Οποιος αναρωτιέται ακόμα πού αποσκοπούν τα Διεθνή Βραβεία του Ιδρύματος Ωνάση και ποιον ωφελούν, θα έλυνε μεμιάς την απορία του και μόνον αν κατόρθωνε να περάσει, χτες το μεσημέρι, έξω από το Μέγαρο Μουσικής. Περισσότερο, βέβαια, θα του λυνόταν η απορία, αν - περνώντας τον έλεγχο της μεγάλης αστυνομικής δύναμης με στολή και πολιτική περιβολή, τους αμέτρητους και διασκορπισμένους εκτός και εντός Μεγάρου φρουρούς προσωπικής ασφαλείας και άλλο υπαλληλικό προσωπικό του Προέδρου της Δημοκρατίας, νυν και πρώην υπουργών, άλλων περιωνύμων του εφοπλιστικοβιομηχανικού κεφαλαίου και των επιτελών του Ιδρύματος Ωνάση - βρισκόταν στην αίθουσα του Μεγάρου. Τότε θα διαπίστωνε ότι με τα Βραβεία Ωνάση και τη δήθεν "ελληνοπρεπή" φιέστα της απονομής τους... Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει.

Ητοι, το διεθνές κεφάλαιο επιχειρεί να καμουφλάρει βρώμικα πολιτικοοικονομικά "παιχνίδια" του και να επιβραβεύσει, κατά κύριο λόγο, εκπροσώπους του και τους καλύτερους υπηρέτες του. Διότι, τι άλλο είναι, λ. χ. ο Αμερικανός Γουίλιαμ Ο' Νηλ, επικεφαλής του αμαρτωλού "Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού" (δημιούργημα των ΗΠΑ και του ψυχρού πολέμου τους, τάχα για τη διαφύλαξη του περιβάλλοντος των θαλασσών, τον οποίο εναγκαλίστηκε το 1959 ο ΟΗΕ); Τι άλλο είναι η Ντόλυ Γουλανδρή, αν όχι το εφοπλιστικό κεφάλαιο; Και άραγε, μόνο ως βυζαντινολόγος βρέθηκε στην Ελλάδα τα μαύρα, αγγλοκρατούμενα χρόνια της, ο βραβευμένος σερ Στήβεν Ράνσιμαν;