Σε παρέμβασή του στην κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, σχετικά με τη "συνεργασία για την ενίσχυση των δημοκρατικών συστημάτων στην Ευρώπη και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας", ο βουλευτής του ΚΚΕ Στρατής Κόρακας αποκάλυψε τον υποκριτικό χαρακτήρα της δήθεν ενίσχυσης της δημοκρατίας και έδωσε την πραγματική εικόνα για την τρομοκρατία. Είπε χαρακτηριστικά:

"Γίνεται σχεδόν πάντα αναφορά σε συστήματα χωρών "προς εκδημοκρατισμό", εννοώντας κυρίως τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, αλλά σπάνια κοιτάμε το δικό μας σπίτι, παρά το ότι υπάρχουν πάντα αντιδημοκρατικοί κανόνες, νόμοι και πρακτικές στις ίδιες τις χώρες μας.

Χτες αναφέρθηκα στη συνέχιση του "Berufsverboten", δηλαδή στην απαγόρευση πρόσληψης κομμουνιστών στο δημόσιο τομέα στη Γερμανία, μιας χώρας που ωστόσο ισχυρίζεται ότι είναι δημοκρατική.

Θα αναφέρω επίσης τα εκλογικά συστήματα των χωρών μας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας στην οποία βρισκόμαστε, της Ελλάδας, της Γερμανίας και ακόμα περισσότερο της Τουρκίας. Εχει το ίδιο βάρος σε αυτά τα εκλογικά συστήματα η ψήφος των πολιτών; Στην Ελλάδα για παράδειγμα γνωρίσαμε εκλογικά συστήματα σύμφωνα με τα οποία χρειάζονταν 100.000 ψήφοι για να εκλεγεί ένας κομμουνιστής βουλευτής και 12.000 για να εκλεγεί ένας βουλευτής της Δεξιάς. Θα μπορούσα να αναφέρω πάρα πολλά παραδείγματα αντιδημοκρατικών πρακτικών στις χώρες μας.

Σχετικά με την τρομοκρατία θα ήθελα να επιμείνω - αφού η άλλη πλευρά της τρομοκρατίας αναφέρθηκε αρκετά στην κρατική τρομοκρατία που εκδηλώνεται τόσο στο εσωτερικό, όσο και έξω από τα σύνορα μιας χώρας. Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό θέλω να αναφερθώ στη δράση των ειδικών δυνάμεων καταστολής που διαθέτουμε στις χώρες μας για τη διάλυση των διαδηλώσεων της εργατικής τάξης, του λαϊκού κινήματος γενικότερα. Μπορώ να σας φέρω την προσωπική μου μαρτύρια από τη χώρα μου για του λόγου το ασφαλές. Φθάνει να σας πω, και δε νομίζω ότι είμαστε η μόνη χώρα, ότι η αυλή του Ελληνικού Κοινοβουλίου μετατρέπεται συχνά σε χώρο στάθμευσης των ειδικών δυνάμεων εναντίον των διαδηλωτών που έρχονται στη Βουλή για να μας γνωρίσουν τα προβλήματά τους. Παραβρεθήκαμε σε περιπτώσεις βίαιων επιθέσεων εναντίον γερόντων συνταξιούχων που ήρθαν μπροστά στη Βουλή και την Πρωθυπουργική Εδρα για να μας πουν ότι δεν τους φτάνει η σύνταξη για να ζήσουν. Δεν έχουμε εδώ μιας μορφή τρομοκρατίας;

Πρέπει επίσης να μιλήσουμε και για την κρατική τρομοκρατία, που εξάγεται στο εξωτερικό ή εκδηλώνεται στο εσωτερικό των ίδιων των χωρών με στρατιωτικά μέσα. Εννοώ φυσικά την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων στο εξωτερικό για την επιβολή συγκεκριμένων πολιτικών και συμφερόντων, εννοώ επίσης την Τουρκία και άλλες χώρες που διεξάγουν μάχες εναντίον λαών, εθνοτήτων που αγωνίζονται να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη δικαιώματά τους, δικαιώματα που εμείς εδώ υποτίθεται ότι υπερασπιζόμαστε".

Ο μεγαλύτερος οργανισμός διεθνούς τρομοκρατίας, είπε ο Στρ. Κόρακας, είναι η CIA, και συνέχισε: "Πρώην πράκτορές της μας διηγούνται για παράδειγμα πόσες φορές αυτός ο οργανισμός αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Φιντέλ Κάστρο, τον Καντάφι. Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να μην συμφωνεί με τους ηγέτες, αλλά δεν μπορεί να μην καταδικάσει τέτοιες πράξεις. Να θυμίσουμε ότι οι Αμερικάνοι τρομοκράτες βομβάρδισαν το ίδιο το σπίτι του Καντάφι. Και όμως η CIA, που μας μιλά καθημερινά για αγώνα κατά της τρομοκρατίας, θεωρεί τη δική της τρομοκρατία "αντιτρομοκρατική δράση". Θα αναφέρουμε επίσης τρομοκρατικές πράξεις εναντίον επαναστατικών ή απλώς δημοκρατικών οργανώσεων. Πράγματι, πόσοι άνθρωποι δολοφονήθηκαν στο εσωτερικό και το εξωτερικό στα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών και πόσοι Κούρδοι, είτε προέρχονται από την Τουρκία, το Ιράν ή το Ιράκ; Πόσοι άλλοι δημοκράτες και πατριώτες διαφόρων χωρών, χαρακτηριζόμενοι τρομοκράτες δολοφονήθηκαν στη χώρα τους ή το εξωτερικό; μιλάμε όμως σπάνια για αυτές τις πράξεις τρομοκρατίας.

Αντίθετα γίνεται συχνά λόγος για πράξεις τρομοκρατίας ατόμων ή οργανώσεων. Αφού σημειώσω, την αντίθεσή μας σε τέτοιες πράξεις τρομοκρατίας θέλω να σημειώσω ότι κατά τη γνώμη μας συχνά είναι πράξεις απελπισίας που βλάπτουν τις ιδέες στο όνομα των οποίων αυτές διαπράττονται. Ωστόσο, πρέπει να σημειώσουμε ότι ορισμένες οργανώσεις δε θα μπορούσαν ποτέ να υπάρξουν εάν δεν είχαν δεσμούς με τις μυστικές υπηρεσίες ασφαλείας και πληροφοριών της χώρας στην οποία δρουν ή άλλων χωρών, καθώς επίσης και με οικονομικά συμφέροντα. Σχετικά με αυτό, θα ήθελα να αναφερθώ πάλι στο παράδειγμα της Ελλάδας όπου δρα μια τρομοκρατική οργάνωση με τίτλο "17 Νοέμβρη" που χτυπά, σκοτώνει από το 1974, δηλαδή εδώ και 23 χρόνια. Ούτε ένα μέλος της οργάνωσης αυτής δεν έχει ακόμα συλληφθεί, εκτός από δύο Αμερικανούς "διπλωμάτες" που συνελήφθησαν με όπλα και άλλα εργαλεία παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιεί αυτή η οργάνωση. Την ίδια μέρα φυγαδεύτηκαν στις ΗΠΑ...

Τέλος, ας αναφερθούμε επίσης, στην περίπτωση της Τουρκίας και να θυμίσουμε το ατύχημα που προκλήθηκε στο Σουρσιλούκ. Ενας διευθυντής της αστυνομίας, ένας αρχηγός της τούρκικης μαφίας και ένας βουλευτής της κυρίας Τσιλέρ σκοτώθηκαν στο ίδιο ατύχημα μαζί. Τι γύρευαν μαζί; Δώστε μου μια απάντηση".