν ακόμα και "θετικά" (!) σημεία σ' αυτή την καταιγιστική επίθεση.

Χωρίς αυταπάτες για τις επόμενες κινήσεις αυτών των ηγεσιών, με απλωμένο όμως το χέρι για κοινή δράση και αγώνα προς όλους τους εργαζόμενους και τους συνδικαλιστές εκείνους που κατανοούν το ρόλο τους, οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις μπαίνουν και πάλι μπροστά σ' αυτό το πανεργατικό αγωνιστικό προσκλητήριο. Στόχος τους, να γίνουν οι κινητοποιήσεις που προγραμματίζονται οι μεγάλες "δεξαμενές" που θα συγκεντρώσουν την οργή και την αγανάκτηση του κόσμου της δουλιάς, ώστε μαζικά, μαχητικά, αποτελεσματικά να δοθεί η μάχη για την αναχαίτιση της επίθεσης. Μάχη, που περνά μέσα από τη διεκδίκηση ουσιαστικών αυξήσεων στους μισθούς ασφαλείας της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, αλλά και των κλαδικών συμβάσεων. Την περιφρούρηση του οχτάωρου και τη διεκδίκηση 7ωρου - 35ωρου - πενθήμερου. Την υπεράσπιση της πλήρους απασχόλησης, κόντρα στον εφιάλτη της "ευελιξίας", του ωρομισθίου και της... απασχολησιμότητας. Το χτίσιμο ενός απροσπέλαστου μετώπου πάλης γύρω από την υπεράσπιση των κατακτήσεων, την κοινωνική ασφάλιση και το σύνολο των θεμελιακών εργατικών δικαιωμάτων.