Εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχει γίνει πλέον συνήθεια, όταν περάσουν 100 μέρες, οι νεοεκλεγείσες κυβερνήσεις να κάνουν ένα πρώτο απολογισμό του έργου τους. Καμιά φορά ο απολογισμός αυτός μπορεί να είναι και θετικός, ανάλογα βέβαια με το ποιες πολιτικές δυνάμεις βρίσκονται στην εξουσία. Η νέα, όμως, δεξιά κυβέρνηση της γειτονικής μας Βουλγαρίας, η οποία βρίσκεται πέντε περίπου μήνες στην εξουσία, δεν έχει να επιδείξει κανένα θετικό έργο. Αντίθετα, η κατάσταση καθημερινά πάει από το κακό στο χειρότερο...

Μια πρώτη γεύση, λοιπόν: Μόνο στη διάρκεια του περασμένου Αυγούστου, ο ασταμάτητα ανερχόμενος πληθωρισμός έτρεχε με ρυθμούς της τάξης του 4% περίπου. Από την πρώτη του Σεπτέμβρη οι τιμές των καυσίμων αυξήθηκαν κατά 15%, της βενζίνης κατά 10% και του φωταέριου κατά 6%. Ο σημερινός, όμως πρωθυπουργός, Ιβάν Κοστόφ, ο οποίος προέρχεται από το δεξιό κόμμα της Ενωσης Δημοκρατικών Δυνάμεων, σε σχετικές του δηλώσεις, υποστήριξε ότι ο ραγδαία ανερχόμενος πληθωρισμός στη Βουλγαρία οφείλεται στην πτώση του γερμανικού μάρκου απέναντι στο δολάριο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Γιατί, όπως τόνισε, με την ίδρυση του Νομισματικού Συμβουλίου, το βουλγαρικό λέβα είχε προσδεθεί στο γερμανικό μάρκο.

Από την άλλη πλευρά, όμως, η δυστυχία και η ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου, έχουν δημιουργήσει τέτοια απογοήτευση και απόγνωση στον βουλγαρικό λαό, ο οποίος, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν ξένοι ανταποκριτές στη Σόφια, "κωφεύει" όλο και περισσότερο στις μεγαλόστομες δηλώσεις και οποιεσδήποτε υποσχέσεις των κυβερνώντων. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι γνωρίζει πολύ καλά ότι καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει κανένα θαύμα σε διάστημα λίγων μηνών, που βρίσκεται στην εξουσία. Η φτώχεια, λοιπόν, στην πρώην αυτή σοσιαλιστική χώρα προσλαμβάνει όλο και δραματικότερες διαστάσεις με αποτέλεσμα ν' αποτελεί όλο και περισσότερο "μόνιμη πηγή επικείμενων κοινωνικών εκρήξεων... ".

Κατά τα άλλα, η σημερινή κυβέρνηση την ευθύνη για τη ραγδαία αυτή αύξηση των τιμών την επιρρίπτει στους διάφορους καιροσκόπους, στη βουλγαρική μαφία και γενικά στη διαφθορά που επικρατεί σ' όλους τους οικονομικούς και κοινωνικούς τομείς της χώρας. Κι όμως, τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση Κοστόφ ενάντια στη χαώδη αυτή κατάσταση, το λιγότερο αστεία μπορούν να θεωρηθούν. Κατά της μαφίας, η οποία σήμερα ελέγχει το 70% της βουλγαρικής οικονομίας, η κυβέρνηση, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, δεν τολμά να πάρει ούτε ένα μέτρο...

Σχετικά, θα πρέπει να υπογραμμιστεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι, η μαφία στη Βουλγαρία δεν αποτελεί καθόλου τωρινό φαινόμενο. Η εμφάνιση και το ρίζωμά της άρχισε την επόμενη κι όλας της ανατροπής του σοσιαλιστικού καθεστώτος στη γειτονική μας χώρα. Τα πρώτα της στελέχη για τη θωράκιση των παράνομων και εγκληματικών πράξεών της τα στρατολόγησε από τους χιλιάδες νεαρούς ταλαντούχους αθλητές της χώρας, οι οποίοι είχαν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις προπονήσεις τους στα στάδια, μένοντας έτσι στη μεγάλη τους πλειοψηφία άνεργοι και χωρίς καμιά προοπτική. Αυτοί, όμως διέθεταν ρωμαλέα σώματα και είχαν συνηθίσει στην πειθαρχία και την τάξη, γεγονός που έσπευσαν να το εκμεταλλευτούν οι μαφιόζικες συμμορίες. Σε πρώτη γραμμή είχαν πλησιάσει τους παλαιστές, οι οποίοι προέρχονταν από την περίφημη Βουλγαρική Σχολή Πάλης. Τους χρησιμοποιούσαν κάθε φορά που οι μαφιόζοι ήθελαν να πωλήσουν "προστασία" σε διάφορες ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες στο μεταξύ, φύτρωναν σαν τα μανιτάρια. Αποστολή τους ήταν να σπάζουν βιτρίνες, να συντρίβουν αυτοκίνητα, ακόμα και να ξυλοκοπούν άγρια ανθρώπους, οι οποίοι δεν ήταν πρόθυμοι να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της μαφίας.

