Αποτέλεσμα της αντεργατικής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων, οι συντάξεις έπεσαν στην εξαετία 1991-1996 σε πραγματικές τιμές 1990. Οι γήρατος - αναπηρίας από 20 Ημερομίσθια Ανειδίκευτου Εργάτη (ΗΑΕ) έπεσαν σε 15,5 και οι συντάξεις λόγω θανάτου από 18 ΗΑΕ σε 13,8. Η σκλήρυνση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης, που επέβαλαν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, αφαίρεσαν δικαιώματα και χειροτέρεψαν τις συντάξεις σε όλες τις μεγάλες ομάδες εργαζομένων. Οι απώλειες εισοδήματος όλων των συνταξιούχων του ΙΚΑ από τον πληθωρισμό, τις κρατήσεις στις συντάξεις, τη συμμετοχή στα φάρμακα, την αλλαγή του υπολογισμού των συντάξεων από διετία σε πενταετία και τη χειροτέρευση του τρόπου συνταξιοδότησης, υπολογίζονται για την πενταετία 1991-1996, σε πάνω από 600 δισ. δραχμές.

Αντίθετα, παρέμεινε άθικτο το παρα-ασφαλιστικό καθεστώς με τις διακρίσεις και τις πολλαπλές ασφαλίσεις. Οι συντάξεις - μαμούθ, που χορηγούνται σε στελέχη του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, διοικητές, συμβούλους, βουλευτές, μεγαλοδημοσιογράφους, βιομήχανους, εμπόρους κτλ., αυξήθηκαν από 200 χιλιάδες δραχμές το 1988 σε πάνω από 1 εκατομμύριο δραχμές σήμερα, χωρίς να έχουν δώσει οι ίδιοι τις ανάλογες εισφορές.