Οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές μπορούν να αποτελέσουν μία μεγάλη καμπή στην πολιτική ζωή του τόπου. Να αποτελέσουν ένα υπολογίσιμο βήμα στη συσπείρωση των λαϊκών δυνάμεων σε αντιπαράθεση με τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις και τα δεκανίκια τους και, ειδικά, με αυτούς που κάτω από την ταμπέλα της Αριστεράς έχουν αναδειχτεί οι πιο ένθερμοι συνήγοροι της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και των βασικών επιλογών της άρχουσας τάξης διαφθείροντας συνειδήσεις και αξίες.Τα παραπάνω υπογράμμισε ο Δ. Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας, προχτές την Κυριακή, στο Βόλο στην εκδήλωση που οργάνωσε η ΝΕ Μαγνησίας του Κόμματος για τα 80 χρόνια του ΚΚΕ, αναπτύσσοντας τις θέσεις και τις προτάσεις του Κόμματος για μια άλλη πολιτική υπέρ του λαού, των εργαζομένων.

Η εκδήλωση που έγινε στην αίθουσα του Δημαρχείου Βόλου είχε μεγάλη επιτυχία καθώς παραβρέθηκαν και συμμετείχαν εκατοντάδες κομμουνιστές, αγωνιστές της Αριστεράς και άλλοι δημοκράτες. Την εκδήλωση άνοιξε ο Μ. Τσιώνας, γραμματέας της ΝΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ, ενώ κεντρικός ομιλητής ήταν ο Δημήτρης Γόντικας,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος. Αντιστασιακά τραγούδια απέδωσε η χορωδία του 54ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, ενώ ηθοποιοί απήγγειλαν ποιήματα. Επίσης προβλήθηκε το βίντεο που αναφέρεται στην ιστορική διαδρομή των 80 χρόνων του ΚΚΕ.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Ν. Γκατζής, βουλευτής Μαγνησίας του ΚΚΕ, ο δήμαρχος Βόλου Δ. Πιτσιώρης και Αλμυρού Σπ. Ράππος,οι πρώην δήμαρχοι Βόλου Μ. Κουντούρης και Ν Ιωνίας Βόλου Ανδρ. Βαλαχής,ο πρόεδρος της Ενωσης Αστυνομικών Μαγνησίας Κ. Βουδούρης,ο λογοτέχνης Ηλίας Λεφούσης κ. ά.

Οι εκδηλώσεις στη Μαγνησία για τα 80 χρόνια του ΚΚΕ συνεχίζονται με τη συναυλία που πραγματοποιείται το ερχόμενο Σάββατο 17 - 1 - 1998 στο Γυμναστήριο Νέας Ιωνίας στην οποία θα πάρουν μέρος οι Λ. Χαλκιάς, Μαρία Δημητριάδη και Γιάννης Θωμόπουλος.

Στην ομιλία του ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ανάμεσα στα άλλα τόνισε και τα παρακάτω:

"Εχει μεγάλη και πάντα επίκαιρη σημασία να μη χαλαρώνει ούτε στιγμή η ιδεολογική και πολιτική επαγρύπνηση των κομμουνιστών απέναντι στις μηχανορραφίες και τον αμείλικτο ιδεολογικό πόλεμο που διεξάγουν οι αντίπαλοί μας απέναντι στο ΚΚΕ.

Η ιστορία του Κόμματός μας είναι τόσο πλούσια και διδακτική στον τομέα αυτό, που δεν επιτρέπει εφησυχασμό ούτε ένα λεπτό.

Μόνο πολιτικά αφελείς μπορούν να πιστεύουν ότι οι αντίπαλοί μας έχουν παραιτηθεί από την κύρια επιδίωξή τους να ευνουχίσουν τον επαναστατικό χαρακτήρα της πολιτικής του ΚΚΕ και να επιδράσουν στον προσανατολισμό του. Ενα από τα μέσα που επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν σε αυτή την κατεύθυνση είναι η πολιτική των συμμαχιών. Δεν είναι τυχαίο ότι επιμένουν και επιχειρούν να επιβάλουν, στην ουσία, στο Κόμμα, το είδος των συμμαχιών που αυτό πρέπει να κάνει. Ολη αυτή η φιλολογία, που επιμένουν να καλλιεργούν, περί πολιτικής απομονωτισμού, που δήθεν ακολουθεί το ΚΚΕ, δεν είναι χωρίς σκοπιμότητες.

