Ενα, επίσης, από τα σημαντικά κέρδη αυτής της απεργίας είναι το ότι ο κλάδος των καθηγητών φαίνεται να κατανοεί όλο και περισσότερο πως ο αγώνας του, συνολικά ενάντια στην αντιμεταρρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση, όχι μόνο πρέπει να συνεχιστεί - και η συνέχεια είναι ανεξάρτητη της μορφής που θα επιλεχθεί - αλλά και ότι αυτό πρέπει να γίνει μέσω ενός ενιαίου μετώπου, με τη συμμετοχή εκτός των εκπαιδευτικών φορέων και ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, τα οποία πλήττονται από τη σημερινή αντιεκπαιδευτική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση.

Η μέχρι τώρα συσπείρωση του λαού γύρω από τους καθηγητές, εκτός του ότι ακύρωσε στην πράξη τον "κοινωνικό αυτοματισμό", που πήγε να ενεργοποιήσει η κυβέρνηση, άφησε και μία σημαντικότατη παρακαταθήκη για το μέλλον, δηλώνοντας ότι ο αγώνας για την παιδεία είναι παλλαϊκός.

Είναι προφανές ότι αυτό το στοιχείο δεν μπορεί και δεν πρέπει να πάει χαμένο, αλλά αντίθετα πρέπει να επιδιωχτεί αυτή η συσπείρωση καθηγητών, σπουδάζουσας νεολαίας και εργαζόμενων που επιτεύχθηκε το προηγούμενο διάστημα, να λάβει στο άμεσο μέλλον ακόμα πιο μόνιμο χαρακτήρα, γιατί όχι και οργανωτικό σχήμα.

Η σύσταση ενός Παλλαϊκού Μετώπου για την Παιδεία είναι επιβεβλημένη από τα ίδια τα πράγματα, αφού η κυβέρνηση συνεχώς θα προωθεί ολοένα και πιο συντηρητικές - αντιδραστικές ρυθμίσεις στην εκπαίδευση. Είναι βέβαιο ότι το αμέσως επόμενο διάστημα το υπουργείο Παιδείας θα αρχίσει να προωθεί και νομοθετικά την αντιμεταρρύθμιση που εξήγγειλε το προηγούμενο διάστημα. Ωστόσο γνωρίζει, ότι ο ερχόμενος Σεπτέμβρης δε θα είναι όπως ο περασμένος και ξέρει πως απέναντί του θα βρει τόσο τους καθηγητές όσο και συνολικά την εκπαιδευτική κοινότητα, πιο ώριμη, να αντιμετωπίσει τις νέες επιθέσεις της κυβέρνησης.

Επειδή η κυβέρνηση το γνωρίζει αυτό, η αντιλαϊκή φύση της πολιτικής της της επιβάλει να εντείνει τις αυταρχικές μεθόδους της, για να περάσει τα αντιεκπαιδευτικά της σχέδια. Απέναντί της θα πρέπει, λοιπόν, να έχει όχι μόνο τους καθηγητές, αλλά το σύνολο των εργαζομένων και της νεολαίας, που επίσης θα σκληραίνουν τη σύγκρουση μαζί της, θα ριζοσπαστικοποιούν τους στόχους και τα αιτήματά τους, έχοντας κατανοήσει περισσότερο από παλιότερα, ότι ο αγώνας για μια πραγματική αναβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, σε προοδευτική κατεύθυνση, προς όφελος του λαού και του τόπου, θα είναι μακροχρόνιος και παλλαϊκός.