Ο πραγματικός ένοχος | ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ

Ο πραγματικός ένοχος

Η απεργία των ναυτεργατών, όπως και η απεργία άλλων κλάδων εργαζομένων, αντικειμενικά, δημιουργεί προβλήματα σε μικρά ή ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, ιδιαίτερα όταν είναι καθολικήκαι γενικευμένη.

Η απεργία των ναυτεργατών δημιούργησε προβλήματα και έγινε έντονα αισθητή στην κοινωνία της Κρήτης, γιατί οι μεταφορές εμπορευμάτων και της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού είναι θαλάσσιες.

Οσοι θίγονται άμεσα από την απεργία των ναυτεργατών και δεν κατανοούν τις αιτίες που την προκάλεσαν, δεν κατανοούν την αλληλοσύνδεση των συμφερόντων των εργαζομένων και τη ζωτική ανάγκη της μεταξύ τους αλληλεγγύης, δυσανασχετούν, οργίζονται, εναντιώνονται στους ναυτεργάτες θεωρώντας τους υπεύθυνους της ταλαιπωρίας τους. Τα κυβερνητικά όργανα και οι θεωρητικοί της κυβερνητικής πολιτικής, οι εκμεταλλευτές των αγροτών μεγαλέμποροι και εμπορευόμενοι, βρίσκουν την ευκαιρία και επιδίδονται στην πιο ανήθικη κατασυκοφάντηση των εργατικών αγώνων, στη μετάθεση ευθυνών από την κυβέρνηση στους ναυτεργάτες με στόχο να αποδείξουν ότι φταίνε οι εργαζόμενοι και οι αγώνες τους για τα δεινά του ελληνικού λαού και όχι η αντιλαϊκή πολιτική της.

Τα πράγματα όμως είναι απλά. Η απεργία, όπως κάθε κινητοποίηση, είναι μορφή αγώνα των εργαζομένων, ένα από τα έσχατα μέσα υπεράσπισης των συμφερόντων τους. Οταν εκδηλωθεί, σκοπό έχει να προβάλλει τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων που την κάνουν, να πιέσουν τον εργοδότη ή την κυβέρνηση για την ικανοποίησή τους. Να ευαισθητοποιήσουν τα άλλα στρώματα και κλάδους εργαζομένων ζητώντας την αλληλεγγύη τους. Να υπογραμμίσουν και να τονίσουν το ρόλο, τη βαρύτητα και τη συμβολή τους στην παραγωγική δραστηριότητα. Η απεργία των ναυτεργατών π. χ. δείχνει ότι υπάρχουν μεν τα πλοία, αλλά δεν μπορούν να κινηθούν χωρίς τους ναυτεργάτες. Ωστόσο οι εφοπλιστές, ιδιαίτερα οι Ελληνες, το τελευταίο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι οι άνθρωποι, οι ναυτεργάτες, που δουλεύουν κάτω από τις πιο σκληρές, αντίξοες και επικίνδυνες συνθήκες. Είναι ανατριχιαστικά μεγάλος ο αριθμός των πνιγμένων σε ναυάγια ναυτεργατών το 1996, με πιο πρόσφατο αυτό του ΔΥΣΤΟΣ που έπνιξε 20 ανθρώπους μέσα στις γιορτές.

Οποιος εργαζόμενος λοιπόν, αντιμετωπίζει τους ναυτεργάτες σαν αντίπαλο και αγανακτεί εναντίον τους, κάνει λάθος. Εχει χάσει το πραγματικό στόχο, τον πραγματικό αντίπαλο και χωρίς να το θέλει, ίσως, ή να το συνειδητοποιεί, αφήνει στο απυρόβλητο τον ένοχο.

Ο πραγματικός και μοναδικός υπεύθυνος και ένοχος για την ταλαιπωρία και τη ζημιά των παραγωγών και των φορτηγατζήδων, είναι η κυβέρνηση και η πολιτική της. Δεν της "καίγεται καρφί", όταν οι καλλιεργητές της Μεσσαράς θάβουν στη χωματερή τα αγγούρια και τις ντομάτες, που τα πορτοκάλια στα Χανιά είναι ακόμα στα δέντρα και σαπίζουν. Η κυβέρνηση για να κρύψει αυτές τις συνέπειες, να συγκαλύψει και να μεταθέσει τις ευθύνες της από τη συνολικά βάρβαρη αντιαγροτική πολιτική της, προσπαθεί να στρέψει τους αγρότες εναντίον των ναυτεργατών, με τη βοήθεια και των ντόπιων αγροτοπατέρων - οργάνων της και των άλλων μηχανισμών. Στο βαθμό που το καταφέρνει αυτό, ζημιώνονται καίρια τα συμφέροντα των ίδιων των αγροτών παραγωγών.

Το ερώτημα είναι απλό: Θα κατέφευγαν στην απεργία οι ναυτεργάτες, αν ικανοποιούσε στοιχειωδώς τα δίκαια αιτήματά τους η κυβέρνηση; Ας απαντήσει αντικειμενικά ο καθένας. Η κυβέρνηση, όπως με τους αγρότες, εμφανίζεται εντελώς ανυποχώρητη και με τους ναυτεργάτες. Αυτή λοιπόν είναι υπεύθυνη για τις δυσκολίες από τη ναυτεργατική απεργία. Στο πλευρό των ναυτεργατών και ενάντια στην κυβέρνηση, βρίσκεται η διέξοδος στο πρόβλημα.

Δημήτρης ΒΛΗΣΙΔΗΣ