Ας είναι όμως βέβαιοι ότι έχουν γνώση οι φύλακες και χαραμάδες στην ηγεσία του Κόμματος δεν πρόκειται να βρουν για να κάνουν παιχνίδια.

Ας είναι ακόμα βέβαιοι ότι το ΚΚΕ δεν πρόκειται να παραιτηθεί από την πολιτική των συμμαχιών που είναι στρατηγικής σημασίας ζήτημα.

Αντίθετα, θα εντείνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να σπάσουμε τα φράγματα απομόνωσης που επιχειρούν να στήσουν γύρω από το ΚΚΕ και θα συναντηθούμε με όλες εκείνες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που θα έχουν τη θέληση και το συμφέρον, στον αγώνα για την αλλαγή της σημερινής κατάστασης, είτε σε επιμέρους τομείς, είτε και γενικότερα, για να συγκροτηθεί το αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό μέτωπο.

Είμαστε έτοιμοι και θα κάνουμε κάθε προσπάθεια για να συνεργαστούμε στις προσεχείς δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές με όλους εκείνους, που ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους προτιμήσεις, είναι έτοιμοι να στηρίξουν ένα πρόγραμμα δράσης υπέρ των λαϊκών συμφερόντων και να αντιταχθούν στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της μετατροπής των δήμων σε φορομπήχτες. Να θέσουμε, μέσα από μια πολύμορφη ένταση των προσπαθειών μας, στον ελληνικό λαό το κρίσιμο ζήτημα της προοπτικής του τόπου, που έχει τεθεί επί τάπητος.

Να ανοίξουμε τη συζήτηση για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου και να βάλουμε τις βάσεις για τη δημιουργία του.

Ποια είναι τα βασικά προβλήματα που θέλουμε να συζητήσουμε με όλους τους εργαζόμενους.

Είναι κοινή διαπίστωση ότι η θέση της εργατικής τάξης, της μικρής και μεσαίας αγροτιάς, των επαγγελματιών, των βιοτεχνών και εμπόρων, των συνταξιούχων, των γυναικών, τα τελευταία ιδιαίτερα χρόνια, όχι μόνο δε βελτιώνεται, αλλά αντίθετα επιδεινώνεται σε όλους τους τομείς. Απελπιστική είναι η κατάσταση των ανέργων και της μεγάλης πλειοψηφίας των νέων από την άποψη της προοπτικής.

Γενικότερα η θέση της Ελλάδας χειροτερεύει. Θεωρούν επιτυχία οι κυβερνώντες το ότι έχουν διατηρήσει τη βιομηχανική παραγωγή στα όρια που ήταν το 1980. Και προσπερνούν, σαν να μη συνέβη τίποτα, το γεγονός ότι έκλεισαν δεκάδες μεγάλες βιομηχανίες.

Κατάντησε λίγο - πολύ να θεωρείται κατάρα γιατί έχουμε τη δυνατότητα για μια σχετικά μεγάλη αγροτική παραγωγή.

Χρόνια τώρα ο λαός μας καλείται να πληρώνει αδιάκοπα χρέη και ελλείμματα χωρίς να υπάρχει τέλος.

Φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται ξεπερασμένη αντίληψη, και η πιο αναιμική ακόμα διαμαρτυρία για τη βαθύτερη υποδούλωση της χώρας στο ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους.

Είναι επίσης κοινή πεποίθηση ότι οι απώλειες που έχουν οι εργαζόμενοι στα εισοδήματά τους, στις διάφορες κοινωνικές παροχές, στα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά τους δικαιώματα, δεν έχουν πάει στο άγνωστο, αλλά έχουν γίνει πλούτος, αμύθητος πλούτος και πολιτική δύναμη στα χέρια λίγων και των αυλικών τους.

Το ίδιο ισχύει και για τα κρατικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος.

Ο, τι η Ελλάδα έχει χάσει σε κυριαρχία, οικονομία και εθνικά, έχει περάσει στη δικαιοδοσία των πολυεθνικών και στους ιμπεριαλιστές.

Αυτά όλα, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, είναι αποδεκτά και παραδεκτά από την πλειοψηφία του λαού. Εκείνο όμως που δεν έχει ακόμα συνειδητοποιηθεί είναι ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική βελτίωσης της σημερινής κατάστασης προς το καλύτερο όσο συνεχίζεται η ίδια πολιτική. Επιπρόσθετα, είναι βέβαιο, σε ό,τι αφορά το λαό, θα πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο.

