Τις μέρες αυτές γινόμαστε μάρτυρες και θεατές μιας μεγάλης εκστρατείας "λατρείας" του "τελευταίου ρομαντικού", όπως αποκαλούν τον Τσε Γκεβάρα. Ανθρωποι και γραφίδες, που ως επί το πλείστον "έχουν λακίσει" από το λαϊκό κίνημα, τρέχουν να προλάβουν θέση στην ουρά που σχηματίζεται για την καπηλεία και εκμετάλλευση αυτού του διεθνιστή - αντάρτη, παρελαύνουν στα τηλεοπτικά "παράθυρα" και τις στήλες του Τύπου, για να μας πείσουν ότι το όραμα της επανάστασης απομακρύνεται και ότι, αν είναι κάτι που θα πρέπει να μένει, από το "ζωντανό μύθο του Τσε", αυτό είναι το... πολιτιστικό και... ηθικό πρότυπο. Και έτσι να ήταν, δε μας εξηγούν πώς μπορεί να υπάρξει το πολιτιστικό και ηθικό πρότυπο του Τσε, ξεκομμένο από την πολιτική του συγκρότηση, τη μαρξιστικολενινιστική ιδεολογία του!

Αυτό που θέλουν να ξεχνούν και το θάβουν είναι ότι ο Τσε ήταν κομμουνιστής - επαναστάτης - διεθνιστής, που δε δολοφονήθηκε τυχαία από τη ΣΙΑ, μα γιατί έσπερνε στο διάβα του την ελπίδα στους απλούς ανθρώπους, τους εργάτες και αγρότες ότι με την πάλη τους θα αλλάξουν τη ζωή τους, όπως το έκαναν πράξη στο ηρωικό Νησί της Επανάστασης, την Κούβα, το Γενάρη του '59. Οσο και να προσπαθούν αυτοί οι ερευνητές - "λάτρεις" του, είτε γιατί ακριβώς δε θέλουν να χάσουν τους διπλούς και τριπλούς παχυλούς μισθούς τους (από την αλλαγή της κοινωνίας), είτε γιατί βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία (φυσικά πάλι με μεγάλες "υλικές" απολαβές), δε θα μπορέσουν να σβήσουν την "κάψα" της νεολαίας, στην ηλικία και την ψυχή, για τον επαναστάτη Τσε.

Ο Τσε και νεκρός εμπνέει φόβο στους αστούς που τον ξορκίζουν, ξορκίζοντας ταυτόχρονα την ιδεολογία του, τις αξίες του, τα ιδανικά του, τη δράση του, το όραμά του για το μέλλον των λαών. Ενα μέλλον χωρίς τους γνωστούς μετά θάνατον επίδοξους "λάτρεις" του, κεφαλαιοκράτες και τα τσιράκια τους. Τα ξόρκια τους δείχνουν το φόβο τους από "τους κολασμένους της γης", που βαδίζουν στα χνάρια του. Και αφού δεν μπορούν να σβήσουν την ιστορία του, αφού δοκίμασαν μάταια να θάψουν, μαζί με τη φυσική του εξόντωση, την ελπίδα των καταπιεσμένων για κοινωνικές αλλαγές, για να διαφεντέψουν οι ίδιοι τα αγαθά που δημιουργούν, προσπαθούν να μετατρέψουν ένα σύμβολό της σε "αβλαβές εικόνισμα", ακριβώς για να ευνουχίσουν το περιεχόμενο της ίδιας της επανάστασης και της επαναστατικής διδασκαλίας και κοσμοθεωρίας.

Ο Τσε πάντα θα έχει μια θέση στην καρδιά και στη σημαία αυτών που αντιστέκονται, που δε βολεύονται, που παλεύουν για την απελευθέρωση του ανθρώπου, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Η καλύτερη τιμή για τον Τσε, με αφορμή τα 30 χρόνια από τη δολοφονία του είναι, όχι μόνο να τον υπερασπιζόμαστε από την "γκλαμουριά" της εμπορευματοποίησης, όχι μόνο ναδιδασκόμαστε από τα κατορθώματα και τα λάθη του, μα πάνω απ' όλα να γεμίζουμε τη ζωή μας με τις αξίες που συμβολίζει, να αναπτύσσουμε την προσωπικότητά μας μέσα από το συνεχόμενο, καθημερινό, συλλογικό, ταξικό αγώνα, ενάντια στην αστική θεοποίηση της ατομικής διαδρομής με τα φετίχ και τα ψεύτικα είδωλα. Με όλες τις μορφές, "μέχρι την τελική νίκη για πάντα".