"Διατεταγμένη υπηρεσία" η παρακολούθηση των δραστηριοτήτων του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος. Για άλλη μια φορά έγινε φανερό ότι τα Σώματα Ασφαλείας (ΣΑ) είναι προσανατολισμένα στην παρακολούθηση και καταστολή των λαϊκών αγώνων. Αυτή είναι εκσυγχρονιστική πολιτική της κυβέρνησης του Κ. Σημίτη.

Ας έκανε τον αφελή ο κ. Ρωμαίος πρόσφατα στη Βουλή, αναρωτώμενος πώς αποδεικνύεται η θέση του ΚΚΕ για τον αντιλαϊκό προσανατολισμό των ΣΑ.

Ασφαλώς αυτό δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο. Εχει ιστορία και συνέχεια, ενώ έχουν καταγγελθεί και πρόσφατα παρόμοια περιστατικά. Μόνο που η κυβέρνηση απέρριπτε τις σχετικές καταγγελίες, αρνιόταν την ύπαρξη αστυνομικών σε διατεταγμένη υπηρεσία για την παρακολούθηση των λαϊκών εκδηλώσεων.

Αυτή τη φορά όμως δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, γιατί ο ασφαλίτης πιάστηκε στα πράσα και ομολόγησε την ταυτότητα και αποστολή του, όπως ομολογήθηκε και από τον άμεσα υπηρεσιακό προϊστάμενό του η "άνωθεν εντολή" που είχαν.

Ακόμα όμως και αυτό το ατράνταχτο στοιχείο, που δεν μπορεί να αποσιωπήσει η κυβέρνηση, όπως έκανε και με προηγούμενα περιστατικά, επιχειρεί να το διαστρεβλώσει προδικάζοντας την αποσιώπηση των ευθυνών της.

Ταυτόχρονα όμως η κυβέρνηση επιχειρεί να νομιμοποιήσει την αστυνομική παρουσία (με στολή και χωρίς στολή) και παρακολούθηση λαϊκών εκδηλώσεων ακόμα και... συσκέψεων, στον "περιβάλλοντα χώρο", στο όνομα της... προστασίας τους!!!

Είναι φανερό πού οδηγεί αυτό.

Είναι φανερό ότι οι κομμουνιστές είναι ο πρώτος αλλά όχι ο μόνος στόχος. Ολοι οι εργαζόμενοι και το συνδικαλιστικό τους κίνημα πρέπει να αντιπαρατεθούν σ' αυτή την πορεία. Η ανάγκη της αντίστασης αυτής συμπεριλαμβάνει και τα συνδικαλιστικά όργανα των αστυνομικών.

Οι μέθοδοι παρακολούθησης και καταστολής δεν τους εξαιρούν. Μια τέτοια εξέλιξη όχι μόνο δεν είναι άσχετη με το χώρο, αλλά θα δυναμώσει και τον αυταρχισμό και τα διάφορα επακόλουθά του μέσα στα ΣΑ. Οι "λίστες του αίσχους", που δικαιολογημένα καταγγέλλουν οι αστυνομικοί, είναι αποτέλεσμα τέτοιων μεθόδων παρακολούθησης και φακελώματος που εφαρμόζονται μέσα στην Αστυνομία. Ακόμη, επίσης, χειρότερες μέρες θα γνωρίσει ο ήδη κουτσουρεμένος συνδικαλισμός των αστυνομικών.

Το συνδικαλιστικό τους κίνημα με τη δράση του πρέπει να αντιστέκεται στη μετατροπή του αστυνομικού προσωπικού σε μέσο για την παραβίαση συνταγματικών ελευθεριών. Αλλιώς, άθελά του μπορεί να γίνεται συνεργός σε μια πορεία με αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο των αστυνομικών, στα προβλήματά τους.

Ταυτόχρονα και το λαϊκό κίνημα πρέπει να παλέψει για την απόδοση όλων των συνταγματικών δικαιωμάτων στους αστυνομικούς καθώς και πλήρων συνδικαλιστικών ελευθεριών.

Ενώ είναι γνωστές οι τεράστιες ελλείψεις αλλά και οι δυνατότητεςτης Αστυνομίας να προσφέρει κοινωνικές υπηρεσίες για την προστασία του πολίτη, για την αντιμετώπιση του κοινού και οργανωμένου εγκλήματος, η κυβέρνηση φαίνεται θεωρεί εγκληματικότητα πρώτα απ' όλα τον αγώνα των εργατών. Ο "εσωτερικός κίνδυνος" θεωρείται σημαντικότερος από τους εμπόρους ναρκωτικών. Εκεί στρέφεται κατά κύριο λόγο ο πυρήνας των προσπαθειών της κυβέρνησης. Οταν μιλά για τη βελτίωση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, εννοεί την ασφάλεια της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, του εργασιακού μεσαίωνα. Αυτό πρώτ' απ' όλα θέλει να διασφαλίσει, γιατί έρχονται μπόρες.

