Ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων - Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 - '74,έκοψε την περασμένη Κυριακή την πρωτοχρονιάτικη πίτα του στην κατάμεστη αίθουσα του Συλλόγου Υπαλλήλων Τράπεζας της Ελλάδας. Στην εκδήλωσημίλησε ο πρόεδρος της ΣΦΕΑ, Μ. Βαρδάνης,υποστράτηγος ε.α., βασικά σημεία της οποίας δημοσιεύουμε:

"Το 1998 να 'ναι χρόνος ειρηνικός με στέρεη δημοκρατία και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να λυθούν τα μεγάλα εθνικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της χώρας και του λαού μας. Στόχο σε αυτή την προοπτική έχουμε να στεκόμαστε στο ύψος του αντιδικτατορικού αγώνα, της αγωνιστικής μας μνήμης και να αγρυπνούμε και να παρεμβαίνουμε γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι. Η κοινωνία μας στο κατώφλι του 21ου αιώνα όχι μόνο δεν έχει κλείσει τις παλιές της πληγές αλλά αντίθετα έχει να αντιμετωπίσει πρωτόγνωρα φαινόμενα, πολυπλοκότερα προβλήματα που ταλανίζουν τους σημερινούς πολίτες όπου Γης".

Και συνέχισε λέγοντας: "Η ανεργία μεγεθύνεται καθημερινά ακόμη και στις ισχυρές χώρες. Ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, η θρησκοληψία είναι σημεία των καιρών. Η βία και η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι καθημερινό φαινόμενο. Η πολυσυζητημένη νέα δομή του ΝΑΤΟ δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να αναβαθμίζει το ρόλο των ΗΠΑ ως επικυρίαρχης δύναμης, που καθορίζει αρμοδιότητες στους συμμάχους σύμφωνα με τα δικά της συμφέροντα, που κύρια είναι οι ασφαλείς δρόμοι στα πετρέλαια του Καυκάσου και του Περσικού Κόλπου. Ολα τα εθνικά θέματα είναι ανοιχτά. Η Κύπρος μετά από 24 περίπου χρόνια εισβολής και κατοχής έπαψε ουσιαστικά να είναι διεθνές πρόβλημα. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι στην οριακή γραμμή θερμού επεισοδίου. Καθημερινές οι παραβιάσεις και οι παραβάσεις στον εναέριο χώρο μας. Καθημερινές οι απειλές και αμφισβητήσεις των εθνικών μας συνόρων. Και μέσα σε όλα αυτά οι υβριστικές δηλώσεις Μπερνς".

"Οι επισημάνσεις αυτές - κατέληξε ο ομιλητής - ίσως να μην ταιριάζουν στη σημερινή εκδήλωση που κατά τα ειωθότα θα πρέπει να 'ναι πανηγυρική. Και άλλες φορές όμως έγινε αναφορά ότι ο Σύνδεσμος δεν μπορεί να 'ναι μια σφραγίδα και για οργάνωση επετειακών εκδηλώσεων. Οφείλουμε όλοι μας να έχουμε παρουσία και λόγο στο κοινωνικό γίγνεσθαι αυτού του τόπου και με καθαρή σκέψη να ανιχνεύουμε το στίγμα της εποχής, να αναλύουμε τα γεγονότα και να επεμβαίνουμε όπου και όταν χρειάζεται. Ο λαός μας σε αυτό το ομιχλώδες τοπίο δείχνει ωριμότητα, αντοχή και πείσμα. Αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να κρατήσει τον πολιτισμό του από τη σχεδιασμένη εισβολή μιας άθλιας υποκουλτούρας. Να κρατήσει τις κατακτήσεις του, που καθημερινά κινδυνεύουν να χαθούν. Να κρατήσει, τέλος, την εθνική του ταυτότητα. Ο καθημερινός του αγώνας και η ωριμότητά του είναι η ελπίδα ενός ξάστερου αύριο. Και με την ελπίδα αυτή ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ το 1998 να 'ναι η απαρχή μιας άλλης πορείας".