Καρίτσα Αγράφων.Εδώ, τον τελευταίο χρόνο της Κατοχής, σ' ένα από τα σπίτια του χωριού χτυπούσε η καρδιά της ενημέρωσης της σκλαβωμένης Ελλάδας. Φωλιασμένο μέσα στα έλατα και τα πλατάνια το τυπογραφείο της "Κόκκινης Σημαίας" έδινε την άλλη μάχη, τη μάχη της εμψύχωσης και της πληροφόρησης. Το τυπογραφείο άρχισε να λειτουργεί τον Οκτώβρη του 1943 και σταμάτησε μόνο μετά την απελευθέρωση. Στην αρχή, τύπωνε την "Κόκκινη Σημαία" που ήταν όργανο της Πανθεσσαλικής Επιτροπής του ΚΚΕ.Από το 1944 μετατρέπεται σε ένα από τα κεντρικά τυπογραφεία του αγώνα. Από τους τέσσερις τοίχους του βγαίνουν για να φτάσουν σε κάθε άκρη της Ελλάδας, ο "Ριζοσπάστης",η "Ελεύθερη Ελλάδα" όργανο της ΚΕ του ΕΑΜ, η "Νέα Γενιά", όργανο του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ, η ΚΟΜΕΠ και ακόμα το "Δελτίο πράξεων και αποφάσεων της ΠΕΕΑ", δηλαδή η εφημερίδα της Κυβέρνησης του Βουνού.

Οι αγωνιστές που σήκωσαν το βάρος της δημοσιογραφικής δουλιάς στο τυπογραφείο της Καρίτσας ήταν πολλοί. Ανάμεσά τους, ο ακροναυπλιώτης αγωνιστής δημοσιογράφος Δημήτρης Καραντώνης, που ήταν και ο διευθυντής του. Αρχισυντάκτης ήταν ο Θάνος Ζαφειρόπουλος και υπεύθυνός του ο Σταμούλης Κατσιφός.Από εδώ - σύμφωνα και με τη μαρτυρία του Σωτήρη Σκαπαρδώνη, που μας υπέδειξε το σπίτι που λειτουργούσε το τυπογραφείο - πέρασε ο Κώστας Βιδάλης για να ετοιμάσει την αποστολή του για τη "Μάχη της Σοδειάς",εδώ θα δουλέψει και ο Κώστας Καραγιώργης, που τότε ήταν γραμματέας Περιοχής Θεσσαλίας και οι δημοσιογράφοι Δημήτρης Χατζής και Νίκος Γιανναράς.

Το τυπογραφείο της Καρίτσας δεν περιοριζόταν μόνο στην έκδοση των εφημερίδων, τους μήνες που λειτούργησε, θα τυπώσει δεκάδες τίτλους βιβλίων, μερικά απ' αυτά είναι: "Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ", του Δ. Γληνού, "Είκοσι πέντε χρόνια αγώνες και θυσίες", που αναφερόταν στην ιστορία του ΚΚΕ, "Ο αληθινός Παλαμάς", του Ν. Ζαχαριάδη, "Σύντομη μελέτη στη νεοελληνική ιστορία", του Γ. Ζεύγου, αλλά ακόμα και αυτά τ' αναγνωστικά της 5ης και 6ης τάξης του δημοτικού με τίτλο "Τα αετόπουλα" και "Η ελεύθερη Ελλάδα".

Οταν το 1943 οι Γερμανοί επιτέθηκαν στο χωριό και το έκαψαν - μας λέει ο Σωτήρης Σκαπαρδώνης - η πρώτη δουλιά ήταν να σώσουμε το τυπογραφείο. Τα μηχανήματα μεταφέρθηκαν στο δάσος, όπου και κρύφτηκαν. Ετσι, την άλλη μέρα όταν οι Γερμανοί έφυγαν, το τυπογραφείο ξαναλειτούργησε, και πριν ακόμα φτάσουν στην Καρδίτσα, τύπωσε το πρώτο φύλλο. Μετά την απελευθέρωση τα μηχανήματα μεταφέρθηκαν στους ώμους στην Καρδίτσα, αλλά καταστράφηκαν από τους αντιδραστικούς στα χρόνια των διωγμών που ακολούθησαν.