Δεν αποφασίζεις εύκολα να αφήσεις το νου να παρασυρθεί σε περιπλανήσεις έξω από το χώρο, που σε ζώνει - έστω κι αν σε μαραζώνει. Και δεν ξεκινάς τέτοιες, της φαντασίας, παράτολμες, μετακινήσεις, γιατί δεν εμπιστεύεσαι τις ανάλογες πληροφορίες, που για να φτάσουν στα μέσα δικής σου ενημέρωσης, έχουν περάσει από πολλές "κρησάρες" σκοπιμότητας. Ο αδυσώπητος, καθημερινός, καπιταλιστικός έλεγχος - το ψιλοκοσκίνισμα, που λένε - εύκολα καταφέρνει να σερβίρεται στο αναγνωστικό κοινό και στους τηλεακροατές, η "είδηση", που διαμορφώνεται κατά το δοκούν των κρατούντων. Και όταν οι "πηγές" άντλησης περιέχουν νοθευμένα ύδατα, πώς ν' αφεθείς, εν γνώσει σου, να γλιστρήσεις σε βαλτόνερα, που θα σε κατευθύνουν σε τέλμα;

Επειτα, έχεις τόσες διασκεδαστικές σκηνές της επισημότητας στον τόπο σου, οι οποίες... αιχμαλωτίζουν την περιέργεια! Και γεννούν διάθεση φαιδρότητας, που ερεθίζεται το ενδιαφέρον, για το "έργο", όπως εκτυλίσσεται στο εγχώριο "παλκοσένικο", της πολιτικής... Πώς να εγκαταλείψεις αίφνης, την πρόσκληση της Ηρώδου Αττικού, προς τον Μίλτο; Αφού αναμένεις από τη συνομιλία του "Πατρός" με τον "πνευματικό υιό", να βγει... χρησμός! Και συνήθως αυτές οι προφητείες προσφέρονται σε ποικίλες ερμηνείες - και παρεξηγήσεις! Διφορούμενες δηλώσεις, με ορατά περιθώρια ελιγμών... Απτό παράδειγμα η ανακοίνωση του κ. Εβερτ, που μόλις εξήλθε του προεδρικού μεγάρου, διαβεβαίωσε τους αναμένοντες δημοσιογράφους ότι η παρούσα Βουλή δύναται να βγάλει Πρόεδρο. Πού υπάρχει το στοιχείο, από το οποίο παράγεται η εύθυμη νότα; Στην απογευματινή του ομιλία, όπου μεταξύ των άλλων ρητορικών σχημάτων, κήρυξε, έμμεσα, πλην σαφώς, την έναρξη "προεκλογικού αγώνα"! Και τότε ακριβώς η γραφίδα και του πλέον δεξιοτέχνη συντάκτη, προσεβλήθηκε από τη"νόσο" της αμηχανίας - και υπό την "εμπύρετη" επήρεια της "αρρώστιας" δεν απέφυγε την αρλουμπολογία!

Αμ και το άλλο, που διαπράχτηκε στην αίθουσα του "Ναού της Δημοκρατίας"! Μπορείς να το ξεπεράσεις χωρίς να μειδιάσεις; Σε ώρες που ο λιβανωτός, για το ήθος, ντουμάνιαζε το Κοινοβούλιο, ο αρχιερέας της πλειοψηφίας, αφού άπλωσε αβίαστα τη φραστική του ευλάβεια στην πολιτική σοβαρότητα, απεχώρησε, προφασιζόμενος ευτέλεια του αντιλόγου! Και επανέκαμψε εύχαρις για να συμφωνήσει ασμένως με τον επί του βήματος ηγέτη της υπερβατικής δοξασίας, που έκρινε ασύμφορη την προσφυγή στο Εκλογικό Σώμα, δηλαδή, στο Λαό... Η πρωθυπουργική αντοχή υποχώρησε και πάλι και αρνήθηκε να παρακολουθήσει την αντίληψη των μαζών των εργαζομένων, που διατυπώθηκε διά στόματος της Αλέκας! Ο "σοσιαλιστικός" του οίστρος εξανεμίστηκε, προφανώς, μ' εκείνο το συγκαταβατικό χειροκρότημα, προς τον προλαλήσαντα, ευαγγελιζόμενον εαρινές φαντασιώσεις! Υπό το κλίμα των προεκτεθέντων και άλλων παρομοίων ευτράπελων, είναι εφικτή η πορεία σε "ξένους τόπους";

Κι όμως ο συναισθηματισμός του πανανθρώπινου αγκαλιάσματος, θα λειτουργήσει αποφασιστικά. Δε θα επιτρέψει στην αδιαφορία, να επενεργήσει εγωκεντρικά. Και στων αφρικανικών λαών το δράμα θα σταθεί με συμμερισμό και την ασιατική καταχνιά θα επισημάνει και το στεναγμό των καταδυναστευομένων Νοτιοαμερικανών θ' αφουγκραστεί. Θα προσεγγίσει στη στέπα της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, όπου άλλοτε το εργοτάξιο της κομμουνιστικής ιδέας μονομαχούσε με τα στοιχειά της φύσης, για τον εξανθρωπισμό και την αξιοποίηση της ευρύτερης περιοχής. Εκεί, στην εξημερωμένη αγριότητα της παγωνιάς, έμεινε εκστατική η ομάδα των Ελλήνων εφημεριδογράφων, σε σχετικά νωπή επίσκεψή τους, όταν αντίκρισαν τα επιτεύγματα της Μαρξιστικής - Λενινιστικής εφαρμογής, που μερικά έμειναν ημιτελή, από τους σφετεριστές των λαϊκών αγώνων. Είναι εκείνοι, οι σημερινοί επώνυμοι, που άνοιξαν την κερκόπορτα στους καπιταλιστές - και εισέπραξαν τα "τριάκοντα αργύρια" της προδοσίας. Είναι οι ίδιοι, που διαμέλισαν τη χώρα του Λένιν και βύθισαν τους λαούς της στη δυστυχία! Εχουν εκπορνεύσει το θηλυκό πληθυσμό και στέρησαν την ελπίδα και την προσδοκία από τη νεολαία. Πρόσφεραν τη νεότητα και της Ρωσίας, βορά στα "σαρκοφάγα" του διεθνούς κεφαλαιοκρατικού καθεστώτος. Και μετέβαλαν σε "εξαρτημένους" των ναρκωτικών και του αλκοόλ, εκατομμύρια πολιτών. Τα θλιβερά αποτελέσματα της πολιτείας των "ηγετών" Γιέλτσηδων και της συντροφιάς τους - συναντώνται στους δρόμους της Μόσχας και των άλλων αστικών κέντρων, της άλλοτε ανθούσας και κραταιάς Σοβιετικής Ενωσης. Οι κραυγές των ανυπεράσπιστων θυμάτων τους, ασφαλώς, κάποια στιγμή, θα πνίξουν τους βασανιστές και τυράννους τους...