Ετσι, λοιπόν, το βουλγαρικό κράτος, που μετά το 1989 κατέρρεε συνεχώς, η διεφθαρμένη αστυνομία, καθώς και γεωγραφική θέση της χώρας ευνοούσαν σημαντικά τη ραγδαία διάδοση του οργανωμένου εγκλήματος. Αυτό, λοιπόν, όχι μόνο είχε ρίξει βαθιές ρίζες στην ίδια τη Βουλγαρία, αλλά ταυτόχρονα είχε εγκαθιδρύσει διασυνδέσεις με δομές της μαφίας άλλων χωρών. Ακόμα, είχε εκμεταλλευτεί το εμπάργκο, που είχε επιβληθεί στη Σερβία με αποτέλεσμα να εξασφαλίσει τεράστια χρηματικά ποσά. Στη συνέχεια, τα χρήματα αυτά ξεπλύθηκαν και διοχετεύτηκαν σε παράνομες οικονομικές δοσοληψίες...

Κι όλα αυτά συνέβαιναν και συμβαίνουν κάτω από τα μάτια των τελωνειακών και αρμόδιων αστυνομικών αρχών. Μέχρι τώρα, ούτε ένας από τους εγκληματίες αυτούς δεν έχει καταδικαστεί. Σήμερα, στη Βουλγαρία, οι πρώην αυτοί μαφιόζοι είναι μεγαλοεπιχειρηματίες. Στην κατοχή τους βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος των Ασφαλιστικών Εταιριών της χώρας. Ακόμα, είναι ιδιοκτήτες μεγάλων ποδοσφαιρικών σωματείων, μαγαζιών με τυχερά παιχνίδια και ελέγχουν την οικονομία πετρελαίου της Βουλγαρίας. Οι μεγαλονονοί, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, περνούν τον καιρό τους σε διάφορα κοσμικά κέντρα με πολιτικούς. Μάλιστα δε ένας απ' αυτούς, συχνά φιλοξενούσε στο μαγαζί του τον Γενικό Κρατικό Εισαγγελέα της Σόφιας.

Στο μεταξύ, η βιομηχανική παραγωγή πέφτει ασταμάτητα, ενώ οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις που πρόκειται να πραγματοποιηθούν δεν έχουν αρχίσει ακόμα. Οι αναμενόμενες επενδύσεις δε φαίνεται να έρχονται κι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, καμιά θετική προοπτική δε διαγράφεται στον ορίζοντα...

Κατά τα άλλα, όπως αναφέρεται, το Νομισματικό Συμβούλιο "έχει αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του" στις βουλγαρικές τράπεζες, γεγονός που σημαίνει ότι η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα και η μεταβίβασή του στους ξένους επιχειρηματίες είναι πλέον αποφασισμένη υπόθεση... Γενικά, όμως, αυτή τη στιγμή εκφράζεται απαισιοδοξία για προσέλκυση ξένων επενδυτών, οι οποίοι θα έχουν βέβαια στη διάθεσή τους μια πάρα πολύ φθηνή εργατική δύναμη, αλλά δε θα έχουν τη δυνατότητα διάθεσης των προϊόντων τους στην ίδια τη Βουλγαρία. Κι αυτό εξηγείται απλά και μόνο από το γεγονός ότι, σήμερα το 70% των Βούλγαρων εργαζομένων στερούνται μιας ουσιαστικής αγοραστικής δύναμης και μόλις είναι σε θέση ν' αγοράσουν έστω και τα στοιχειωδέστατα για την επιβίωσή τους...

Τέλος, τόσο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όσο και η Παγκόσμια Τράπεζα, έχουν από καιρό τώρα δώσει τις κύριες κατευθύνσεις για την εξέλιξη της βουλγαρικής οικονομίας, που συνίστανται βασικά στις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και στοχεύουν στην παλινόρθωση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην πρώην αυτή σοσιαλιστική χώρα. Ομως, η επικείμενη ιδιωτικοποίηση της κρατικής βιομηχανίας και άλλων οικονομικών κλάδων, στο άμεσο μέλλον, θα έχουνάμεση οδυνηρή συνέπεια να χάσουν τη δουλιά τους άλλοι 100.000 Βούλγαροι εργαζόμενοι με αποτέλεσμα η ήδη μαζική ανεργία να εχτιναχθεί σε νέα πρωτόγνωρα ύψη... Αυτή από 16%, που είναι σήμερα, θα φτάσει στο τέλος αυτού χρόνου στο 25% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας.

Ν - Η - Η