"Ελα εδώ στις 19 Αυγούστου που θα έχουν φύγει όλοι. Τότε τα λέμε...". Η φράση θα μας ακολουθεί καιρό. Οσο κι αν θες φεύγοντας να πάρεις μαζί σου την απέραντη ομορφιά του χώρου, εκείνα τα αλπικά τοπία, δεν μπορείς παρά να αναζητάς και την απάντηση στην ερώτηση: Πώς μπορεί μέσα σε τόση ομορφιά να χωρέσει τέτοια απογοήτευση; Τι συνέβη και οι άνθρωποι εγκατέλειψαν αυτόν τον επίγειο παράδεισο; Η διήμερη αποστολή μας στα χωριά γύρω από τη Λίμνη Πλαστήρα έδωσε κάποιες απαντήσεις. Το πιο δύσκολο όμως είναι ν' απαντήσει κάποιος στο τι μπορεί να δώσει τέλος στον οριστικό αφανισμό της ζωής στα Αγραφα, τι θ' αντιστρέψει την από δεκαετίες φθίνουσα πορεία τους. Κάποιες φιλότιμες μεμονωμένες προσπάθειες θα είναι καταδικασμένες, όσο η επίσημη πολιτική έχει τα Αγραφα ξεγραμμένα από τα κιτάπια της. Οσο στο αίτημα των κατοίκων για έργα υποδομής, οι κυβερνήσεις αποστρέφουν το πρόσωπό τους. Βλέπεις, τα Αγραφα είναι πολύ ψηλά για να τα φτάσει η μικροπολιτική τους. Γι' αυτό και η εκτίμηση που ακούσαμε, πως καθυστερεί η ανάπτυξή τους σκόπιμα, για να παραδοθεί η περιοχή στο μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο για τουριστική εκμετάλλευση "για ένα κομμάτι ψωμί", προβληματίζει πολλούς.