Μια ιστορία διαφορετική από τις άλλες και ταυτόχρονα ίδια με χιλιάδες άλλες ιστορίες. Η ειδοποιός διαφορά, όμως, είναι ότι ο Κάσιους Κλέι, την ιστορία του οποίου θα παρακολουθήσουμε, δεν ήταν ένας απλός κοινός άνθρωπος, αλλά ένας ζωντανός θρύλος. Ενας θρύλος, μαύρος και δυνατός όσο κανένας άλλος. Ενα ντοκιμαντέρ βρετανικής παραγωγής του 1996, που καταγράφει την ιστορία του κορυφαίου πυγμάχου Μοχάμεντ Αλι, θα παρουσιαστεί τη Δευτέρα στις 21.00 από την ΕΤ-2. Το πώς θα παρουσιάσει η εκπομπή τα γεγονότα που εντυπωσίασαν την κοινή γνώμη δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, αφού δεν το έχουμε ακόμη δει. Με την ελπίδα, λοιπόν, ότι δε θα γίνει παραχάραξη και ούτε ωραιοποίηση της ζωής του διάσημου πυγμάχου, που πέταξε από πάνω του το όνομα του απλά και μόνο διότι θύμιζε όνομα απελεύθερου πλέον σκλάβου και οικειοποιήθηκε ένα "ελεύθερο" ονοματεπώνυμο όπως το Μοχάμεντ Αλι, θα παρακολουθήσουμε την εκπομπή αυτή και θα βγάλουμε μόνοι μας τα δικά μας συμπεράσματα. Ανεξάρτητα από το εάν ο Μοχάμεντ Αλι αντέδρασε και συμπεριφέρθηκε προκλητικά μέσα από σωστές πολιτικές θέσεις στην πρόσκληση - πρόκληση της αμερικανικής στρατιωτικής εξουσίας, είναι γεγονός ότι είχε την τόλμη και το ψυχικό σθένος να αρνηθεί να συμμετάσχει στον άδικο και βρώμικο πόλεμο του Βιετνάμ.

Αλήθεια, όμως, τι τραγική ειρωνεία; Αυτός ο ένας και μοναδικός πυγμάχος όλων των εποχών (σ. σ. σύμφωνα με το εγκυρότερο περιοδικό μποξ του κόσμου, το "RING") δίνει σήμερα τη μάχη για τη ζωή χτυπημένος από την τρομερή νόσο. Αλήθεια ποιος από εμάς θα ξεχάσει τη συγκλονιστική στιγμή που ο θρυλικός αθλητής, σχεδόν παραπατώντας άναβε τη φλόγα των Ολυμπιακών αγώνων πέρσι στην Ατλάντα; Ολα αυτά διαδραματίζονταν κάτω το βλέμμα του "πλανητάρχη" Μπιλ Κλίντον που καμάρωνε... Καμάρωνε τι; Μια σκιά του ένδοξου παρελθόντος, ένα θύμα της αμερικανικής κοινωνίας και υποκουλτούρας. Ο Αλι δεν είχε να αποδείξει τίποτα λίγο πριν την εκπνοή της δεκαετίας του '70. Τα είχε κερδίσει όλα.... Με το (φυσικό) σπαθί του. Δόξα και χρήμα. Οι συγκλονιστικές μονομαχίες του με τον Τζορτζ Φόρμαν έχουν μείνει στην ιστορία. Ειδικότερα στην "κόντρα της ζούγκλας" το 1974 στην Κινσάσα (πρωτεύουσα του Ζαϊρ), οι φίλαθλοι της πυγμαχίας έμειναν με κομμένη την ανάσα. Νίκη του Αλι στο παρά πέντε, κόντρα στον "Μπιγκ - Τζορτζ", που ακόμη και τώρα πυγμαχεί... Ο Αλι έπρεπε να αποσυρθεί στο ψηλότερο σκαλί. Με το κεφάλι ψηλά. Ομως το αμερικάνικο "όνειρο", το όνειρο της υπερβολής, τον ήθελε κραταιό για πάντα. Οι αγώνες του με τον Λέο Σπινκ ήταν μια παρωδία. Σικέ, όπως και μια ολόκληρη παράσταση που είχε στηθεί στο "Σίζαρ Πάλας" του Λας Βέγκας. Μετά το τέλος του αγώνα οι θεατές γέλαγαν με τον αστείο αγώνα και ζητούσαν τα λεφτά τους πίσω. Για την ιστορία ο Σπινκ κέρδισε την πρώτη "μάχη" στα σημεία, όμως στη ρεβάνς ο "βετεράνος" πλέον Αλι πήρε την εκδίκησή του... Σε αθλητές - σύμβολα μεγάλου βεληνεκούς δεν αξίζει τέτοια τύχη. Την αξιοσύνη του εκμεταλλεύτηκε το αμερικανικό σύστημα όχι μόνο της επαγγελματικής πυγμαχίας, αλλά και του πολιτικού στίβου. Ολοι τον ήθελαν στο κόμμα τους, όμως αυτός περήφανος πάντα έλεγε: Οχι. Αυτή τη συνεχή άρνηση ο Αλι την πλήρωσε πολύ ακριβά. Τον θυμούνταν πλέον σε παραμονές μεγάλων αθλητικών γεγονότων (Ολυμπιάδα Λος Αντζελες 1984, Ατλάντα 1996) για να "μοστράρουν" τύποι σαν τον Τζίμι Κάρτερ, τον Ρόναλντ Ρίγκαν και πρόσφατα ο Μπιλ Κλίντον. Οι πρόεδροι - λωποδύτες, που ήθελαν να κλέψουν λίγη "δόξα" από τον ολοζώντανο θρύλο της πυγμαχίας. Στο αποκορύφωμα της καριέρας του ο Αλι θεωρήθηκε ένας μποξέρ που συμβόλιζε την ίδια την Αμερική. Μόνο που αυτή φρόντισε να τον αρρωστήσει, να τον πληγώσει, να τον πικράνει, γιατί είχε το θάρρος της γνώμης του και γιατί πήγε κόντρα στο ρεύμα της εποχής του Μακαρθισμού και των ρατσιστικών αντιλήψεων. Ετσι ανταμείβει η μαμά - πατρίδα των ΗΠΑ τις προσπάθειες των παιδιών της. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Μοχάμεντ Αλι ήταν μάλλον... αποπαίδι. Στην εκπομπή μιλούν η κόρη του, ο αδελφός του, ο προπονητής του Αντζελο Ντάντι, και οι φίλοι του Λόιντ Γουέλς και Τζιν Κιρλόι και ο πρωταθλητής του μποξ και συγγραφέας Χοεσέ Τόρες. Επίσης ο Χάρι Μπελαφόντε τιμά τον Αλι ως την πηγή έμπνευσης για όλους τους Αφροαμερικανούς στη δεκαετία του '60.