Η εκτίμηση αυτή του ΚΚΕ δεν είναι αυθαίρετη. Στηρίζεται σε μια ολοκληρωμένη και σε βάθος ανάλυση της κατάστασης. Αλλωστε οι μέχρι τώρα προβλέψεις του δυστυχώς έχουν επαληθευτεί.

Οποιος κι αν βρίσκεται στο τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας, είτε το ΠΑΣΟΚ, είτε η ΝΔ, είτε σε συνεργασία με διάφορες τσόντες από τα "αριστερά" ή από τα "δεξιά" η ίδια πορεία θα συνεχίζεται. Αυτές οι δυνάμεις δεν έχουν πολιτικές για το λαό, παρά μόνο πολιτικές και δεσμεύσεις προς την πλουτοκρατία, το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους Αμερικάνους. Γι' αυτούς είναι μονόδρομος η υπηρέτηση αυτών των συμφερόντων και αμάρτημα κάθε ιδέα σύγκρουσης με τις επιθυμίες αυτών των δυνάμεων.

Ο λαός μας επόμενα δεν έχει να περιμένει τίποτα το καλό από αυτές τις δυνάμεις, παρά μόνο νέα δεινά και βάσανα. Νέες μεθόδους και μορφές εκμετάλλευσης, σύγχρονα μέσα καταπίεσης και χειραγώγησης, νέα δεσμά υποταγής και απεμπόλησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Από τη σύντομη αυτή ανάλυση της κατάστασης απορρέουν δύο μεγάλα και σοβαρά καθήκοντα για όλο το Κόμμα, τις Κομματικές Οργανώσεις, τα μέλη, τους οπαδούς και φίλους του Κόμματος, τους Κνίτες και τις Κνίτισσες.

Να ανοίξουμε συζήτηση με όλες τις λαϊκές δυνάμεις για το τι πρέπει και πώς θα γίνει για να σταματήσει ο επικίνδυνος αυτός κατήφορος και να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση.

Ποια είναι η λύση, που υποδείχνει το ΚΚΕ.

Να αρχίσει ο αγώνας με στόχο να ανατραπεί το κυρίαρχο μπλοκ δυνάμεων που κυβερνάει αυτόν τον τόπο.Μόνο τότε μπορεί να αρχίσει η λύση των μεγάλων προβλημάτων που βασανίζουν το λαό και τον τόπο. Οπως το πρόβλημα της ανεργίας και της ικανοποίησης των βασικών κοινωνικών αναγκών. Οσο αφήνουμε αυτές τις δυνάμεις να κυβερνούν και να χώνουν πιο βαθιά τη χώρα στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, τόσο πιο δύσκολη θα γίνεται η επανόρθωση των καταστροφικών συνεπειών. Δεν πρέπει να αφήσουμε άλλα περιθώρια. Ηρθε ο καιρός να περάσουμε στην αντεπίθεση.

Ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει μόνο δίκιο, αλλά και τη δύναμη, φτάνει να οργανώσει τις δυνάμεις του.

Εδώ βρίσκεται και η ουσία της πρότασης του ΚΚΕ.

Να οργανωθεί ο λαός σε μία νέα πολιτική δύναμη, το αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό μέτωπο.

Να πάψει να ελπίζει και να στηρίζει τις σημερινές πολιτικές δυνάμεις που θεωρούν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, για την ανάπτυξη και την πρόοδο του τόπου, έξω από το μονόδρομο που καθορίζουν οι Βρυξέλλες.

Να καλέσουμε τολμηρά το λαό και τους νέους να γυρίσουν την πλάτη σε αυτές τις δυνάμεις. Ας αρχίσει αυτό το ξήλωμα από τους τόπους δουλιάς για να απαλλαγούν τα συνδικάτα από τις συμβιβασμένες ηγεσίες και τους εργατοπατέρες.

Οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές μπορούν να αποτελέσουν μία μεγάλη καμπή στην πολιτική ζωή του τόπου.

Να αποτελέσουν ένα υπολογίσιμο βήμα στη συσπείρωση των λαϊκών δυνάμεων σε αντιπαράθεση με τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις και τα δεκανίκια τους και ειδικά με αυτούς που κάτω από την ταμπέλα της Αριστεράς έχουν αναδειχτεί οι πιο ένθερμοι συνήγοροι της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και των βασικών επιλογών της άρχουσας τάξης διαφθείροντας συνειδήσεις και αξίες.