Οι άθλιες συνθήκες εργασίας και εγκατάστασης της πλειοψηφίας των αστυνομικών, τα μη επαρκώς επανδρωμένα τμήματα και υπηρεσίες, όπως η Τροχαία, η Δίωξη των ναρκωτικών, έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Και ας μη μας πει κανείς υπερβολικούς. Αν η κυβέρνηση έχει αντίρρηση, ας μας απαντήσει: Γιατί κάνουν χρυσές δουλιές οι σεκιούριτι; Ποια κενά "δικαιολόγησαν" την ύπαρξή τους; Ποιος νομιμοποίησε και συμπλήρωσε το περιεχόμενο της αποστολής τους;

Ο προσανατολισμός των ΣΑ είναι η καταστολή του λαϊκού κινήματος. Γι' αυτό διατηρείται και ενισχύεται ο στρατιωτικός χαρακτήρας του Σώματος και ιδιαίτερα σε ειδικότερους τομείς καταστολής (ΜΑΤ - ΕΚΑΜ). Σ' αυτή την κατεύθυνση εντάσσονται και οι "σκέψεις" για τη δημιουργία αστυνομικών δυνάμεων ταχείας επέμβασης.

Ο αυταρχισμός έχει δυναμώσει όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας αλλά και με μηχανισμούς διακρατικού επιπέδου (δυνάμεις Ταχείας Επέμβασης, EUROPOLκ.ά.).

Παραθέτουμε μερικά στοιχεία που καταδείχνουν την ενίσχυση του αυταρχισμού:

• Η Συμφωνία Σένγκεν που τώρα εντάσσεται στο Κοινοτικό Δίκαιο και θα επικυρωθεί μαζί με τη Διακυβερνητική του Αμστερνταμ.
• Ο νόμος για το ηλεκτρονικό φακέλωμα που περιλαμβάνει τα πάντα.
• Η νομιμοποίηση και λειτουργία ιδιωτικών στρατών σεκιούριτι γιατρομοκράτηση, ιδιαίτερα στους τόπους δουλιάς.
• Τα διάφορα επεισόδια αυταρχισμού που καταγγέλλονται, όπως η πρόσφατη έφοδος σε συγκέντρωση του ΚΚΕ σε χωριό της Αχαϊας, πάνοπλων αστυνομικών για τη σύλληψη αλλοδαπού... σε παρακείμενο καφενείο.
• Η προσπάθεια να οργανωθεί σε δημοτικό επίπεδο ιδιαίτερο αστυνομικό σώμα με ανάλογα χαρακτηριστικά.
• Οι έφοδοι, οι αναίτιες συλλήψεις και ο ξυλοδαρμός αθώων πολιτών.
• Οι δηλώσεις για περιορισμό και παρεμπόδιση συγκεντρώσεων στο κέντρο της Αθήνας στο όνομα της ελεύθερης κυκλοφορίας!

Η πολιτική που γυρίζει τον εργάτη στο μεσαίωνα απαιτεί όχι μόνο ενδυνάμωση της πρόληψης και καταστολής των λαϊκών αγώνων, αλλά και των μέσων που απαιτούνται γι' αυτό.

Απαιτεί το στήσιμο και τη γιγάντωση διαφόρων μηχανισμών (επίσημων και ανεπίσημων) σε προσωπικό και μέσα. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια απλή επανάληψη ορισμένων από τις πρακτικές του παρελθόντος (αυτές δε σταμάτησαν ποτέ) αλλά με μια πολυσύνθετη διαδικασία παρακολούθησης, τρομοκράτησης, πιέσεων και εξαγορών με πολύμορφους τρόπους και μέσα, που δυναμώνει.

Διαδικασία για την οποία προχώρησε σε μεγάλο βαθμό και ο τεχνολογικός εξοπλισμός.

Φανερά και μυστικά κονδύλια εκατοντάδων δισεκατομμυρίων διατίθενται για την ολοκλήρωση της ετοιμότητας αυτών των μηχανισμών με την οικονομική συνδρομή και πίεση της ΕΕ.

Είναι φανερό. Η κυβέρνηση είναι τρομοκρατημένη. Φοβάται τις αντιδράσεις που προκαλεί η πολιτική της. Φοβάται την απήχηση των θέσεων του ΚΚΕ για την ανάγκη οργάνωσης της λαϊκής πάλης, ενάντια σ' αυτή την πολιτική. Είναι γελασμένη αν νομίζει ότι με τέτοια μέτρα θα καταστείλει την οργή του λαού.Γίνεται πλέον ακόμη πιο καθαρό ότι η δημοκρατία και τα δικαιώματα των πολιτών σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας θα περιορίζονται.

Γι' αυτό χρειάζεται αντεπίθεση των εργαζομένων. Να δώσουν την πολύμορφη απάντηση που αρμόζει στην περίσταση.

Γιάννης ΝΑΚΗΣ