Από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει οριστεί η 9η Μάη ως "Μέρας της Ευρώπης". Η συγκεκριμένη ημερομηνία επιλέχθηκε με τη δικαιολογία ότι στις 9 Μάη 1950 ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Ρομπέρ Σουμάν έκανε τη διακήρυξη για τη "γαλλογερμανική συμφιλίωση και την Ευρωπαϊκή Ενωση".

Θα ήταν αφελές να πιστέψουμε ότι η επιλογή της συγκεκριμένης ημερομηνίας ήταν συμπτωματική. Η μέρα αυτή είναι χαραγμένη στη μνήμη των λαών της Ευρώπης και όλου του κόσμου ως η ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο μια και στις 9 Μάη 1945, με την είσοδο του Κόκκινου Στρατού στο Ράιχσταγκ, σφραγίστηκε το τέλος του πολέμου.

Αξίζει, λοιπόν, να επισημανθεί ότι η άρχουσα τάξη των χωρών που συμμετείχαν στον πόλεμο και υποχρεώθηκαν να αντιταχθούν στον φασιστικό άξονα από την επόμενη κιόλας μέρα της λήξης του πολέμου έβαζαν μπροστά τη συνεργασία"νικητών" και "ηττημένων" κατά του κοινού εχθρού που δεν έπαψε να είναι η Σοβιετική Ενωση και το σοσιαλιστικό σύστημα, που δημιουργήθηκε μετά τον πόλεμο της Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη.

Η διακήρυξη του Ρ. Σουμάν, την επέτειο της οποίας "γιορτάζει" σήμερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αναφέρει λοιπόν: "Η Ευρώπη πρέπει να οργανωθεί σε ομοσπονδιακή βάση. Μια γαλλογερμανική ένωση είναι ουσιώδης (...) η καθιέρωση κοινών βάσεων οικονομικής ανάπτυξης πρέπει να αποτελέσει την πρώτη φάση(... ) Η γαλλική κυβέρνηση προτείνει να τεθεί το σύνολο της γαλλογερμανικής παραγωγής άνθρακα και χάλυβα υπό την αιγίδα μιας νέας Υψηλής Αρχής, που θα είναι ανοιχτή στη συμμετοχή των άλλων χωρών της Ευρώπης". Αυτά γράφει το "πιστοποιητικό γέννησης" της ιδέας της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ο πρόσκοπος όμως αυτής της ιδέας Ζαν Μονέ από το 1947 στήριζε τις ελπίδες για την επιτυχία του εγχειρήματος στην αμερικανική κηδεμονία και έγραφε ότι η "εξαγγελία του Δόγματος Τρούμαν σήμαινε ότι οι ΗΠΑ θα εμπόδιζαν την Ευρώπη να γίνει μια ζώνη ύφεσης στο έλεος του κομμουνισμού "!

Με αυτές, λοιπόν, τις προδιαγραφές σχεδιάστηκε η Ευρώπη, όπως θέλουν να τη γιορτάσουν σήμερα οι ιθύνοντες των Βρυξελλών. Και έτσι εξηγείται, γιατί διάλεξαν και τη συγκεκριμένη μέρα, αφού η 9η Μάη 1945 είναι σύμβολο της αντίστασης των λαών, του καθοριστικού ρόλου που έπαιξε για την έκβαση του πολέμου η Σοβιετική Ενωση. Είναι, όμως, και μέρα που συμβολίζει τα ανεκπλήρωτα αιτήματα των λαών της Ευρώπης για συντριβή του φασισμού και ένα μέλλον με ειρήνη, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη.

Το πώς προχώρησε η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι γνωστό και η πορεία αυτή δεν έχει καμιά σχέση με τα αιτήματα που είχαν γραμμένα με αίμα επάνω τους οι σημαίες του αντιφασιστικού αγώνα.

Σήμερα λοιπόν, οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι θα ακούσουν για άλλη μια φορά τα μεγάλα λόγια για το "κοινό μέλλον", για τα "οράματα" του Ζ. Μονέ και του Ρ. Σουμάν ακόμα και του Καρλομάγνου, για την "Ευρώπη της ευημερίας", για την ανάγκη της συνέχισης των προσπαθειών, με σκοπό την ολοκλήρωση των "οραμάτων", για τις "ευεργετικές συνέπειες" του Μάαστριχτ και τις λαμπρές προοπτικές της Διακυβερνητικής Διάσκεψης.

Οι αριθμοί, όμως, η ίδια η πραγματικότητα όπως τη ζουν οι εργαζόμενοι, δείχνουν ότι οι δικές τους ανάγκες, τα δικά τους όνειρα, τα δικά τους αιτήματα δεν έχουν καμιά σχέση με την "Ευρώπη", την ημέρα της οποίας μπορεί να γιορτάζει το "Διευθυντήριο" των Βρυξελλών και όλοι όσοι γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια τους απ' αυτή την "Ευρώπη".

Καμιά διαφημιστική καμπάνια δεν μπορεί να κρύψει ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν πάνω από 20 εκατομμύρια άνεργοι, 50 εκατομμύρια Ευρωπαίοι ζουν κάτω απ' το όριο της φτώχειας, ενώ και αυτοί που εξακολουθούν ακόμα να έχουν την εργασία τους αντιμετωπίζουν την εξοντωτική επίθεση ενάντια σ' ό,τι έχει απομείνει από το λεγόμενο "κοινωνικό κράτος".

Εξάλλου οι ίδιες οι στατιστικές της Κομισιόν ομολογούν ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες στρέφουν κάθε μέρα και περισσότερο την πλάτη τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ καταγράφονται τα στοιχεία της συνεχούς ανάπτυξης των αγώνων που αμφισβητούν τα ίδια τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις κυοφορούμενες αποφάσεις της Διακυβερνητικής Διάσκεψης.

Οσο για τους εργαζόμενους της χώρας μας, που υφίστανται καθημερινά τις συνέπειες αυτής της "Ευρώπης", που γιορτάζει σήμερα, υπάρχει ένας ακόμη λόγος, για να "γυρίσουν την πλάτη" στις φιέστες και τα μεγάλα λόγια. Γιατί, ποτέ κανείς δεν τους ρώτησε αν θέλουν να ζήσουν σ' αυτή την Ευρώπη, που οικοδομούν οι πολυεθνικές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι. Για τους Ελληνες εργαζόμενους, εκτός από την ανάγκη για αντίσταση κατά των επιλογών αυτής της"Ευρώπης", υπάρχει και η ανάγκη να πουν τη γνώμη τους με ένα δημοψήφισμα για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που αποφάσισαν να υπογράψουν χωρίς καμιά εξουσιοδότηση για λογαριασμό τους οι πολιτικές δυνάμεις που σήμερα θα πανηγυρίσουν για την "Μέρα της Ευρώπης".