Οσο για τον περιγέλαστο Σεβαρντνάτζε τι να πούμε εμείς; Τα είπε μόνος του, αφού ευτυχής για τη "συντριβή του διπολικού κόσμου" και την "επανένωση της Ευρώπης", δηλαδή από τη μονοκρατορία του καπιταλισμού, μιλάει πια "την ίδια γλώσσα" με τους άλλοτε αντιπάλους του και "είναι έτοιμος να κάνει ένα βήμα ακόμα, ώστε να γίνουν φίλοι". Ισως, για να το αποδείξει, υπογράμμισε ιδιαίτερα το "γεωργιανό όραμά" του: "Να πάρουμε πίσω - και θα πάρουμε πίσω - την Αμπχαζία". Ξεχνώντας, προφανώς, πόσο αίμα ήδη χύθηκε στον εμφύλιο αυτό σπαραγμό και, μάλιστα, εντελώς άδικα.