Κάποιοι, όμως, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Αρνούνται να δουν κατάματα την πραγματικότητα για την επιδείνωση του πληθωρισμού και έχουν τους λόγους τους. Μιλάμε για τους κυβερνώντες και τους κάθε είδους θιασώτες της μονόπλευρης λιτότητας. Ολοι αυτοί, αντί να προβληματιστούν για την αναποτελεσματικότητα της ακολουθούμενης πολιτικής - που αναπαράγει τα αδιέξοδα και το φαύλο κύκλο των προβλημάτων της οικονομίας - τους ακούμε να δηλώνουν υπέρμαχοι της συνέχισης και σκλήρυνσης της λιτότητας για το λαό. Ορισμένοι, μάλιστα, από αυτούς - είτε πρόκειται για κυβερνητικά στελέχη, είτε για ηγετικά στελέχη του ΣΕΒ - συνεχίζουν να υποστηρίζουν πως φταίνε και οι μισθοί για την αναζωπύρωση του πληθωρισμού!

Πρώτον, το 1995 - οι ονομαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων ήταν μόλις 4,5% - ο πληθωρισμός αυξήθηκε 9,3%; Κι όμως, χωρίς να κοκκινίζουν, πιπιλάνε την καραμέλα για το δήθεν υψηλό εργατικό κόστος, όταν αυτό πλησιάζει τα επίπεδα του εργατικού κόστους της Ασίας, με δραματικές συνέπειες στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και το σύνολο της οικονομίας.

Δεύτερον, στο πρώτο τετράμηνο του 1996 η αύξηση του επίσημου τιμάριθμου έφτασε το 4,3%, ενώ στο ίδιο διάστημα οι μισθοί των εργαζομένων και οι συντάξεις των απόμαχων της δουλιάς παραμένουν καθηλωμένα στα επίπεδα του Ιούλη του 1995, καθώς μέχρι σήμερα δεν έχουν δοθεί οι ισχνές μισθολογικές αυξήσεις, οι οποίες προβλέπονται με την εισοδηματική πολιτική του 1996.

Ορισμένοι βέβαια, όπως ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, αποδίδουν την έξαρση του πληθωρισμού, σε... συγκυριακούς λόγους. Φταίνε, λέει, οι διεθνείς τιμές πετρελαίου, η κακοκαιρία και οι... ντομάτες (!), αποφεύγοντας την πρόκληση να μιλήσουν για υψηλό εργατικό κόστος. Ομως, χωρίς να το λένε, στην ουσία επεξεργάζονται σενάρια για την επιβολή νέων αντιλαϊκών μέτρων, πουαποβλέπουν στην "αντιμετώπιση" του πληθωρισμού, με παραπέρα μείωση του εργατικού κόστους.