Ο συνδυασμός της κοινωνικής κρίσης στις χώρες της ΕΕ με τη μιλιταριστική και περιοριστική μεταχείριση των εξωτερικών σχέσεων ευνοεί τη δημιουργία ψευδών ενόχων, εσωτερικών και εξωτερικών, και με αυτούς την ανάπτυξη ξενόφοβων και ρατσιστικών ιδεών, καθώς και την αύξηση διαφόρων φασιστικών κινημάτων, απέναντι στα οποία η απάντηση των ευρωπαϊκών θεσμών και κυβερνήσεων των χωρών - μελών ξαναπέφτει στην αδυναμία και τα λάθη του παρελθόντος, δημιουργώντας μία δυναμική που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τις δημοκρατικές ελευθερίες στο σύνολό τους